Konsekrowani odnajdują nadzieję oddając się innym

Zmęczenie zakonników i zakonnic pojawia się wtedy, gdy nie dają siebie innym – stwierdził kard. João Braz de Aviz, prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

W rozmowie z Radiem Watykańskim kard. Braz de Aviz przypomniał, że na świecie mamy prawie milion osób konsekrowanych. Do tego grona należą różne kategorie osób: m.in. dziewice i wdowy konsekrowane, członkowie instytutów świeckich, księża, bracia, siostry, mnisi oraz eremici. Ta forma życia przechodzi proces odnowy, ale w wielu miejscach przyeżywa także problemy z odnalezieniem się w świecie, pośród różnych dynamicznych przemian. Jest bardzo ważne, aby zweryfikować, czy wartości dla których wybrało się to powołanie są dzisiaj wyrazem wiarygodnego świadectwa. Źródłem nadziei pozostaje zawsze Ewangelia, która daje moc potrzebną do odnowy. Trzeba ją czerpać z osobistego spotkania ze spojrzeniem Jezusa, spojrzeniem pełnym miłości, które wciąż powołuje oraz wzywa do nowego życia, nie dla siebie, ale dla Kościoła. Kard. Braz de Aviz wskazał na cztery obszary, które są dzisiaj przedmiotem szczególnej troski w refleksji nad życiem konsekrowanym.

Kard. Braz de Aviz – wyzwania przed życiem konsekrowanym.

    “ Formacja, chodzi o formację bardziej czytelną, bardziej wspólnotową, autentyczną, jako uczniowie Jezusa. Dalej, trzeba przyjrzeć się problemowi autorytetu oraz posłuszeństwa, aby relacje między nimi zobaczyć w nowym świetle, następne wyzwanie to relacja kobieta-mężczyzna w życiu konsekrowanym, która nie powinna prowadzić do wykluczenia, ale do integracji oraz komplementarności na wszystkich poziomach – zauważył brazylijski purpurat. – Chodzi również o przyjrzenie się kwestii używania i posiadania dóbr. To są bardzo konkretne sprawy. Rozważane są one w wielu wymiarach, także poprzez decyzje, które znajdują odbicie w konstytucjach, w różnych charyzmatach oraz w różnych zgromadzeniach. To są również powody dla których należy dziękować Bogu. ”

Kard. Braz de Aviz nawiązał także do wystąpienia Franciszka w Panamie, w którym mówił on do osób konsekrowanych o zmęczeniu nadziei, czyli o sytuacji pewnego „wypalenia”, zagubienia drogi, utraty właściwego kierunku. Pojawia się wtedy pytanie: „jaki sens dalej ma takie życie?”. Prefekt watykańskiej dykasterii wskazał, że potrzebna jest jasna odpowiedź. Potrzeba nowego impulsu nadziei, którą daje sam Jezus. Trzeba iść z Nim naprzód.