Bł. Bronisława – patronka tych, którzy doświadczają oszczerstw

Niewiele jest znanych faktów z życia bł. Bronisławy. Za to jej orędownictwo jest potężne.  Błogosławiona Bronisława przyszła na świat ok. 1200 r. w Kamieniu na Opolszczyźnie w rodzinie Odrowążów. Rodzina bardzo pobożna, bo kuzynami Bronisławy byli św. Jacek i bł. Czesław. Bronisława wstąpiła do klasztoru norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie, gdy skończyła 16 lat i bardzo szybko została matką przełożoną. W czasie zarazy, która wybuchła w 1224 r., Bronisława z wielkim zaangażowaniem służyła chorym, podawała im leki, rozdawała ubrania potrzebującym oraz karmiła głodnych. Była wielką mistyczką. W pustelni bł. Bronisława miała widzenie Jezusa Chrystusa, który jej miał powiedzieć następujące słowa: „Bronisławo, krzyż mój jest twoim, lecz i chwała moja twoją będzie". Kiedy 15 sierpnia 1257 r. zmarł jej kuzyn, św. Jacek, Bronisława miała wizję tryumfalnego wprowadzenia go przez Maryję do nieba.

Bronisława zmarła 29 sierpnia 1259 r. na Sikorniku. Wstawiennictwu św. Bronisławy przypisuje się uchronienie Zwierzyńca przed epidemią cholery w 1835 roku. Epidemia ogarnęła wtedy cały Kraków. Centrum kultu św. Bronisławy stało się właśnie wzniesienie Sikornik, które nazywane jest również „wzgórzem Bronisławy". Jak głosi tradycja, znajdowała się tam niegdyś pustelnia, w której bł. Bronisława spędziła ostatnie lata życia na ziemi.

Bronisława jest patronką diecezji opolskiej oraz dobrej sławy. W ikonografii przedstawiana jest w białym habicie, czasem klęczy przed Jezusem Chrystusem trzymającym krzyż lub przed Trójcą Przenajświętszą. Jej atrybutem jest lilia. Mówi się, że patronuje także wszystkim, którzy są obmawiani lub doświadczają oszczerstw.

źródło za: brewiarz pl; PK