Wybrzmiały one szczególnie mocno u progu lat 90-tych XX wieku, kiedy Polacy zachłysnęli się nowo odzyskaną wolnością, demokracją i kapitalizmem, zapominając o tym, co powinno być fundamentem wolności, o wyższych wartościach i zasadach etycznych.

„Trzeba dojrzałej wolności. Tylko na takiej może się opierać społeczeństwo, naród, wszystkie dziedziny jego życia, ale nie można stwarzać fikcji wolności, która rzekomo człowieka wyzwala, a właściwie go zniewala i znieprawia. Z tego trzeba zrobić rachunek sumienia" – mówił do nas Jan Paweł II w 1991 r., nawiązując do kolejnych przykazań Dekalogu.

Szczególnie mocno już wówczas podkreślał kwestię obrony życia, a rozwinął ją w encyklice Evangelium vitae (1995).

„Żadna okoliczność, żaden cel, żadne prawo na świecie nigdy nie będą mogły uczynić godziwym aktu, który sam w sobie jest niegodziwy, ponieważ sprzeciwia się Prawu Bożemu, zapisanemu w sercu każdego człowieka” – pisał Papież.

„Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka”

Biorąc pod uwagę to, co dzieje się obecnie w Polsce, jak silna staje się presja liberalno-lewicowych środowisk proaborcyjnych, jak politycy rządzącej koalicji usiłują omijać prawo, aby tylnymi drzwiami wprowadzić możliwość dokonywania aborcji, trzeba koniecznie te słowa Jana Pawła II przypominać, aby nie znikły z naszej pamięci.

Dziś w Polsce usiłuje się wymusić na lekarzach i szpitalach, aby wbrew swojemu sumieniu dokonywali przerywania ciąży, a niepokornych zwalnia się ze stanowisk. Jest to jawne lekceważenie przestrogi Papieża, który pisał:

„Medycyna, która z tytułu swego powołania ma służyć obronie życia ludzkiego i opiece nad nim, w niektórych dziedzinach staje się coraz częściej narzędziem czynów wymierzonych przeciw człowiekowi (...) Jesteśmy dziś świadkami deptania fundamentalnego prawa do życia wielkiej rzeszy słabych i bezbronnych istot ludzkich, jakimi są zwłaszcza dzieci jeszcze nie narodzone (...) można mówić w pewnym sensie o wojnie silnych przeciw bezsilnym: życie, które domaga się większej życzliwości, miłości i opieki, jest uznawane za bezużyteczne lub traktowane jako nieznośny ciężar, a w konsekwencji odrzucane na różne sposoby.” (Evangelium vitae)

Słowa te odnoszą się zarówno do obrony życia nienarodzonego, jak i do troski o życie na każdym etapie: w chorobie, w niepełnosprawności, w starości. Gdy raz podważy się wartość życia, hamulce moralne puszczają i społeczeństwa zaczynają staczać się po równi pochyłej – co obserwujemy teraz w większości krajów zachodnich, gdzie osobom starszym i chorym zamiast pomocy psychologicznej i terapii medycznej oferowane jest rozwiązanie na skróty, kryjące się pod pozornie szlachetną nazwą „eutanazja” – czyli „dobra śmierć”. Eutanazja nie ma jednak w sobie nic z „dobrej śmierci”, a jest po prostu zabójstwem, które trzeba nazwać po imieniu, tak samo jak aborcję – zabijanie dzieci w łonach matek. Nie ma żadnych „praw reprodukcyjnych”, które mogłyby usprawiedliwić taką zbrodnię.

„Obraz współczesnej ludzkości budzi rzeczywiście głęboki niepokój, zwłaszcza gdy pomyślimy nie tylko o różnych dziedzinach, w których dochodzi do zamachów na życie, ale także o ich szczególnej częstotliwości, a zarazem o wielorakim i silnym poparciu, jakie zyskują one dzięki szerokiemu przyzwoleniu społecznemu, częstym przypadkom ich prawnego uznania oraz włączeniu w nie niektórych pracowników służby zdrowia.”

Kwestia obrony życia, świadomego opowiedzenia się za cywilizacją życia – wbrew presji cywilizacji śmierci – była niezwykle ważna dla św. Jana Pawła II. W dniu, w którym wspominamy jego postać, przypomnijmy sobie także jego słowa, jego przesłanie, które nic nie straciło ze swej aktualności.

Jan Paweł II DODANE 05.07.1999 AKTUALIZACJA 22.10.2024

Evangelium Vitae

Encyklika Evangelium Vitae Ojca Świętego Jana Pawła II o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego (25.03.1995) 

Opoka News DODANE 22.10.2020

Św. Jan Paweł II krzyczał o obronę życia nienarodzonych

Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka. Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości! - wołał Papież Polak w 1997 roku w Kaliszu. Czy dziś jeszcze słyszymy ten krzyk?  

Projekt finansowany ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023. Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych.