„Ileż razy, przy łóżku chorego uczymy się nadziei! Ileż razy, stojąc blisko tych, którzy cierpią, uczymy się wierzyć! Ileż razy, pochylając się nad potrzebującymi, odkrywamy miłość!" – pisze w liście na XXXIII Światowy Dzień Chorego papież Franciszek. Dzień ten ustanowił Jan Paweł II 13 maja 1992 roku w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na swoje życie.
Z cierpieniem i chorobą Jan Paweł II obcował każdego dnia – u schyłku swego życia szczególnie dotkliwie odczuwał jak fizycznie gaśnie. Ale nigdy nie użalał się nad sobą, dając przykład, jak godnie znosić niepełnosprawność i ból. – Choć istnieje cierpienie wiodące do śmierci, to w zamyśle Bożym istnieje także cierpienie, które prowadzi do nawrócenia i przemiany serca człowieka – napisał w Orędziu na Światowy Dzień Chorego w 1995 roku na łamach „L'Osservatore Romano" Jan Paweł II.
Jan Paweł II był żywym świadectwem tego, jak po chrześcijańsku przeżywać chorobę
Decyzję o ustanowieniu Światowego Dnia Chorego Jan Paweł II ogłosił 13 maja 1992 roku w Liście skierowanym do kardynała Fiorenzo Angeliniego, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, a obchody Dnia Chorego miały odtąd przypadać 11 lutego każdego roku, w liturgiczne wspomnienie NMP z Lourdes.
Na napisanie Orędzia na Światowy Dzień Chorego można patrzeć jak na osobiste świadectwo coraz bardziej chorego i cierpiącego człowieka, który jednoczył się z chorymi całego świata, ucząc ich przyjmowania i znoszenia wszelkich niegodności w duchu wiary chrześcijańskiej.
Pierwsze Orędzie na Światowy Dzień Chorego (1993) miało charakter programowy o swoistej kompozycji. Ojciec Święty łączył się najpierw z wszystkimi chorymi i cierpiącymi, wskazywał jednocześnie odpowiedź na pytania o sens cierpienia. Tą odpowiedzią był Chrystus.
Nie tracić wrażliwości!
Dalej – papież zwracał się do władz publicznych, organizacji krajowych i międzynarodowych oraz do wszystkich ludzi dobrej woli z apelem o zapewnienie jak najlepszej opieki. Apelował do pracowników służby zdrowia by wytrwali w tej trudnej służbie, zachowując wrażliwość na głębokie wartości osoby ludzkiej. Nieustanie podkreślał, by bronili życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Zwracał się też do duchownych, wspólnot i na koniec - do Maryi. To do niej, a właściwie do miejsca jej objawień ojciec święty udał się w 2004 roku podczas swej ostatniej pielgrzymki. Była to już bardzo trudna podróż, ponieważ papież zmagał się z wieloma problemami zdrowotnymi, w tym z zaawansowanym Parkinsonem. Podczas wyjazdu, mimo wyraźnego osłabienia, Jan Paweł II przekazał światu przesłanie nadziei i siły, jakie płyną z wiary w Boga, szczególnie w obliczu cierpienia.
Papież uczestniczył w modlitwie, a także spotkał się z chorymi i cierpiącymi, z którymi dzielił swoje doświadczenie choroby, dając im poczucie, że ich cierpienie ma sens i wartość w oczach Boga. Było to także ostatnie większe wydarzenie w podróży papieża, który na stałe już nie opuszczał Watykanu.
Papież Jan Paweł II skierował do Chorych – 13 orędzi, Benedykt XVI – 8, Franciszek – 12.
Źródło: KAI