Papież: nie można wyobrazić sobie Iraku bez chrześcijan. Ukazała się książka o ich bogatym dziedzictwie

Matthias Kopp, dziennikarz i teolog, jest rzecznikiem Konferencji Episkopatu Niemiec i konsultorem watykańskiej Dykasterii ds. Komunikacji.

Z wdzięcznością wspominam moją podróż apostolską do Iraku, którą – pomimo pandemii i obaw o bezpieczeństwo – odbyłem w marcu 2021 r., aby chrześcijanom i wszystkim ludziom dobrej woli w tym kraju wyrazić moją bliskość i solidarność. Zajmują oni stałe i niezmienne miejsce w moim sercu i w moich modlitwach.

Mimo wielu trudności, jakim Irak musi stawić czoło, patrzę na ten kraj z nadzieją, ponieważ posiada on niezwykły potencjał. Tym potencjałem są przede wszystkim ludzie w samym Iraku, wszyscy ci, którzy uczestniczą w odbudowie społeczeństwa obywatelskiego, którzy w kraju promują demokrację i którzy dążą do szczerego i realnego dialogu między religiami. Właśnie dlatego moja wizyta w Nadżaf u wielkiego ajatollaha Sayyid Ali Al-Sistaniego była ważna i ukierunkowująca. To spotkanie miało być sygnałem dla całego świata, że przemoc w imię religii jest nadużyciem religii.

Jako religie mamy obowiązek dążyć do pokoju i musimy żyć, nauczać i przekazywać ten pokój. W tym kontekście myślę również o mojej wizycie w Ur, w południowym Iraku, gdzie jako przedstawiciele różnych religii, rozmawialiśmy i modliliśmy się razem – pod tymi samymi gwiazdami, które tysiące lat temu widział nasz ojciec Abraham, gdy wznosił oczy ku niebu.

Bogate dziedzictwo dwutysiącletniej historii chrześcijaństwa naukowo jest tam prawie niezbadane. Mam na myśli protochrześcijańskie szkoły teologiczne w Mezopotamii, stuletnie pokojowe współistnienie chrześcijan i muzułmanów między Eufratem a Tygrysem, różne obrządki katolickie w regionie, walkę między wyznaniami chrześcijańskimi, czasy prześladowań na początku XX wieku i inne represje polityczne – oraz ciągłość obecności chrześcijan aż do dziś.

Cieszy zatem fakt, że w niniejszej pracy Matthiasa Koppa to dziedzictwo i historia zostały zilustrowane w kontekście badań religijnych, w dużej ich różnorodności i z uwzględnieniem bogatej literatury. Autor poświęca szczególną uwagę zaangażowaniu Kościoła w Iraku i działalności Stolicy Apostolskiej z jej przedstawicielami dyplomatycznymi, odzwierciedlając wieloraką troskę papieży o Irak i mieszkających tam chrześcijan. W ten sposób powstała ogromna mozaika, będąca hołdem – jak pisze sam autor – dla chrześcijan w Iraku, która zachęca nas do bardziej intensywnego zainteresowania się ich bogatą historią i zachowania żywym ich dziedzictwa: na przyszłość, która nawet dziś jest zagrożona emigracją i niepewnością polityczną.

Na zakończenie chciałbym wyrazić moje głębokie przekonanie, że nie można wyobrazić sobie Iraku bez chrześcijan, ponieważ, wraz z innymi wierzącymi, wnoszą oni znaczący wkład w szczególną tożsamość tego kraju, który od pierwszych wieków był miejscem współistnienia, tolerancji i wzajemnej akceptacji. Niech Irak i jego naród uczyni widocznym, na Bliskim Wschodzie i na świecie, że możliwe jest pokojowe współistnienie mimo wszelkich różnic.

Źródło: vaticannews.va