Fragment książki "Najpiękniejsze zabawy świata dla dzieci" (wyd. Jedność 2006)
SPIS TREŚCI |
Wprowadzenie |
Skarbnica gier i zabaw |
Kto zaczyna? |
Zgadywanie zmysłami! |
Gdzie to jest? |
Palcami i rękami |
Kamyki w powietrzu |
Zręczność w rzucaniu |
Zabawy w rzucanie „kopertami” |
Rzut do celu |
Guzikowa piłka nożna |
Rzut z pola do pola |
Kubb |
Zabawy kulkami |
Zabawy z kulochwytem |
Zabawy z bączkiem |
Skoki |
Przeskakiwanie z pola na pole |
Zabawy ruchowe dla grup |
Uwaga — strażnik! |
Dużo siły! |
Zawsze na jednej linii |
Zabawy grupowe |
Zabawy z piłką |
Zabawy dla jednego dziecka (wymagające cierpliwości) |
Gry Mancala dla dwóch osób |
Go |
Na jednej linii! |
Stara gra planszowa dla dwóch osób |
Damka |
Do ostatniego pionka! |
Zablokowany! |
W drodze do celu |
Szczęście w rzucaniu kostkami |
Tryktrak |
Do domu |
Plansze |
Rejestr |
(strona 7)
Na całym świecie dzieci bardzo lubią się bawić. Zabawa sprawia przyjemność i trzyma w napięciu, stanowi wyzwanie i rozwija w różnorodny sposób, łączy i bywa początkiem przyjaźni. Ponad granicami.
Oriol Ripoll, „profesor zabaw i wynalazca” z Barcelony, we współpracy z wybranymi muzeami etnograficznymi, zebrał z całego świata gry i zabawy szczególnie lubiane przez dzieci. W przedstawionych zabawach można zauważyć wiele podobieństw. Ale również wiele wyjątkowych cech, charakterystycznych dla danego narodu i kraju — bo przecież gry i zabawy są częścią składową kultury i tradycji.
Dzieci bawią się najchętniej w tym miejscu, w którym się w danym momencie znajdują — tak po prostu, bez dodatkowych materiałów, albo z wykorzystaniem przedmiotów z życia codziennego i przyrody (np. patyczków, kamieni, listków).
Materiał do zabawy można łatwo wymienić — i zmodyfikować podany pomysł. I już możemy sami, we dwójkę, w rodzinie, w mniejszych lub większych grupach przeżywać i myśleć to, co dzieci w innych częściach świata, kiedy się bawią.
Przyjemnej zabawy!
(strona 8)
Skarbnica gier i zabaw
Do przeprowadzenia niektórych zabaw potrzebne są określone przedmioty. Materiały na całym świecie są podobne — czasami nieznacznie się różnią.
(rysunek)
Miotacz kuli
Jest to prosta zabawka, którą dziecko może bawić się samo lub z przyjaciółmi — i wtedy organizować zawody.
(strona 9)
Krążki
Krążkami mogą być płaskie kamienie, monety, ziarenka, kawałki drewna albo metalu; również fleki do obuwia, które na całym świecie wykorzystywane są w zabawach polegających na rzucaniu. W tego typu zabawach znakomicie sprawdzają się także woreczki napełnione ryżem lub innym ziarnem.
Kreda
W wielu zabawach trzeba ograniczyć pole gry, oznaczyć punkt mety lub cel do rzucania, czy też naszkicować pole do skakania. W tym celu wykorzystujemy kredę albo kamyk — w zależności od powierzchni podłoża.
Kostki
Kostki z dwoma, czterema albo sześcioma ściankami wykorzystuje się najczęściej w grach planszowych. Jako dwustronna kostka do gry może służyć również moneta albo patyk, który został podzielony w połowie.
Piłki
Piłki z materiału, plastiku, gumy albo ze skóry są bardzo lubianymi zabawkami. Nie tylko obecnie, również w dawniejszych czasach — już u starożytnych Rzymian, Greków, Majów i Azteków — cieszyły się dużą popularnością.
(strona 10)
Bączki
Ta zabawka jest obecna pod każdą szerokością geograficzną — ma różne kształty (charakterystyczne dla danego narodu) i może być zrobiona z wielu materiałów (niektóre są z gliny, inne z drewna albo kamienia). Z powodzeniem można ją wykonać również samodzielnie.
Kulki
Do zabawy można użyć kulek z gliny, szkła lub z łożyska, albo wykorzystać określone suszone owoce.
Kamyki, tabas (małe kostki zwierząt) albo jacks (metalowe gwiazdki)
Małe przedmioty, takie jak kostki czy metalowe gwiazdki, nadają się do wykorzystania w różnych zabawach zręcznościowych polegających na rzucaniu lub grach z kostką.
(strona 11)
Koperty
Można je wykonać ze starych kart do gry lub z etykiet ze starych pudełek po zapałkach.
(w ramce)
Tak robimy kopertę!
1—2) Bierzemy kartę do gry i przecinamy ją wzdłuż długości na dwie jednakowe części.
3) Jedną część układamy poziomo pod drugą ustawioną pionowo, tak żeby powstała litera „L”.
4—5—6) Następnie składamy poziomą część „do przodu” i później zawijamy ją jeszcze raz wokół pionowego elementu.
7) Dolną część pionowego elementu zaginamy raz do przodu.
8) Potem zaginamy tę dolną część do tyłu. Otwieramy ostatni element i wsuwamy go od góry, pod górną część.
9) Na kopercie z jednej strony będzie widać przednią część karty, z drugiej —tylną.
Plansze do gry
Plansze do gry powstawały z prostych materiałów, były rysowane na kamieniu lub na drewnie.
Do przeprowadzenia niektórych przedstawianych tu zabaw potrzebne są określone plansze. Zostały one zamieszczone na końcu książki. Najlepiej będzie je skopiować i przykleić na twardą podkładkę.
(strona 12)
Kto zaczyna?
W wielu zabawach trzeba najpierw ustalić, kto będzie nią kierował, kto zaczyna a kto może dobierać sobie członków drużyny. Decyzje te mogą być przedmiotem osobnej zabawy.
Manuhan
Z Filipin (pd.-wsch. Azja), ale gra się w nią również w wielu innych miejscach
Liczba uczestników: od dwóch do ośmiu
Przygotuj: kredę albo patyki — w zależności od powierzchni podłoża; po jednym krążku dla każdego uczestnika, możesz użyć: fleków, płaskich kamieni albo kulek
(strona 13)
Zik, zak, zuk
Z Katalonii (region Hiszpanii). Popularna w Hiszpanii, Francji, Włoszech i Andorze
Liczba uczestników: powyżej sześciu
Szewc
Zapatero
Z Meksyku (Ameryka Północna i Ameryka Środkowa)
Liczba uczestników: dwóch
Przygotuj: jeden kamień
(w ramce)
Czy wiedziałeś?
W mieście Casablanca, w Maroku (pn.-zach. Afryka), gra się tak:
Podnosi się ręce, pokazując wierzch i spód dłoni. Przed opuszczeniem dłoni mówi się „A la me set!”, co znaczy: „Piątka!" i odnosi się do pięciu palców dłoni.
(strona 14)
Na górze czy na dole?
Z Pakistanu (pd. część Azji)
Liczba uczestników: trzech
Wygrywa ten, kogo prawa dłoń znajdzie się w innej pozycji niż pozostałych dwóch uczestników.
opr. mg/mg