Kard. Pietro Parolin

Ur. 17 stycznia 1955 r. w Schiavon (Włochy). Święcenia kapłańskie przyjął 27 kwietnia 1980 r. Ukończył prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i Papieską Akademię Kościelną. Od 1986 r. pracował w dyplomacji Stolicy Apostolskiej oraz w Sekcji Sekretariatu Stanu ds. Relacji z Państwami. W 2002 r. został mianowany jej podsekretarzem; 17 sierpnia 2009 r. nuncjuszem apostolskim w Wenezueli i arcybiskupem (tyt. Acquapendente) — sakrę przyjął 12 września; 31 sierpnia 2013 r. został Sekretarzem Stanu Stolicy Apostolskiej.

Poniżej pełniejsza biografia, za L'Osservatore Romano n.10/2013, s. 66).

Pietro Parolin urodził się 17 stycznia 1955 r. w Schiavon w diecezji Vicenza, w prostej i głęboko katolickiej rodzinie. Jego dzieciństwo naznaczyło doświadczenie tragicznej śmierci ojca, który zginął w wypadku drogowym w 1965 r.

W wieku 14 lat wstąpił do seminarium w Vicenzie. Po maturze o profilu klasycznym podjął studia w zakresie filozofii i teologii. 27 kwietnia 1980 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Arnolda Onista i został inkardynowany do diecezji Vicenza. Przez dwa lata był wikarym w parafii pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej w Schio. Następnie studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1983 r. został przyjęty do Papieskiej Akademii Kościelnej, a w 1986 r. ukończył na Gregorianie prawo kanoniczne.

1 lipca 1986 r. rozpoczął służbę w dyplomacji Stolicy Apostolskiej. Od 1986 r. do 1989 r. pracował w przedstawicielstwie papieskim w Nigerii, następnie w latach 1989-1992 w Meksyku, a później w Watykanie w Sekcji ds. Relacji z Państwami Sekretariatu Stanu — do 2002 r. W tym okresie towarzyszył kard. Rogerowi Etchegarayowi w misji, z którą udał się w maju 1993 r. do Rwandy; był członkiem delegacji, której przewodniczył kard. Jean-Louis Tauran, uczestniczącej w czerwcu 1997 r. w XIX sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, poświęconej ochronie środowiska i rozwojowi. Od 2000 r. współpracował z ks. prał. Attilio Nicorą nad sprawami związanymi z rewizją konkordatu laterańskiego z 1984 r.

30 listopada 2002 r. Jan PawełII mianował go podsekretarzem Sekcji ds. Relacji z Państwami Sekretariatu Stanu, funkcję tę pełnił przez prawie siedem lat. Przemawiał na różnych spotkaniach międzynarodowych, wyrażając stanowisko Stolicy Apostolskiej w kwestiach pokoju i praw człowieka. 4 września 2003 r. zabrał głos w Wiedniu na trzeciej konferencji poświęconej Traktatowi o całkowitym zakazie prób z bronią jądrową (CTBT), apelując o «odpowiedzialną, uczciwą i konsekwentną» współpracę wszystkich członków wspólnoty narodów na rzecz ostatecznego i całkowitego rozbrojenia. Apel ten ponowił w czasie 50. sesji Konferencji Generalnej Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA), która obradowała 18 września 2006 r., również w stolicy Austrii.

Był też rzecznikiem Stolicy Apostolskiej w organizacjach międzynarodowych, występując w obronie podstawowych praw osoby, a wśród nich prawa do wolności religijnej. 2 grudnia 2003 r. w Maastricht, przy okazji 2. posiedzenia Rady Ministrów Spraw Zagranicznych Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), przypomniał m.in., że poszanowanie każdej religii i pełne przestrzeganie prawa do jej głoszenia «przyczynia się w decydujący sposób do zwalczania nietolerancji i uprzedzeń etnicznych oraz rasowych». Sprawie ochrony środowiska poświęcona była jego wypowiedź w Nowym Jorku 24 września 2007 r., podczas spotkania w ramach 62. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych: państwa — stwierdził — ponoszą «wspólną odpowiedzialność za ochronę klimatu na świecie oraz naszej planety», aby zapewnić «obecnym i przyszłym pokoleniom możliwość życia w zdrowym i bezpiecznym środowisku».

Dzięki dobrej znajomości problemów Bliskiego Wschodu, a ogólniej geopolitycznej rzeczywistości kontynentu azjatyckiego, pracował nad umacnianiem stosunków Stolicy Apostolskiej z Wietnamem. Przyczynił się także do wznowienia dialogu między Izraelczykami i Palestyńczykami, przekonany o konieczności wspólnego zaangażowania, aby «stworzyć warunki do prawdziwego i sprawiedliwego pokoju» na Bliskim Wschodzie. W grudniu 2008 r. przewodniczył delegacji uczestniczącej w pracach stałej Komisji dwustronnej Stolicy Apostolskiej i Państwa Izrael.

17 sierpnia 2009 r. Benedykt XVI mianował go arcybiskupem tytularnym Acquapendente i nuncjuszem apostolskim w Wenezueli, a 12 września udzielił mu sakry biskupiej. W Caracas, gdzie przybył 3 listopada 2009 r., pracował w szczególności nad przywróceniem klimatu szacunku i współpracy w relacjach między rządem a Kościołem katolickim. Współpraca ta sprzyja bowiem wspólnemu zaangażowaniu na rzecz sprawiedliwości społecznej oraz zwalczania ubóstwa i przestępczości.

opr. mg/mg