O klasztorze karmelitanek bosych w Kijowie
W połowie lutego 1991 roku na Światoszynie w Kijowie przy ul. Szepietowskiej 6 zamieszkało kilka karmelitanek bosych z Krakowa i z Dysa k. Lublina, rozpoczynając tym samym nowy rozdział historii Karmelu na Wschodzie.
Kiedy ks. prałat Jan Krapan, dotychczasowy duszpasterz w tym miejscu (Światoszyn), otrzymał od władz miejskich budynek kościoła św. Aleksandra i rozpoczął tam pracę duszpasterską, wówczas kaplicę na Światoszynie oddał pod opiekę karmelitom bosym. Obowiązki proboszcza objął wówczas o. Ryszard Stolarczyk, a jego zastępcą został o. Maksymilian Podwika.
W ślad za ojcami, korzystając ze sprzyjających wówczas okoliczności, pospieszyły siostry z Krakowa, z ul. Łobzowskiej — s. Rafaela Buczyńska, s. Celina Michalczak, s. Lucyna Drąg i z Dysa: s. Magdalena Zakrzewska oraz s. Anna Dziwulska. Szczególny wkład w przybycie sióstr wniósł ks. Jurij Nagorny, kapłan pracujący dotychczas na Ukrainie. Nim to posłużył się Pan Bóg, by pomóc siostrom postawić pierwsze kroki na Ukrainie po upadku komunizmu.
Na początku Wielkiego Postu 1991 roku siostry zamieszkały w bardzo ciasnych pomieszczeniach przykościelnych i zaczęły szukać dogodnego terenu, gdzie mógłby powstać klasztor. Uroczystego rozpoczęcia życia zakonnego dokonał radny Ojca Generała z Rzymu o. Eugeniusz Morawski, wraz z jego sekretarzem o. Szczepanem Praśkiewiczem oraz delegatem Ojca Powincjała z Polski o. Bronisławem Tarką. Koncelebrze, która zgromadziła wielu wiernych, przewodniczył ks. prałat Jan Krapan. Obecny był także ks. Jurij Nagorny, który poświęcił przygotowane pomieszczenia.
W ciągu dziesięciu lat karmelitanki bose, borykając się z różnymi trudnościami, wybudowały w jednej z dzielnic Kijowa klasztor pw. Miłosierdzia Bożego i Niepokalanego Serca Maryi, do którego wstąpiło wiele młodych dziewcząt z Ukrainy. Siostry z Kijowa pomogły w powstaniu nowego klasztoru w Charkowie. Pięć lat temu kilka karmelitanek bosych z Dysa, wspieranych siłami z Kijowa, rozpoczęło życie zakonne w Charkowie. W Kijowie Msze św. oraz modlitwy brewiarzowe odprawiane są w językach: ukraińskim, polskim i francuskim (przez kilka lat kapelanem kaplicy sióstr był kapłan pochodzący z Francji).
Dziękczynienie za dziesięć lat swego pobytu na Ukrainie siostry obchodziły bardzo skromnie, w duchu wdzięczności Bogu i ludziom. Modlą się teraz gorąco wraz z wiernymi uczęszczającymi do ich kaplicy w intencji przyjazdu do Kijowa Ojca Świętego. Chciałyby poprosić Jana Pawła II o błogosławieństwo na dalsze lata chwalenia Boga i służby ludziom na tamtych ziemiach.
O. BronisŁaw Tarka
(uczestnik uroczystości jubileuszowych)
Adres sióstr: Monastyr Karmelitok, 03—194 KYEV 194, A/C 20,
UKRAINA
opr. mg/mg