Dobrze, że tu jesteśmy...

Jeszcze całkiem niedawno tylko wielkie miasta zdawały się tętnić życiem i to one uchodziły za miejsca zabiegania i kontaktu z tzw. wielkim światem. Dziś, gdziekolwiek byśmy nie mieszkali, w mniejszym czy większym stopniu doświadczamy tego samego pędu życia. Wielki Post mówi nam jednak: czas się zatrzymać i spojrzeć na Jezusa.

Jednym z typowych elementów, które konstruują telewizyjne wiadomości jest dziś tzw. „stand-up”, czyli komentarz lub puenta do pokazanego materiału. Ilość informacji, które spadają na nas w ciągu dwudziestu czy dwudziestu pięciu minut trwania programu informacyjnego jest zazwyczaj tak ogromna, że bez tych kilkunastu sekund stand-upa, zatrzymania, moglibyśmy popaść w bezdech i stracić kontakt z otaczającym nas światem. Aby z tego informacyjnego szumu cokolwiek pozostało (a właściwie, by pozostało to, na czym zależy redaktorom), potrzebnych jest kilka zdań, które pozwolą widzowi zatrzymać się i ustosunkować do tego, co widzi.

Tekst dzisiejszej Ewangelii wprowadza nas w zupełnie inny rytm życia. Nie ma tam żadnego pośpiechu. Jest wysoka góra, ciche, spokojne miejsce i wybrani uczniowie. Właściwie wszystko zdaje się być jakoś zatrzymane. Ale właśnie tutaj, na oczach uczniów, dzieją się rzeczy wielkie i piękne, które pobudzają ich do zastanowienia i każą powiedzieć: „dobrze, że tu jesteśmy”. Ci trzej uczniowie, których Jezus wziął z sobą, zatrzymują się w miejscu i czasie, który pozwala im spojrzeć na Mistrza w zupełnie inny sposób. Dopiero teraz, z dala od tłumów, w zupełnej ciszy i spokoju zaczynają rozumieć, kim On jest i rozprawiać o tym, co im powiedział.

Wielki Post jest szansą na zmianę rytmu życia również dla nas. Każda Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale, niedzielna Eucharystia czy wreszcie wielkopostne rekolekcje to nie tylko krótki stand-up, chwila na zatrzymanie, komentarz czy puentę. Wielki Post to zaproszenie, aby wraz z Jezusem przeżyć czas oddalenia, nabrać dystansu do codziennych spraw, wyłączyć się z codziennego zabiegania, zostawić przyzwyczajenia, zachwiać naszą małą stabilizacją, zmienić rytm życia... Niech ten drugi tydzień Wielkiego Postu pomoże nam wyjść „osobno na górę wysoką”, a potem wrócić i rozprawiać, jak uczniowie, o tajemnicy z martwych powstania.

opr. mg/mg