Wiara, nadzieja i miłość

Wiara, nadzieja i miłość

W życiu większości z nas miało miejsce wydarzenie, w którym kapłan zwrócił się do nas słowami: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Czy zdajesz sobie sprawę z tego, co się wówczas tak naprawdę dokonało?

W wydarzeniu tym wierzący dostrzegają najpiękniejszy i najwspanialszy dar Boga. „Nazywamy go darem, łaską, namaszczeniem, oświeceniem, szatą niezniszczalności, obmyciem odradzającym, pieczęcią i wszystkim, co może być najcenniejsze. Darem - ponieważ jest udzielany tym, którzy nic nie przynoszą; łaską - ponieważ jest dawany nawet tym, którzy zawinili; obmyciem - ponieważ oczyszcza; pieczęcią - ponieważ strzeże nas i jest znakiem panowania Boga” (KKK 1216).

Chrzest nie tylko oczyszcza ze wszystkich grzechów, lecz także czyni ochrzczonego nowym stworzeniem, przybranym synem Bożym, który stał się uczestnikiem Boskiej natury, a także członkiem Chrystusa i z Nim współdziedzicem obietnic Boga; sprawia także, że staje się on świątynią Ducha Świętego. „Najświętsza Trójca daje ochrzczonemu łaskę uświęcającą, łaskę usprawiedliwienia, która uzdalnia go do wiary w Boga, do pokładania w Nim nadziei i miłowania Go” (KKK 1266).

Cnoty teologalne:
wiara
nadzieja
miłość

Dar wiary uczy człowieka w sposób wolny powierzać siebie i swoje losy Bogu oraz czynić Jego wolę. Nadzieja z kolei uczy pokładania ufności w obietnicach Chrystusa i opierania się nie na własnych siłach, ale na pomocy Ducha Świętego w ludzkich dążeniach do pełni życia - życia wiecznego. Wreszcie miłość uczy miłowania Boga nade wszystko dla Niego samego, a naszych bliźnich jak siebie samych ze względu na miłość Boga.

Dla wierzących udzielanie chrztu jest więc działaniem Boga, który obdarowuje człowieka za pośrednictwem Kościoła.

• Czy zdajesz sobie sprawę, że na chrzcie otrzymałeś dar wiary, tzn. zdolność do całkowitego powierzenia Bogu siebie, swojej historii życia?
• Czy myślisz o tym, że otrzymana na chrzcie nadzieja pozwala ci odkrywać nowe aspekty twojego życia?
• Czy w codziennym życiu podejmujesz trud służenia i kochania Boga w drugim człowieku?
• Czy odczuwasz potrzebę dziękowania Bogu za dar wiary, nadziei i miłości, które pozwalają ci rozumieć znaczenie własnego życia i przebywania z konkretnymi osobami, a także znaczyć dobrem ludzką historię?

Panie, wierzę, chcę wierzyć w Ciebie!
Spraw, żeby moja wiara była pełna,
przenikająca moje myśli, sądy, słowa i czyny.
Spraw, aby moja wiara była dobrowolna,
abym chętnie przyjmował
wszelkie wyrzeczenia i obowiązki,
które ona niesie z sobą, i żebym wierzył całym sobą.
Spraw, Panie, żeby moja wiara była silna,
otwarta na nowe światła, przezwyciężająca
trudności, krytyki, wątpliwości.
Spraw, Panie, żeby moja wiara była radosna,
żeby dawała pokój mojemu duchowi
i czyniła mnie zdolnym do rozmowy z Bogiem
i promieniowała szczęściem
obcowania z Bogiem i z ludźmi.
Spraw, Panie, żeby moja wiara była skuteczna,
niech się w miłości objawia na zewnątrz
jako prawdziwa przyjaźń z Tobą i dobroć dla ludzi.
Niech mnie umacnia w cierpieniu,
niech i pomaga szukać Ciebie w nadziei.
 (M. Bednarz, Skarbnica modlitw)

opr. ab/ab