Droga Krzyżowa: Czwartek I Tygodnia Wielkiego Postu

1. Panie, nawet przebywająca w niewoli królowa Estera świadoma była łaski wybrania. W chwili zagrożenia modliła się do Ciebie słowami: Ty, Panie, wybrałeś Izraela ze wszystkich narodów i ojców naszych ze wszystkich przodków na ich wieczystą posiadłość i uczyniłeś im tak wiele rzeczy według obietnicy (Est 14,5). Twój lud zaś odrzucił Ciebie źródło wody żywej. Dokonano tego tak odrażająco, wołając: Przecz z nim! Na krzyż z nim!... Ludu mój, ludu cóżem ci uczynił?

2. Kiedy Mardocheuszowi groziło ukrzyżowanie, a całemu narodowi żydowskiemu zagłada, Estera błaga Boga o pomoc: Wspomnij, Panie, pokaż się w chwili udręczenia naszego i dodaj mi odwagi (Est 14,12). Kiedy i my mamy wziąć swój krzyż, by iść za naszym Panem, modlimy się razem z Esterą: dodaj nam odwagi...

3. Nie trzeba wielkich starań, aby coś stracić - zguba sama gdzieś się zatraca. Nie trzeba wielkiego wysiłku, by upaść - upadek zazwyczaj jest nieprzewidziany. Trzeba natomiast wiele zabiegów, by coś zyskać; trzeba wiele wysiłku by powstać. Wtedy bardzo potrzebna jest nam pomoc. Pan Jezus uczy nas, jak zapewnić sobie pomoc najskuteczniejszą. Mówi: Proście, a będzie wam dane... (Mt 7,7).

4. Sławimy Twe imię, Panie, za łaskę Twoją i wierność (Ps 138,2). Czwarta stacja jest dobrym miejscem na to wysławienie, bo właśnie tutaj zgodnie ze słowami psalmu 85 łaska i wierność spotkały się ze sobą. Jezu, ty jesteś tym JEDNYM, przez którego przyszła łaska. Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość laski, królować będą w życiu z powodu Jednego - Jezusa Chrystusa (Rz 5,17). Twa matka pełna łaski - najwierniejsza z wiernych - jest Tobą na drodze krzyżowej i z Tobą króluje na wieki. Łaska i wierność spotkały się ze sobą ..

5. Jak szybko przychodzi odpowiedź Boga na prośbę o pomoc zanoszoną przy pierwszym upadku. Poczułeś, że krzyż stał się lżejszy, bo chwycił go z Tobą Szymon z Cyreny. Bóg daje nam moc, gdy posyła nam ludzi, którzy swoje siły chcą połączyć z naszymi. Za każdego człowieka, którego Bóg posyła mi z pomocą, chcę dziękować razem z Tobą: Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, pomnożyłeś moc mojej duszy (Ps 138,3).

6. Modlimy się dzisiaj z królową Esterą: Panie mój, Królu nasz, Ty jesteś jedyny, wspomóż mnie samotną nie mającą prócz Ciebie żadnego wspomożyciela, bo niebezpieczeństwo jest niejako w ręce mojej (Est 14,3). Kiedy przy szóstej stacji porównujemy bohaterkę Starego Testamentu - Es terę, z bohaterką Nowego - Weroniką, widzimy jaką siłę daje sam widok Chrystusa, nawet sponiewieranego. Weronika wobec groźby ukrzyżowania nie wpada w panikę, ale sama wobec tłumu i wbrew tłumowi spieszy z pomocą Temu, który poruszył jej serce.

7. Dobry Pasterz szuka zagubionej owcy. Kiedy zaplącze się w ciernie, rani sobie ręce, by ją wydobyć. Kiedy ugrzęźnie w bajorze drogi życiowej, idzie między grzeszników, doznaje skutków grzechu, szuka nawet w błocie, padając w bajoro pod ciężarem krzyża. Szuka, aż znajdzie. Tym bardziej zagubione owieczki powinny szukać drogi do Dobrego Pasterza i do porzuconego stada: Szukajcie, a znajdziecie (Mt 7,7).

8. Patrzysz na nas, Panie, jak na niewiasty jerozolimskie, przenikliwym spojrzeniem. Widzisz w nas zło i dlatego każesz płakać nad grzechami naszymi. Dostrzegasz jednak w nas również odruchy dobra. Stwierdzasz w dzisiejszej Ewangelii: choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom (Mt 7,11). Niech Twoje spojrzenie i sprawiedliwy osąd pomogą nam grzechy obmyć

łzami skruchy, a dobro uczynić dominantą naszego życia.

9. Słyszę stuk krzyża o bruk krzyżowej drogi jak kołatanie do bram nieba, przez które chcesz nas wszystkich wprowadzić ze sobą To jest najskuteczniejsze pukanie. Każde drzwi musza się otworzyć, nawet do serca zatwardziałego, jeśli puka się do nich krzyżem. Kołaczcie, a otworzą wam (Mt 7,7).

10. Odzieranie z pokrwawionych i pokrytych kurzem krzyżowej drogi szat było dla Ciebie tak bolesne. Wiem, że mogę ukoić Twój ból, kiedy sam na nowo przyodzieję czystą i białą szatę chrztu świętego. Tą szatą przyodziewa się nie ciało, lecz serce. Dlatego modlę się słowami dzisiejszego śpiewu przed Ewangelią: stwórz, o Boże, we mnie serce czyste (Ps 51,12).

11. Królowa Estera modliła się, aby kaźń krzyża dosięgła nie jej krewnego - człowieka sprawiedliwego, lecz podstępnego Hamana - wroga narodu izraelskiego: Obróć serce jego ku nienawiści wroga naszego, aby zginął on sam i ci, którzy z nim jedno myślą (Est 14,13). Ty, Boże, słuchasz naszych próśb po swojemu. Twoje Serce nigdy nie skłania się ku nienawiści i dlatego na krzyżu zawisł Twój Syn. O miłości niepojęta!

12. Razem z Tobą, Panie Jezu, wołam: Ojcze w Twoje ręce powierzam ducha mojego (Łk 23,46). Pragnę modlić się z taką ufnością w chwili zagrożenia, a szczególnie w chwili śmierci. Pragnę przedłużyć tę modlitwę słowami psalmu: Wybawia mnie Twoja prawica. Pan we mnie wszystkiego dokona. (Ps 138,7).

13. Kiedy po mnie pozostanie tylko głuchy telefon i rozdeptane buty, kiedy doczesne szczątki wrzucą do grobu, Ty, Panie, nie porzucaj dzieła rąk Twoich (Ps 138,8).

14. Spraw, mój Panie, który już nie umierasz, raz powstawszy z grobu, abym mając udział w Twoim zmartwychwstaniu i życiu, chwalił Cię słowami: Twoja łaska trwa na wieki (Ps 138,8).

opr. mg/mg