Święto Miłosierdzia. Objawienia

ks. prof. Andrzej Witko

Święta Faustyna i Miłosierdzie Boże

ISBN: 978-83-60703-40-3

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2007

Święto Miłosierdzia

Objawienia

Święto Miłosierdzia Bożego posiada najwyższą rangę wśród form Nabożeństwa przekazanego przez św. Faustynę. Wynika to nie z liczby objawień jemu poświęconych, których było dwadzieścia trzy, lecz z wielkości obietnic, jakie Jezus przywiązał do obchodu tej uroczystości.

Już w drugiej części objawienia inauguracyjnego w Płocku, 22 lutego 1931 roku, Zbawiciel zwrócił się do Faustyny, wyrażając wielkie pragnienie, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy ustanowiono Święto Miłosierdzia. W dniu tym winien być poświęcony obraz Bożego Miłosierdzia, natomiast zadaniem kapłanów jest głoszenie wielkiego Miłosierdzia Bożego, szczególnie względem grzeszników.

W Poniedziałek Wielkanocny, 17 kwietnia 1933 roku, Jezus pouczył Świętą, w jaki sposób ma czcić Jego Miłosierdzie, po czym określił zadanie Faustyny, które będzie miała do spełniania w Święto Miłosierdzia, polegające na przemierzaniu całego świata i sprowadzaniu dusz zemdlonych do źródła miłosierdzia.

W pierwszej połowie 1934 roku, w czasie pracy nad wizerunkiem Najmiłosierniejszego Zbawiciela, Jezus zwrócił się do Faustyny z życzeniem, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli w planowane Święto Miłosierdzia, wystawiono obraz Bożego Miłosierdzia do czci publicznej.

W tym samym roku, jeszcze przed Wielkanocą Jezus polecił swej Sekretarce, by w Niedzielę Przewodnią obchodziła Święto Miłosierdzia Bożego.

Kiedy obraz Miłosierdzia Bożego był już w fazie ukończenia, dokonało się niezwykle ważne objawienie, posiadające istotną rolę w kształtowaniu Nabożeń

stwa. Zbawiciel ponownie ujawnił gorące pragnienie, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy obchodzono Święto Miłosierdzia. W dniu tym na ambonie winna być głoszona chwała tegoż Miłosierdzia, które nie ma granic wobec nędzy ludzkiej. W tym samym objawieniu Jezus po raz pierwszy zawarł nadzwyczajną obietnicę związaną z obchodem Święta Miłosierdzia: kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar.

Okazją do kolejnego objawienia, z 5 listopada 1934 roku, było ofiarowanie przez Faustynę wszystkich cierpień, modlitw i umartwień w intencji Ojca Świętego, by zatwierdził Święto Miłosierdzia Bożego. Jezus potwierdził celowość ustanowienia tego Święta oraz uroczystego poświęcenia i uczczenia obrazu Bożego Miłosierdzia. Nakazał też Faustynie odprawić w intencji papieża nowennę składającą się z trzydziestu trzech aktów ku czci Miłosierdzia Bożego.

29 stycznia 1935 roku podczas medytacji porannej Faustyna ujrzała wewnętrznie Ojca Świętego, celebrującego mszę św., który po Ojcze nasz rozmawiał z Jezusem na temat Święta Miłosierdzia.

W Niedzielę Przewodnią, czyli w pierwszą niedzielę po Wielkanocy 1935 roku, 28 kwietnia, podczas uroczystego nabożeństwa w Ostrej Bramie, gdzie wystawiony był obraz Bożego Miłosierdzia, kiedy kapłan wziął Najświętszy Sakrament, by pobłogosławić lud, siostra Faustyna zobaczyła Jezusa w postaci jak na obrazie. Zbawiciel udzielił ludziom błogosławieństwa, a promienie miłosierdzia rozeszły się na cały świat. Po chwili Święta usłyszała słowa: Święto to wyszło z wnętrzności miłosierdzia mojego i jest zatwierdzone w głębokościach zmiłowań moich. Wszelka dusza wierząca i ufająca miłosierdziu mojemu dostąpi go.

W czasie trzydniowych rekolekcji w Wilnie, w sierpniu 1935 roku, Jezus pocieszył Faustynę, obiecując, że wszelkie wątpliwości, jakie miałaby w związku ze Świętem Miłosierdzia, wyjaśni jej przez usta kapłana, który prowadził rekolekcje.

W grudniu 1935 roku w Wilnie Pan Jezus zwrócił się do Faustyny z ponownym żądaniem, by pierwsza niedziela po Wielkanocy była obchodzona jako Święto Miłosierdzia, po czym przypomniał zadanie kapłanów, jakim jest głoszenie wielkiego i niezgłębionego Miłosierdzia Bożego.

We wrześniu 1936 roku Jezus po raz drugi mówił o wielkości łask związanych ze Świętem Miłosierdzia, które ma być ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tę uroczystość Zbawiciel chce obdarzyć ludzi ogromem łask. Jednakże największą z nich jest łaska zupełnego odpuszczenia win i kar, dla każdego, kto w dniu tym przystąpi do spowiedzi i Komunii św..

Objawienie z 24 października 1936 roku należy do jednego z najbogatszych w treść. Obok obietnic, Jezus po raz pierwszy wprowadził wymagania moralne związane z pełnieniem dzieł miłosierdzia. Choć żądanie to skierowane było zasadniczo do Faustyny, niemniej jego adresatami są wszyscy wierni. W tym samym objawieniu Chrystus ponownie kategorycznie zażądał czci Miłosierdzia Bożego przez uroczyste obchodzenie Święta w pierwszą niedzielę po Wielkanocy oraz uczczenie obrazu Bożego Miłosierdzia.

W grudniu 1936 roku, w dniu wyjazdu Faustyny do szpitala na Prądnik, otrzymała ona polecenie Zbawiciela, by przed Świętem Miłosierdzia odprawiać nowennę koronek, która ma się rozpoczynać się w Wielki Piątek. W tej nowennie Chrystus obiecał udzielić ludziom wszelkich łask.

W połowie lutego 1937 roku w czasie mszy św. cierpiący Zbawiciel zwrócił się do Faustyny, mówiąc, iż podaje ludzkości ostatnią deskę ratunku, by nie zginęła, a jest nią Święto Miłosierdzia. Podobne w sformułowaniu objawienie zostało opisane pod datą 28 lutego 1937 roku. Jezus, mówiąc o radości ze Święta Miłosierdzia, znów wspomniał o ostatniej desce ratunku. Tym razem jednak użył tego obrazu w odniesieniu do ucieczki do Miłosierdzia Bożego.

W Wielki Wtorek 1937 roku, 23 marca, Zbawiciel w wielkiej wizji dał poznać swej Sekretarce jej wyniesienie na ołtarze oraz ustanowienie Święta Miłosierdzia. Trzy dni później, w Wielki Piątek, Jezus ponownie polecił Faustynie odprawić nowennę przed Świętem Bożego Miłosierdzia w intencji o nawrócenie świata i o rozszerzenie się znajomości Miłosierdzia Bożego. Poprzez Apostołkę Bożego Miłosierdzia Chrystus skierował do wszystkich ludzi, a szczególnie do grzeszników, zachętę do ufności w Miłosierdzie Boże.

3 kwietnia 1937 roku - w wigilię Niedzieli Przewodniej - Jezus zwrócił się do Faustyny z poleceniem, by przekazała Jego gorące pragnienie kapelanowi, aby ten w Święto Miłosierdzia wygłosił kazanie o niezgłębionym Miłosierdziu Bożym. Siostra posłuszna woli Chrystusa spełniła Jego życzenie, lecz kapłan nie uznał tego przekazu za słuszny.

Tydzień później siostra Irena Krzyżanowska dała siostrze Faustynie do przeczytania artykuł autorstwa ks. Michała Sopoćki z Tygodnika Wileńskiego o Miłosierdziu Bożym wraz z reprodukcją obrazu Najmiłosierniejszego Zbawiciela. Kiedy tylko Święta wzięła do ręki Tygodnik - strzała miłości przeszyła jej duszę i usłyszała słowa Jezusowe: Dla twoich gorących pragnień przyspieszam Święto Miłosierdzia.

29 kwietnia 1937 roku Jezus dał poznać Faustynie dyskusje nad Świętem Miłosierdzia Bożego na Watykanie, w których szczególną aktywnością odznaczał się Eugenio Pacelli, późniejszy papież Pius XII.

Następnego dnia Chrystus po raz trzeci wyraził szczególną obietnicę związaną ze Świętem Miłosierdzia wedle której każdy, kto przystąpi do spowiedzi i Komunii św. w Święto Miłosierdzia, dostąpi odpustu zupełnego.

W styczniu 1938 roku Faustyna miała ponownie wizję związaną z pracami nad Świętem Bożego Miłosierdzia. Wielu biskupów i jeden laik zastanawiali się nad tą ideą. Niektórzy byli nią zachwyceni, inni odnosili się jednak niedowierzająco. Ale mimo wszystko - jak zapisała św. Faustyna w swym Dzienniczku - dzieło Boże wypadło chwalebnie.

Ostatnie objawienie dotyczące Święta Miłosierdzia Bożego datuje się na trzecią dekadę stycznia 1938 roku. Jezus zwrócił się wówczas do swej Powiernicy, by powiedziała innym, iż Święto Miłosierdzia wyszło z Jego wnętrzności dla pociechy całego świata.

opr. aw/aw