Dźwiganie Krzyża

ks. prof. Jerzy Chmiel, Paweł Piotrowski , bp Jan Szkodoń, ks. prof. Andrzej Witko

Różaniec (rozważania)

ISBN: 978-83-60703-42-7

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2007

Tajemnica IV. Dźwiganie Krzyża

Krzyżowa droga wiodła przez ból, wyczerpanie i cierpienie Jezusa. Krzyż niesiony na ramionach ciążył niemiłosiernie, powalając kilkukrotnie na ziemię. Jednak Jezus świadom boskiego planu zbawienia powstawał, aby wypełnić swe dzieło do końca. W krzyżowej drodze towarzyszyła mu boleściwa Matka, która patrząc na mękę swego Syna, sama współcierpiała z Nim. Przybiegła odważna Weronika, aby przynieść ulgę i ochłodę skrwawionemu Obliczu Pana, nie lękając się konsekwencji swego czynu. Nie chciał pomóc w dźwiganiu krzyża Szymon z Cyreny, zmęczony swoją pracą i zajęciami, ale w końcu ucznił ten akt miłosierdzia. Gdy Zbawiciel pocieszał płaczące niewiasty, by zapłakały raczej nad sobą i swymi bliskimi, nie myślał o sobie, lecz wciąż o innych. Tymczasem tłum upajał się męką Jezusa z Nazaretu. W powietrzu jeszcze wibrowały słowa: Precz z Nim! Ukrzyżuj, ukrzyżuj!

I ja tak często odrzucam Boga, wybierając szatana, jego drogę grzechu i zła, nierzadko ukrytego, ubranego w pozory dobra. To wtedy moje czyny są echem wrzasków tłumu towarzyszących krzyżowej drodze Jezusa. A czy stać mnie, by trwać przy Matce Bolesnej i wraz z nią kontemplować Mękę Zbawiciela, czy wielkodusznie podejmę swój krzyż cierpienia lub krzyż pomocy drugiemu? Czy jak Weronika mam odwagę postąpić wbrew opinii publicznej, nie zważając na ludzkie sądy? Czy nie wstydzę się zapłakać nad sobą i tymi, którzy zbłądzili? Czy mam świadomość, jak wielkie miłosierdzie okazał mi Jezus w swej krzyżowej drodze?

"Wielki Piątek; - pisze św. Faustyna - ujrzałam Pana Jezusa umęczonego, ale nie przybitego do krzyża, jeszcze przed ukrzyżowaniem, i powiedział mi: Tyś sercem moim, mów grzesznikom o miłosierdziu moim. I dał mi Pan wewnętrznie poznać całą przepaść swego miłosierdzia dla dusz, i poznałam, że to, com napisała, jest prawdziwą kroplą". (Dz 1666)

opr. aw/aw