Terminarz z ks. Eugeniuszem Burzykiem 2014

1 stycznia — Łk 2, 16-21
[Środa, Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi]

Nowy rok zbliża człowieka do śmierci; cieszą się z tego albo ludzie oczekujący na niebo, albo bez wyobraźni — pisał Stefan Kisielewski.

Pasterze ostentacyjnie wyrażali radość ciesząc się z narodzenia Jezusa; Maryja, wiedząc, jaki będzie los Jej Syna, rozważała to w sercu.

Sylwester wmawia, że jest cudownie, a Nowy Rok spuszcza głowę, jakby dzień wcześniej nie szalał — twierdzi Mirosław R. Kaniecki.

2 stycznia — J 1, 19-28
[Czwartek, wspomnienie Świętych biskupów i doktorów Kościoła, Bazylego Wielkiego i Grzegorz z Nazjanzu]

Chesterton uważa, że człowiek domaga się uznania wobec tej części siebie, dla której nie powinien się spodziewać poklasku — własnego ja.

Jan Chrzciciel nie tylko nie wyolbrzymia swoich zasług czy powołania, ale przyznaje, że nawet nie można porównywać go z Jezusem.

Ignacy Gogolewski radzi, by panować nad próżnością, trzymać ją w cuglach: „Jeśli wypuścisz lejce z rąk, to spadniesz i połamiesz nogi”.

3 stycznia — J 1, 29-34 [Piątek]

Stefan Wilkanowicz wspomina dyskusję o naśladowaniu Jezusa, gdy jeden z jej uczestników zrobił gest, jakby chciał się schować pod stół.

Świadectwo Jana Chrzciciela na temat Jezusa było wiarygodne, bo sam znany był z ascetycznego życia i pełnej poświęcenia działalności.

Na stu ludzi może jeden sięgnie po Biblię; pozostali czytać będą głównie w zachowaniu chrześcijanina — twierdzi Dwight L. Moody.

4 stycznia — J 1, 35-42 [Sobota]

Ks. Bronisław Bozowski przestrzegał, by nie czynić ze swego życia „straganu z jajami”, powtarzając w każdej sytuacji: ja, ja, ja, ja.

Wskazując na Jezusa Jan Chrzciciel nie myślał o sobie — swojej „karierze”; liczył się z tym, że mogą go opuścić nawet uczniowie.

Jeden z ojców pustymi radził jak rozpoznać czystość swoich intencji: „Jeśli jesteś smutny, to oznacza, że myślisz o sobie samym”.

5 stycznia — J 1, 1-5. 9-14
[2. Niedziela po Narodzeniu Pańskim]

Marcel Reichem-Ranicki wyznaje, że z szacunku dla literatury czyta książki przy biurku i pod krawatem, co służy koncentracji.

Święty Jan nazywa Jezusa Słowem, co wskazuje na szacunek oraz odpowiedzialność za każde wypowiadane przez nas słowo.

W ustach jest otwór duszy, najdroższe balsamy, prędko zwietrzeją, gdy je często otwieramy” — przestrzega Adam Mickiewicz.

6 stycznia — Mt 2, 1-12
[Poniedziałek, uroczystość Objawienia Pańskiego]

Jerzy Surdykowski przekonuje, że łatwiej czy przyjemniej jest pójść za głupim sloganem, niż mądrze rozdzielać włos na czworo.

Pójście za tajemniczą gwiazdą zapewne było związane z wysiłkiem intelektualnym, dociekaniami z dziedziny astrologii i historii.

Przy żłóbku Dzieciątka byli prości ludzie [pasterze] i mędrcy, ale półinteligentów tam nie było — mówił ks. Andrzej Bardecki.

7 stycznia — Mt 4, 12-17. 23-25 [Wtorek]

Jak słusznie zauważył Jan Józef Szczepański, współczesnemu światu o wiele bardziej potrzeba praktycznej świętości, aniżeli hagiografii.

Z treści Ewangelii wynika, iż Jezus nie ograniczał się do nauczania, lecz nade wszystko działał: uzdrawiał, wskrzeszał i wyrzucał złe duchy.

W słowach tylko chęć widzim, w działaniu potęgę; trudniej dobry dzień przeżyć niż napisać księgę — czytamy w Zadaniach i uwagach.

8 stycznia — Mk 6, 34-44 [Środa]

Jak zauważa Raniero Cantalamessa, ubodzy zasługują nie tylko na nasze współczucie czy litość, ale przede wszystkim na podziw.

Motywacją nauczania i działania Jezusa jest także litość dla ludzi, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji duchowej czy fizycznej.

W sztuce Williama Szekspira Kupiec wenecki Antonio mówi do lichwiarza Shylocka: „Na jaką litość liczysz, gdy jej nie masz?”.

9 stycznia — Mk 6, 45-52 [Czwartek]

Wilfrid Stinissen zauważa, że czasem rano mówimy: „Dobrze spałeś?”, ale wieczorem nie pytamy: „Czy dobrze czuwałeś?”.

Jezus krocząc po Jeziorze chciał ominąć uczniów znajdujących się w łodzi; gdyby nie czuwali, to nie dostrzegliby tego cudu.

Symbolem czujności jest także kogut: przez całą noc czuwa, wypatrując słońca, by rozpoznać jego nadejście i ogłosić światu.

10 stycznia — Łk 4, 14-22a [Piątek]

Ryszard Kapuściński twierdził, że niebezpieczeństwem dzisiejszej cywilizacji jest możliwość zagapienia się i przeoczenia istotnych rzeczy.

Stwierdzenia Jezusa, że został posłany po to, by niewidomym głosić przejrzenie, nie powinniśmy interpretować jedynie w sposób dosłowny.

W filmie Wielka cisza niewidomy zakonnik każdego dnia dziękuje Bogu za ślepotę, gdyż dzięki niej bardziej żyje w wymiarze duchowym.

11 stycznia — Łk 5, 12-16 [Sobota]

„Modlę się do mego podręcznego Boga. / Bo On musi mieć miliardy uszu, / i jedno ucho ma dla mnie zawsze otwarte” — pisał Czesław Miłosz.

Prosząc Boga o pomoc w różnych sprawach, rzadko dodajemy słowa trędowatego będące wyrazem wiary: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić!”.

Wierzę: w słońce, nawet kiedy nie świeci; w miłość, nawet jeśli jej nie czuję; w Boga, nawet gdy milczy — napisali na ścianie ukrywający się Żydzi.

12 stycznia — Mt 3, 13-17
[Święto Chrztu Pańskiego — Rok A]

Zdarza się, że na siłę szukamy powodów, które mogłyby zwolnić nas od przestrzegania przykazań.

Jezus przyjmując chrzest, którego będąc Bogiem nie potrzebuje, wskazuje na znaczenie prawa.

Tylko miłość rozumie mowę przykazań i potrafi się nią posługiwać — mówi ks. Andrzej Luter.

13 stycznia — Mk 1, 14-20
[Poniedziałek, 1. tydzień okresu zwykłego]

Siostra Anna Bałchan nie widziała jeszcze, żeby ktoś kogoś nawrócił: „Nawróć się sam, a nawrócą się inni!”.

Rozpoczynając publiczną działalność Jezus nie wzywa do nawracania świata i innych ludzi, ale samych siebie.

Andrea Tornielli zauważa, że chrześcijańską bronią jest nieustanna „reforma”, którą każdy zaczyna od siebie.

14 stycznia — Mk 1, 21-28
[Wtorek, 1. tydzień okresu zwykłego]

O. Andrzej Kłoczowski przestrzega przed działaniem diabła; przypomina, że inteligencją po stokroć przewyższa on człowieka.

Duch nieczysty zamierza wykorzystać Jezusa; liczy na to, że nazywając Go Synem Bożym będzie mógł pozostać w opętanym.

Wszakże Jezusa Chrystusa też można jako pałki do bicia użyć i zawsze byli i są tacy, co to czynią— pisał Leszek Kołakowski.

15 stycznia — Mk 1, 29-39
[Środa, 1. tydzień okresu zwykłego]

Benedykt XVI przypomina, że powinniśmy odrzucić chęć utożsamiania się tylko z bezgrzesznymi, bo do Kościoła należą także grzesznicy.

Jezus mógł pozostać w Kafarnaum, gdzie cieszył się uznaniem, jednak decyduje się głosić Ewangelię w innych pogańskich miejscowościach.

Myślenie wykluczające grzeszników z Kościoła jest absurdalne, sprzeciwia się samej istocie chrześcijaństwa — twierdzi Cezary Gawryś.

16 stycznia — Mk 1, 40-45
[Czwartek, 1. tydzień okresu zwykłego]

Adam Zagajewski przytacza słowa człowieka podziwiającego obraz: „Przepraszam, że Pana nagabuję, ale muszę o tym komuś powiedzieć”.

Zapewne Jezus nie miał pretensji do trędowatego, który — mimo Jego wyraźnego zakazu — rozpowiadał wszystkim o swoim uzdrowieniu.

Zdarza się, ze doświadczamy cudowności istnienia i porządku, którego, jak odkrywamy, sami stanowimy cząstkę — wyznaje Anna Arno.

17 stycznia — Mk 2, 1-12
[Piątek, 1. tydzień okresu zwykłego, wspomnienie św. Antoniego, opata]

Nigdy nie rób tego, co mogą za Ciebie zrobić inni — głosi jedna z podstawowych zasad rozwoju.

Niewielu wpadłoby na pomysł ściągnięcia dachu, by w ten sposób spuścić łóżko ze sparaliżowanym.

Gdy warunki są niesprzyjające, to musimy starać się je tworzyć — twierdził George Bernard Shaw.

18 stycznia — Mk 2, 13-17
[Sobota, 1. tydzień okresu zwykłego]

Nie jestem do końca z tego świata. Warto by znaleźć to inne miejsce, leżące poza murami. Lecz gdzie ono jest? — pyta Eugene Ionesco.

Celnik Lewi, czyli Mateusz, miał bardzo dobrą i pewną pracę, a jednak bez zastanowienia porzuca ją, by odpowiedzieć na wezwanie Jezusa.

Stefan Wilkanowicz uważa, że laicyzacja nie polega na tym, że ludzie tracą wiarę; jej przyczyną jest to, iż są bierni, nie myślą, nie szukają.

19 stycznia — J 1, 29-34
[2. Niedziela Zwykła — Rok A]

Zdaniem Jamesa Fallowsa człowiek winien sprawiać „wrażenie całości”, że jest „w jednym kawałku”, wewnętrznie spójny i konsekwentny.

Ludzie uwierzyli w świadectwo Jana Chrzciciela, bo był wiarygodny, swoje czyny potwierdzał dobrym przykładem i ascetycznym życiem.

Harold S. Kushner tłumaczy, iż pozdrawiając kogoś hebrajskim shalom życzymy mu błogosławieństwa wewnętrznego oraz integralności.

20 stycznia — Mk 2, 18-22
[Poniedziałek, 2. tydzień okresu zwykłego]

O. Boulad uważa, że większość chrześcijan jest na poziomie Starego Testamentu; Ewangelia spływa po nich jak woda po chłodnym marmurze.

Jezus uczy, że nie wszystkie prawa Starego Testamentu można bezkrytycznie przenosić do Nowego, wymaga od człowieka zaangażowania.

Ks. prof. Janusz Mariański mówi o „katoliku selektywnym”, który w wygodny dla siebie sposób dostosowuje przykazania do swoich potrzeb.

21 stycznia — Mk 2, 23-28
[Wtorek, 2. tydzień okresu zwykłego, wspomnienie św. Agnieszki]

W filmie Komornik tytułowy bohater bezwzględnie egzekwuje prawo, nie stosuje zasad moralnych, nie uznaje litości.

Jezus przypomina faryzeuszom, że prawo zostało ustanowione dla człowieka i jego dobra, a nie człowiek dla prawa.

Zarówno prawo, jak i przykazania nie zostały ustanowione po to, by utrudniać życie, ale by służyć naszemu rozwojowi.

22 stycznia — Mk 3, 1-6
[Środa, 2. tydzień okresu zwykłego]

O. Józef M. Bocheński ostrzega przed ludźmi odgrywającymi role policjantów i naprawiaczy świata.

Faryzeusze specjalnie śledzili Jezusa, czy przypadkiem nie złamie prawa szabatu, żeby go oskarżyć.

Jeżeli potrafisz dobrze osądzić siebie, będziesz naprawdę mądry—przekonuje król Małego Księcia.

23 stycznia — Mk 3, 7-12
[Czwartek, 2. tydzień okresu zwykłego]

Egzorcyzmy polegają na wypędzaniu złych duchów z ludzi opętanych ich mocą.

Dzięki osobowości Jezusa także duchy nieczyste uznawały w Nim Syna Bożego.

Diabeł ma respekt nie tylko przed Bogiem, również przed człowiekiem świętym.

24 stycznia — Mk 3, 13-19
[Piątek, 2. tydzień okresu zwykłego, wspomnienie św. Franciszka Salezego]

Bohater Śniadania mistrzów Kurta Vonneguta chciałby mieć taki nagrobek: „Ur. pewnego dnia. Um. pewnego dnia. Starał się”.

Jezus powołał tych, którzy nie tylko się starali, lecz weszli za Nim na górę, co znaczy, że musieli spełnić wysokie wymagania.

Gdzie kto będzie po śmierci, za życia odgadnie: Gdzie chylił się za życia, tam po śmierci wpadnie — pisał Adam Mickiewicz.

25 stycznia — Mk 16, 15-18
[Sobota, 2. tydzień okresu zwykłego, święto Nawrócenia św. Pawła]

Ty zawsze będziesz złodziejem: daty się zmieniają, pory roku też, ludzie nie — mówi policjant do więźnia w filmie 16 przecznic.

Jezus naucza, że dla człowieka, który w Niego uwierzy nie ma rzeczy niemożliwych, jego życie odmieni się w cudowny sposób.

Zapewne sam Szaweł — który „dyszał żądzą” zabijania chrześcijan —nie przypuszczał, że zostanie świętym i apostołem narodów.

26 stycznia — Mt 4, 1-17
[3. Niedziela Zwykła — Rok A]

Kompozytor Jan AP. Kaczmarek przestrzega, że wielu zdolnych ludzi cierpi na brak dyscypliny: „Wygrywa wiara, że «jakoś to będzie»”.

Zapowiadając bliskie nadejście królestwa niebieskiego, Jezus wzywa do nawrócenia, które jest warunkiem osiągnięcia szczęścia w niebie.

Żaden z was nie obudzi się nagle w niebie, dziwiąc się, jakim cudem się tam dostał — mówi proboszcz z powieści Bruce'a Marshalla.

27 stycznia — Mk 3, 22-30
[Poniedziałek, 3. tydzień okresu zwykłego, wspomnienie bł. Jerzego Matulewicza]

Wiele z osiągnięć naukowych, zawodowych i życiowych nie jest wynikiem wysiłków jednego człowieka, ale pracy zespołowej.

Z wypowiedzi Jezusa wynika, że w piekle, między diabłami, także istnieje pewna jedność, będącą warunkiem ich „sukcesów”.

Prawdziwa wspólnota wyróżnia się tym, że w niej pierwsze jest „dla niego”, a „my” przychodzi potem — pisał ks. Józef Tischner.

28 stycznia — Mk 3, 31-35
[Wtorek, 3. tydzień okresu zwykłego, wspomnienie św. Tomasza z Akwinu]

Arturo Mari wspomina jak Jan Paweł II podczas wigilii sugerował mu, że powinien już pójść do swojej rodziny.

"Pokrewieństwo" z Bogiem — naszym Ojcem — z natury rzeczy powinno być silniejsze niż związki rodzinne.

Człowiek, który bierze na siebie brzemię ludzkich spraw, musi także przyjąć samotność; — pisze Sándor Márai.

29 stycznia — Mk 4, 1-20
[Środa, 3. tydzień okresu zwykłego]

Krzysztof Kieślowski wyznał, że za każdym razem, gdy kręcił film towarzyszył mu strach, jak zostanie przyjęty przez widzów.

Jezus naucza, że również skuteczność sianego Słowa Bożego jest bardzo zróżnicowana, gdyż zależy od zbyt wielu czynników.

S. Anna Bałchan dziwi się, gdy dopytują ją o efekty duszpasterstwa prostytutek: „To są żywi ludzie, a nie hala produkcyjna!”.

30 stycznia — Mk 4, 21-25
[Czwartek, 3. tydzień okresu zwykłego]

Marcin Król ostrożnie odbiera świat: nie otwiera drzwi byle czemu lub komu, bo raz wpuszczone nie wyjdzie.

Jezus nie tylko wzywa nas do słuchania rozumnego, ale przestrzega, by w ogóle uważać na to, czego słuchamy.

Wszak nie wszystko musisz i nie wszystko możesz; nie wszystko potrzebne — pisał ks. Roman Indrzejczyk.

31 stycznia — Mk 4, 26-34
[Piątek, 3. tydzień okresu zwykłego, wspomnienie św. Jana Bosko]

Ks. Tomáš Halík przypomina, że w logice Ewangelii małe przeważa nad dużym, rezygnacja jest zyskiem, a przez śmierć idzie się do życia.

Jezus przyrównuje królestwo Boże do ziarenka gorczycy, najmniejszego ze wszystkich ziaren, które rozrasta się w zadziwiający sposób.

Nie o to chodzi, żeby było nas więcej, lecz żeby nasza wiara była bardziej intensywna i czystsza — przekonywał prof. Stefan Świeżawski.