"Medytacje jerozolimskie. Świadectwo pielgrzyma" Zbiór medytacji poświęconych Ziemi Świętej - fragmenty
ISBN: 978-83-7505-513-9
wyd.: WAM 2010
Kapryśna zimowa aura, w której ciężkie deszczowe chmury i słońce zmieniają się niemal z godziny na godzinę, przywołują słowa Jezusa o Ojcu niebieskim, który sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych (Mt 5, 45).
Osowiałe ptaki na murze jerozolimskim, które w pochmurne zimowe poranki pozwalają podejść do siebie blisko i fotografować się, przypominają słowa z Kazania na Górze: Przypatrzcie się ptakom podniebnym: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? (Mt 6, 26).
Ukwiecone pola galilejskie wiosną zdają się same recytować: A o odzienie czemu się martwicie? Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swym przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc Duchowość Ziemi Świętej ziele na polu [...] Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, ludzie małej wiary? (Mt 6, 28—30).
Kuter rybacki na jeziorze Genezaret — to przecież łódź Piotra. A ułomni żebracy przy Bramie Damasceńskiej w Jerozolimie demonstrujący swoje kalectwo, jakby czekali na Jezusa, by poprosić Go o uzdrowienie. Każde małe dziecko w Betlejem jest Dzieciątkiem. A kiedy widzi się chłopców biegających po zatłoczonych ulicach Nazaretu, spontanicznie rodzi się pytanie, który z nich mógłby być Jezusem? Patrząc na placki, jakie na Starym Mieście w Jerozolimie sprzedają Arabowie, budzi się myśl: pewnie nad takim prostym chlebem Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy powiedział: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”. Drobna staruszka modląca się godzinami przed Murem Płaczu przypomina do żywego Annę, córkę Fanuela, która dniem i nocą trwała na modlitwie w Świątyni. Ziemię Świętą wielu nazywa piątą ewangelią. Ale ona jest czymś więcej — stanowi fundament Ewangelii. Nie byłoby Ewangelii bez Ziemi Świętej. Stąpając po Ziemi Jezusa i Jego Matki, oglądając ją i podziwiając, słuchając jej odgłosów, kontemplując jej rośliny, zwierzęta, pijąc jej wodę, jedząc jej owoce, poznając jej mieszkańców, zaczynamy lepiej rozumieć Ewangelię. Ziemia Obiecana — Ziemia Święta jest darem i łaską dla głębszego poznania Jezusa i Jego Ewangelii.
Pielgrzymowanie po Ziemi Jezusa staje się szkołą ewangelicznego patrzenia na wszystko, co nas otacza. „Cała ziemia przychodzi do tej jednej Ziemi”, aby uczyć się od niej przyjmowania Boga.
opr. aw/aw