Odkrycie: jaki jest pożytek z oglądania Kevina po raz 30?

Otóż odkryłem ostatnio, że puszczanie w telewizji co roku od trzydziestu lat tego samego hitu bożonarodzeniowego o dziecku, które zostało samo w domu, ma pozytywne strony! Dlaczego? Ano dlatego, iż w 2021 roku możemy zobaczyć, że w 1990 roku Kevin, który o 21.00 zasiada sam do stołu (wigilijnego), robi nieporadny (ale jednak) znak krzyża i odmawia modlitwę: „Pobłogosław ten pożywny makaron z mikrofalówki i tych, którzy mi go sprzedali”.

Tak, trzydzieści lat temu można było w popularnym amerykańskim filmie zobaczyć, że Boże Narodzenie łączy się z modlitwą, wiarą i znakiem krzyża. I że natarczywi złodzieje podglądają Kevina w trakcie strojenia choinki. Co prawda w 1990 roku nie przyszłoby mi do głowy, że kiedykolwiek będę się aż tak dziwił, ale cóż… nie wszystko człowiek potrafi przewidzieć, więcej nawet: w dorosłym życiu też trzeba umieć się zdziwić. A piszę te słowa mocno zdziwiony nową tendencją, którą da się zauważyć zwłaszcza w mediach społecznościowych. Ktokolwiek decyduje się publicznie złożyć życzenia świąteczne, to najpierw przeprasza, a potem ustala założenia: „Jeśli obchodzisz święta... to ja ci życzę...”.

Podobnych cyrków świat prawdopodobnie nigdy nie oglądał, i jeśli taka właśnie ma być nowoczesna cywilizacja, to strach pomyśleć, w jakim kierunku ta cywilizacja zmierza. Z tak zwaną tolerancją dla potencjalnie odmiennych poglądów drugiego człowieka z pewnością nie ma to nic wspólnego. To, że świat się zmienia, jest oczywiste. To, że zmiany postępują coraz szybciej, jest już mniej oczywiste, ale trzeba się z tym pogodzić. Nie powinniśmy się jednak godzić na wykrzywianie tego świata wedle reguł trudnych do zidentyfikowania, bo tak bardzo rozmytych. Szanujmy siebie nawzajem, ba – kochajmy siebie nawzajem – zwłaszcza w czasach, w których o prawdziwy szacunek i autentyczną miłość coraz trudniej.