Cały świat woła "Jezu, ufam Tobie!"

Mów światu o Moim miłosierdziu, niech pozna cała ludzkość niezgłębione miłosierdzie Moje - prosił Jezus św. s. Faustynę Kowalską (Dz. 848). To wezwanie jest dziś realizowane przez wielu kapłanów oraz ludzi konsekrowanych i świeckich.

Kult Miłosierdzia Bożego rozrasta się po wszystkich kontynentach. Obraz Jezusa Miłosiernego i postać św. Faustyny znane są także poza Europą. Prostą koronką modlą się dziś nie tylko Polacy. Trzeba jednak zaznaczyć, że ciągle istnieje mnóstwo ludzi, którzy nigdy nie słyszeli o orędziu Bożego Miłosierdzia.

- W moich stronach koronka nie jest jeszcze zbyt popularna, ale znam kościoły, w których się ją odmawia. Czasami spotykam się z obrazkami Jezusa Miłosiernego we włoskich domach. Wciąż mówię tamtejszym katolikom, czym jest ta modlitwa i jaka w niej drzemie siła. Wielu osobom zadaję tę koronkę jako pokutę, dając przy tym obrazek z tekstem. Nauczyłem jej wielu ludzi. Spotkałem też kilka osób, które znały modlitwę bardzo dobrze - mówi ks. Tomasz Cabaj, wikariusz włoskiej parafii Corpus Domini w Carpi. Dodaje, iż chodząc po kolędzie zetknął się z rodziną, która czytała „Dzienniczek”. Była nim zachwycona.

- Spotkałem też starszą kobietę, która podczas kolędy na klęcząco ucałowała mi dłoń tylko dlatego, że jestem Polakiem, tak samo jak s. Faustyna i Jan Paweł II. Zapewniała mnie, że każdego dnia modli się koronką - wspomina ks. Tomasz.

Obrazki za emeryturę

Z Włoch przenieśmy się do Czech, gdzie kult Miłosierdzia Bożego jest bardzo żywy. Szczególnie widać to w Nowym Mieście na Morawie, gdzie znajduje się kościół pielgrzymkowy Bożego Miłosierdzia w Slavkovicích.

- W Pradze, gdzie jestem na placówce, do niedawna miało swój dom Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Siostry przygotowywały uroczystości związane z Niedzielą Miłosierdzia, organizowały spotkania modlitewne w dniu wspomnienia św. s. Faustyny i były zapraszane z wykładami o Bożym Miłosierdziu do niektórych praskich parafii. Przy parafii, gdzie mieszkały, odbywały się spotkania formacyjne dla świeckich współpracowników (Faustinum). Mimo że w Pradze nie ma już tych sióstr, jednak kult Bożego Miłosierdzia trwa i wciąż się rozwija - tłumaczy s. Karina Sierżęga, paulistka.

Jej współsiostry prowadzą w Czechach katolicką księgarnię i potwierdzają, iż obrazki z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego są tam nabywane bardzo chętnie. - Pewien pan przeznacza na ten cel większą część swojej emerytury. Kupuje około tysiąca sztuk takich obrazków, aby potem rozdawać je znajomym. W ten sposób przyczynia się do szerzenia kultu wśród zlaicyzowanego społeczeństwa Czech. Popularnością w naszej księgarni cieszą się zresztą nie tylko obrazki - dodam, że musiałyśmy nawet wykonać dodruk - ale także małe kieszonkowe modlitewniki z nowenną i modlitwami. Kupują je ci, którzy czują siłę modlitwy do Bożego Miłosierdzia bądź też chcą się dowiedzieć czegoś więcej o tej pobożności - mówi s. Karina.

Tam, gdzie Polacy

Kult Miłosierdzia Bożego coraz mocniej rozwija się także na dalekiej Syberii. Widać to szczególnie w miastach, w których są parafie. Na wsiach, gdzie nie ma zbyt częstego kontaktu z kapłanem czy siostrą zakonną jest trochę słabiej. - Gdy co pewien czas odwiedzają nasz kościół zorganizowane grupy dzieci, młodzieży, studentów i nauczycieli, pokazuję im duży wizerunek Jezusa Miłosiernego, który mamy w naszym kościele. Opowiadam im o historii jego powstania i wyjaśniam symbolikę tego wizerunku. Dostrzegam wówczas wśród moich słuchaczy autentyczne zainteresowanie - opowiada ks. Andrzej Duklewski, proboszcz katolickiej parafii w Tomsku.

Obraz Jezusa Miłosiernego można spotkać na Syberii wszędzie tam, gdzie posługują polscy księża i siostry zakonne. Wizerunek z podpisem „Jezu, ufam Tobie” jest tam bardzo popularny i wiernym zależy, by mieć go u siebie w domu. Ks. Andrzej zaznacza, że bardzo często proszony jest o poświęcenie takich wizerunków.

Przy umierających

- Przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą odwiedzamy chorych mieszkających w naszej parafii. Każdorazowo zgłaszanych jest około 40 osób - mówi misjonarz. - Kilka dni temu odwiedziłem jedną z takich schorowanych staruszek, w bardzo poważnym stanie. Jej córka mówiła, że mama cierpi już w ten sposób od dawna. Udzieliłem sakramentów, a siostra zakonna (Niemka) wytłumaczyła prawosławnej córce tamtej kobiety, jak odmawiać koronkę do Miłosierdzia Bożego. Staruszka zmarła kilka godzin po naszej wizycie. Jej bliscy i znajomi odczytali to wszystko bardzo jednoznacznie. Mówili, że Pan Bóg ulżył cierpieniom ich mamy i zabrał ją do siebie. Pamiętam też inny przypadek. Słyszałem, że kiedy odmawiano tę koronkę przy umierającej, dostrzeżono na jej twarzy uśmiech. Gdy wypowiadano ostatnie słowa modlitwy, kobieta - z wyraźnie pogodną twarzą - zmarła na oczach otaczających ją ludzi - relacjonuje ks. Duklewski.

Pięć tysięcy wizerunków

 źródło: Echo Katolickie

Z zimnej Syberii przenieśmy się do gorącej Boliwii, do ks. Tomasza Denickiego. W Bulo Bulo, gdzie posługuje, kult Miłosierdzia Bożego rozpoczął się sześć lat temu, kiedy to ówczesny proboszcz ks. Tomasz Duda zlecił namalowanie obrazu Chrystusa Miłosiernego znanemu malarzowi z Cochabamba.

- Obraz pojawił się w kościele, ale nie cieszył się zbyt dużym zainteresowaniem wiernych. W tradycji mieszkańców tego kontynentu mocno rozwinięty jest kult świętych, przedstawianych w figurach. Od wieków czczono tu przede wszystkim figury Matki Bożej, Chrystusa Cierpiącego czy Chrystusa leżącego w grobie - zaznacza ks. Tomasz Denicki z uwagą, że figury świętych były i w dalszym ciągu są noszone w czasie fiesty parafialnej, w uroczystej procesji po ulicach miast i wiosek. - W tym kontekście obraz Chrystusa Miłosiernego był dla nich zupełnie czymś nowym. Wspomniany wizerunek został umieszczony w centralnym miejscu, po prawej stronie ołtarza. Po lewej stała figura Matki Bożej z Copacabana, patronki naszej parafii, przed którą licznie gromadzili się ludzie - opowiada ks. Tomasz. Ówczesny proboszcz zaczął więc jeszcze więcej opowiadać o obrazie i s. Faustynie. Parafialna grupa ewangelizacyjna rozpoczęła też wizyty duszpasterskie w domach mieszkańców Bulo Bulo i okolic. Katechiści zawsze nosili ze sobą obraz Jezusa Miłosiernego i mówili o miłości Boga. - Dwa lata później misjonarze pracujący w tym mieście napisali projekt dotyczący zakupu obrazów Chrystusa Miłosiernego. Chcieli, aby każdy z mieszkańców Bulo Bulo mógł go mieć w swoim domu. Zakupiono pięć tysięcy wizerunków. W 2008 r., w uroczystość Chrystusa Miłosiernego, w kościele zebrało się bardzo dużo wiernych. Każdy miał w ręku obraz. Wizerunki zostały uroczyście pobłogosławione, a potem wszyscy mogli je zabrać do swoich domów - tłumaczy ks. Denicki.

Przed obliczem Miłosiernego Boga

Obraz namalowany według wskazań samego Jezusa z czasem trafił do serc Boliwijczyków. Dziś przed znajdującym się w kościele wizerunkiem wierni składają kwiaty, zapalają świece i zostawiają kartki z prośbami. Klękają przed nim i modlą się tak samo, jak przed figurą Matki Bożej.

- W 2010 r. do naszej parafii przywieziono z Polski kolejny obraz Chrystusa Miłosiernego. Umieszczono go w kaplicy bocznej, w której odbywa się spowiedź. Dzisiaj każdy, kto spowiada się w naszym kościele, ma przed oczami wizerunek Chrystusa i napis „Jesús, en tí confío” („Jezu ufam Tobie”). Wyrosła też tradycja, że po spowiedzi trzeba przejść przez cały kościół i klęknąć przed obrazem Chrystusa Miłosiernego. Tam należy odprawić pokutę - objaśnia ks. Tomasz.

Katolicy z Bulo Bulo bardzo licznie biorą udział w Mszy św. odprawianej w Uroczystość Chrystusa Miłosiernego. Przychodzą do kościoła, aby zawierzyć się Bożemu Miłosierdziu i pobłogosławić swoje obrazy. Koronką modlą się w swoich domach, zaś w każdy wtorek i piątek odmawiają ją w swojej świątyni.

Prawda o Bożej miłości i miłosierdziu może dotrzeć do każdego serca. Ci, którzy mówią o tym niezwykłym przymiocie Boga, będą za to hojnie wynagrodzeni w wieczności. Tak obiecał sam Jezus. Bądźmy więc nie tylko Jego czcicielami. Propagujmy kult Bożego Miłosierdzia wszędzie tam, gdzie jesteśmy, bo świat potrzebuje go coraz bardziej.

AGNIESZKA WAWRYNIUK
Echo Katolickie 14/2013

opr. ab/ab

Copyright © by Echo Katolickie