O polskich świętych i błogosławionych, wyniesionych do chwały ołtarzy za pontyfikatu Jana Pawła II
Powołanie do świętości jako pełni życia chrześcijańskiego było zawsze pielęgnowane przez Kościół, który pomny na wskazania Jezusa Chrystusa, ukazywał ją jako cel, do którego mają dążyć wszyscy wierni. Świętość Kościoła objawia się w świętości jego członków. Wyrażona w życiu synów i córek Kościoła, staje się znakiem działającego Boga, znakiem wyjątkowo wymownym i czytelnym dla współczesnego człowieka. Jan Paweł II dostrzegł szczególną wartość tego potężnego znaku, jakim jest fenomen świętości chrześcijańskiej we współczesnym świecie. W książce Przekroczyć próg nadziei pisze: «Ale w czym tkwi prawdziwa siła Kościoła. Oczywiście siłą Kościoła na Wschodzie i Zachodzie poprzez wszystkie epoki są i pozostaną zawsze święci, to znaczy ci, którzy uczynili prawdę
Chrystusa swoją własną prawdą, którzy poszli tą drogą, którą jest On sam, którzy żyli życiem, jakie z Niego płynie w Duchu Świętym. A tych świętych Kościołowi wciąż nie brak na Wschodzie i na Zachodzie» (s. 135).
Dlatego więc jedną z idei przewodnich pontyfikatu Jana Pawła II jest ewangelizacja poprzez świętych i błogosławionych. Na początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa Ojciec Święty podczas licznych ceremonii beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych ukazuje ich postacie jako trwałe punkty odniesienia dla dzisiejszego człowieka i świata. Dla przyszłych historyków, którzy będą starali się ocenić znaczenie tego pontyfikatu, będzie to na pewno jeden z jego ważniejszych wymiarów.
Na przestrzeni 25 lat Jan Paweł II ogłosił świętymi 9 Polek i Polaków, a 154 wyniósł do chwały ołtarzy jako błogosławionych. Dla porównania trzeba przypomnieć, że od 1594 r. do 16 X 1978 r. zostało ogłoszonych świętymi tylko 4 Polaków: Jacek Odrowąż (zm. w 1257 r.), kanonizowany 17 IV 1594 r., Stanisław Kostka (1550-1568), beatyfikowany w 1605 r. i kanonizowany 31 XII 1726 r., Jan z Kęt (1390-1473), którego kult «od niepamiętnych czasów» został potwierdzony 28 III 1676 r., kanonizowany 16 VII 1767 r., oraz Andrzej Bobola (1591-1657), beatyfikowany 30 X 1853 r. i kanonizowany 17 IV 1938 r.
Podobnie, w okresie od 1588 r. (utworzenie Kongregacji Obrzędów) do 1978 r. papieże ogłosili błogosławionymi 63 Polek i Polaków. Było to w większości przypadków potwierdzenie kultu «od niepamiętnych czasów», np.: Bogumiła (1116-1182) — 27 V 1925 r., Bronisławy (1200-1259) — 23 VIII 1839 r., Czesława (1180-1242) — 27 VIII 1712 r., Doroty z Mątowów (1347-1394) — 9 l 1976 r., Jakuba Strepy (1340-1409) — 11 IX 1790 r., Jana z Dukli (1414-1484) — 21 l 1733 r., Jolanty (1235-1298) — 26 IX 1827 r., Kingi (1224-1292) — 11 VI 1690 r., Sadoka i 48 towarzyszy, męczenników sandomierskich — 16 X 1807 r., Salomei (1211-1268) — 17 V 1673 r., Szymona z Lipnicy (1440--1482) — 24 II 1685 r., Wincentego Kadłubka (1150-1223) — 18 II 1764 r., Władysława z Gielniowa (1440-1505) - 11 II 1750 r., oraz beatyfikacje Maksymiliana Marii Kolbego (1894--1941) — 17 X 1971 r., i Marii Teresy Ledóchowskiej (1863-1922) — 19 X 1975 r., dokonane przez Pawła VI w Rzymie.
Polacy beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II to szczególny dar dla Polski, którego nie da się jeszcze obecnie w pełni ocenić i który ukazuje w kontekście Kościoła powszechnego bogactwo Kościoła w Polsce. Równocześnie są oni skarbnicą licznych przesłań.
Oprócz wymienionych wyżej 9 Polek i Polaków, ogłoszonych świętymi przez Jana Pawła II, należy wspomnieć jeszcze o dwóch innych postaciach. Jedną z nich jest św. Melchior Grodziecki (1584-1619) — beatyfikowany 14 I 1905 r. w Rzymie i kanonizowany w Koszycach na Słowacji 2 VII 1995 r. razem z Markiem Kriżem (Chorwatem) i Stefanem Pongraczem (Węgrem). Druga postać to św. Jan Sarkander (1576-1620), święty dwóch narodów: Czech i Polski — beatyfikowany w Rzymie 6 V 1860 r. i kanonizowany 21 V 1995 r. w Ołomuńcu w Republice Czeskiej.
Wśród błogosławionych można wspomnieć również Jerzego Matulewicza-Matulaitisa (1871-1927), Litwina, który wiele lat swej działalności duszpasterskiej poświęcił Kościołowi i społeczeństwu polskiemu. Został on beatyfikowany w Rzymie 28 VI 1987 r.
Ci błogosławieni i święci to wielkie dziedzictwo wartości a równocześnie mocne wezwanie. Ich przesłania, niezależnie od epoki, w której żyli, są wciąż aktualne. Odnoszą się one do wszystkich ludzi, do całego Kościoła, ale szczególnie są ważne i aktualne dla Europy i Słowian, a przede wszystkim dla narodu polskiego. Codzienne życie Polek i Polaków — zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i publicznym — powinno być wyrazem wdzięczności za dar kanonizowanych i beatyfikowanych przez Jana Pawła II.
Ks. Bogusław Turek CSMA
Pracownik Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (9/2003) and Polish Bishops Conference