Historia Karola Wojtyły

Gian Franco Svidercoschi

HISTORIA KAROLA WOJTYŁY

Tytuł oryginału: Storia di Karol

© Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo "M", Kraków 2002
ISBN 83-7221-215-5
Wydawnictwo "M"
ul. Zamkowa 4/4, 30-301 Kraków
tel./fax (012) 269-34-62, 269-32-74, 269-32-77
http://www.wydm.pl
e-mail: wydm@wydm.pl

Wstęp

Wydawać by się mogło, iż proponowanie biografii Karola Wojtyły, obejmującej okres od narodzin do dnia obioru na papieża, nie ma większego sensu, zwłaszcza teraz, kiedy jego pontyfikat zbliża się ku schyłkowi. Dwadzieścia dwa lata tak intensywnego sprawowania służby apostolskiej stanowią przecież wystarczającą pokusę do napisania, jeśli nie kompleksowego bilansu całej działalności, to przynajmniej wyczerpującego portretu Jana Pawła II.

Decyzja opowiedzenia tej części historii Karola Wojtyły, najpierw na antenie RadioDue w programie Alle 8 della sera ("O ósmej wieczorem"), a następnie w książce Państwu prezentowanej, zrodziła się z przekonania, iż nie można zrozumieć postaci Jana Pawła II, pierwszego papieża Słowianina, nie sięgając do początków, do korzeni jego powołania i do przeżytych przez niego doświadczeń.

Największy wpływ wywarła na niego przede wszystkim rodzina; następnie sytuacja religijna, kulturalna i społeczna Polski lat trzydziestych, studia, przyjaźnie, teatr, praca naukowa i fizyczna, wreszcie wojna, która wdarła się w młodzieńcze życie Karola, jak gdyby chciała już zawsze mu "towarzyszyć", naznaczyć nie tylko sym bolicznie; potem służba kapłańska, obowiązki duszpasterskie, Episkopat, uczestnictwo w II Soborze Watykańskim...

Nie można pojąć znaczenia tego pontyfikatu, w całości skierowanego ku obronie istoty ludzkiej, jej godności i praw, jeśli nie wyjdzie się od dramatycznego "poznania", którego Karol Wojtyła doświadczył w stosunku do nazizmu i komunizmu. Jego osobista historia została ściśle spleciona tak ściśle, by zawsze już nosić to piętno z historią dwóch totalitaryzmów, które chociaż znajdują się po skrajnie przeciwnych stronach i przyjmują skrajnie różne formy, jednakowo podjęły niespotykany dotąd wysiłek zniszczenia ludzkiej rzeczywistości.

Można właściwie powiedzieć, iż obecny papież podsumowuje sobą, swoją osobą i swoim życiem zbiorowy los ludzkości XX wieku: przeżył dwa kataklizmy totalitarne i, jako naoczny świadek, wyniósł na papieski tron nie tylko żywą pamięć tych dramatycznych kart historii, ale także nadzieję na przyszłość, która zrodziła się z minionych wydarzeń XX wieku.

Jeśli przeanalizuje się drogę rozwoju duchowego i osobowego Karola Wojtyły, łatwiej będzie dostrzec, jak wszystkie próby, które musiał przejść, wszystkie doświadczenia, które przeżył w młodości, a także później, już jako ksiądz i biskup, przygotowały go do stawienia czoła odpowiedzialności bycia papieżem w tak szczególnym momencie, jakim jest przełom tysiąclecia, zarówno z punktu widzenia historycznego, jak i religijnego. Należy tutaj zwrócić uwagę na zaskakującą ciągłość i konsekwencję Wojtyły nie tylko w służbie kapłańskiej, w podejmowanych inicjatywach, ale nawet w wypowiadanych słowach.

Najbardziej znaczące gesty wykonane podczas Wielkiego Jubileuszu w roku 2000 wizyta przy Ścianie Płaczu w Jerozolimie; prośba o przebaczenie win popełnionych przez chrześcijan w minionych wiekach przeciwko Bożej Prawdzie i prawdzie ludzkiej; uczczenie pamięci męczenników, w szczególności zaś tysięcy męczenników anonimowych, którzy naznaczyli swoją krwią lata totalitaryzmów i dyktatur, czy wreszcie spotkanie z milionami młodzieży w Tor Vergata wszystkie one są wynikiem wędrówki rozpoczętej wiele lat temu w Wadowicach i w Krakowie...

Mając na uwadze całą działalność Jana Pawła II, można nazwać go papieżem "przewoźnikiem", czyli papieżem, który, żyjąc w epoce wielkich zmian i wielkich niepewności, stał się, jak przepowiedział to na konklawe kardynał Wyszyński, przewodnikiem i podporą w okresie wkraczania do następnego tysiąclecia.

Z niespotykaną dotąd przezornością i rozwagą towarzyszył on Kościołowi w drodze od kryzysu posoborowego aż po nową ewangelizację i przyjęcie nowej roli w dziejach świata. I jeśli miały miejsce również upomnienia, nieprzejednane przekonania, a może nawet zamknięcie się na pewne nowe tendencje, należy zestawić je z licznymi zmianami, które ten papież wprowadził, a w każdym razie wskazał drogę do ich wprowadzenia, nawet jeśli w niektórych przypadkach nie wiązało się to z przyjęciem ich przez wszystkie kręgi kościelne.

Towarzyszył ludzkości od czasu upadku fałszywych mesjanistycznych ideologii polityczno-ekonomicznych (i nie chodzi tu tylko o ideologię marksistowską) aż po uświadomienie sobie przez nią własnej jedności i wspólnego przeznaczenia, gdzie pokój, sprawiedliwość i soli darność mogą narodzić się tylko z poszanowania praw poszczególnych ludzi i całych narodów, zwłaszcza zaś prawa do życia.

Przede wszystkim jednak Jan Paweł II towarzyszy współczesnemu człowiekowi w trudnej wspinaczce po ścianach przepaści, w której znalazł się on, będąc święcie przekonany o posiadaniu władzy absolutnej; towarzyszy mu w poszukiwaniach nowego znaczenia egzystencji, nowej świadomości postępowania moralnego. I wreszcie towarzyszy człowiekowi w poszukiwaniu wrażliwości na uczucie "tęsknoty" za Bogiem, może i dalekim, może mało znanym, ale przecież nigdy tak do końca niezapomnianym.

opr. mg/mg

Copyright © by Wydawnictwo "m"