Kard. Myrosław Iwan Lubacziwskij

Kard. Myrosław Iwan Lubacziwski, arcybiskup większy Lwowa obrządku bizantyjskoukraińskiego, zmarł 14 grudnia 2000 r. we Lwowie. Urodzony 24 czerwca 1914 r. w Dołynie, na terenie ówczesnej diecezji stanisławowskiej, rozpoczął w 1933 r. studia kościelne we Lwowie, a następnie kontynuował je w Innsbrucku. 21 września 1938 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk metropolity Andreja Szeptyckiego. Po dalszych studiach w Innsbrucku, Sionie (Szwajcaria) i w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz innych uczelniach, uzyskawszy doktorat z teologii i licencjat z nauk biblijnych, przeniósł się w 1947 r. do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez wiele lat pracował jako duszpasterz w różnych parafiach obrządku ukraińskiego, uczył języków: ukraińskiego, niemieckiego i włoskiego, teologii i filozofii w licznych szkołach, był kierownikiem duchownym dwóch ukraińskich seminariów w Waszyngtonie i Stamford w stanie Connecticut. Napisał kilka książek o tematyce teologicznej, liturgicznej i biblijnej, przełożył też na język ukraiński wiele dzieł, m.in. Katechizm Soboru Trydenckiego.

Mianowany 13 września 1979 r. metropolitą Filadelfii obrządku bizantyjskoukraińskiego, przyjął święcenia biskupie z rąk Jana Pawła II w Kaplicy Sykstyńskiej 12 listopada tegoż roku. Jednym ze współkonsekrujących był kard. Josyf Slipyj — żyjący na wygnaniu arcybiskup większy Lwowa. Już 27 marca 1980 r. specjalny Synod wszystkich hierarchów ukraińskich, obradujący w Watykanie pod przewodnictwem Ojca Świętego, wybrał abpa Lubacziwskiego koadiutorem kard. Slipyja z prawem następstwa. Po śmierci tego ostatniego, która nastąpiła 7 września 1984 r., abp Lubacziwski objął rządy pasterskie w metropolii lwowskiej, ale z przyczyn politycznych rezydował w Rzymie. Mianowany przez Jana Pawła II kardynałem 25 maja 1985 r., otrzymał jako kościół tytularny cerkiew św. Zofii w Rzymie. Dopiero 30 marca 1991 r. mógł przenieść się do Lwowa i tam w dniach 16-31 maja 1992 r. przewodniczył obradom Synodu biskupów ukraińskich — pierwszego, jaki odbył się na Ukrainie od czasu delegalizacji Kościoła greckokatolickiego przez władze radzieckie w 1946 r. Kard. Lubacziwski kierował tym Kościołem przez lata dziewięćdziesiąte, a więc w pierwszym okresie jego odbudowy po półwieczu prześladowań. W 1995 r. przewodniczył obchodom 400-lecia Unii Brzeskiej.

W telegramie skierowanym po śmierci kard. Lubacziwskiego do administratora lwowskiej metropolii ukraińskiej bpa Lubomyra Husara Ojciec Święty dziękował Bogu za «dar tego ofiarnego pasterza, który swoim życiem i śmiercią przyniósł zaszczyt Kościołowi greckokatolickiemu». Pogrzeb kard. Lubacziwskiego odbył się 20 grudnia 2000 r. we Lwowie.

opr. mg/mg