Męstwo

„Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”. Tak brzmiały pożegnalne słowa 17-letniej Danuty Siedzikówny, ps. Inka, zamordowanej przez komunistycznych oprawców w sierpniu 1946 r. w gdańskim więzieniu przy ul. Kurkowej 12.

Niedawno zidentyfikowano miejsce jej pochówku. Prawda o haniebnym, skrzętnie ukrywanym przez komunistycznych oprawców mordzie na młodej sanitariuszce 5 Brygady Wileńskiej Armii Krajowej wstrząsnęła opinią publiczną. Po latach milczenia poznaliśmy też historię rotmistrza Witolda Pileckiego, na światło dzienne zostały również wydobyte historie innych żołnierzy wyklętych. Pomimo lęku spadkobierców minionego systemu - ich bohaterstwo i niezłomność stają się wzorem szczególnie dla młodego pokolenia. Wielu młodych ludzi być może po raz pierwszy w życiu zadało sobie pytanie, co jest tak naprawdę sensem ich istnienia, od „skazanych na zapomnienie” otrzymało wzorzec, jak trzeba żyć, aby zawsze zachowywać się godnie.

Katechizm Kościoła Katolickiego podaje: „męstwo jest cnotą moralną, która zapewnia wytrwałość w trudnościach i stałość w dążeniu do dobra. Umacnia decyzję opierania się pokusom i przezwyciężania przeszkód w życiu moralnym. Cnota męstwa uzdalnia do przezwyciężania strachu, nawet strachu przed śmiercią, do stawienia czoła próbom i prześladowaniom. Uzdalnia nawet do wyrzeczenia i do ofiary z życia w obronie słusznej sprawy, za którą stoi wieczna szczęśliwość. „Pan siłą mą, Pan pieśnią mego życia”. „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat!” (KKK 1888).

Nie wystarczy tylko wiedzieć, czym jest męstwo. Trzeba być mężnym. Ale też człowiek prawdziwie mężny jest rozumnie odważny, tzn. nie rezygnuje łatwo, a przy tym nie ryzykuje niepotrzebnie. Swojego życia nie naraża nieroztropnie i ceni je jako najwyższe dobro. Gotów jest jednak poświęcić je dla odpowiednio ważnych racji.

W rozumieniu chrześcijańskim męstwo nie jest wyłącznie cnotą naturalną, nabytą poprzez wysiłek człowieka, lecz także nadprzyrodzonym umocnieniem danym przez Boga - Jego darem dla realizacji planu zbawienia w historii świata. Otrzymujemy go w sakramencie bierzmowania. Poruszające są listy „Inki”, rtm. Pileckiego wysyłane z katowni ubeckich - przesycone miłością do Pana Boga, głęboką wiarą w sens ofiary. Gdyby nie one - jak sami piszą - złamaliby się podczas tortur. Sam Chrystus wzywa do zachowania mężnej postawy względem tych, którzy „zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą” (por. Mt 10,28), a św. Paweł zachęca: „czuwajcie, trwajcie mocno w wierze, bądźcie mężni i umacniajcie się” (1 Kor 16,13).

- Tato, co to znaczy być mężnym? - postawione przez syna pytanie zawisło w próżni.

- Mężny, czyli chyba odważny?! - ojciec nie miał pewności.

- Jak rajdowiec, który się ściga albo żołnierz wyruszający na wojnę? - drążył piątoklasista.

- Mężny, czyli odpowiedzialny - matka i żona, dotychczas milcząca, postanowiła wtrącić swoje trzy grosze. - Facet, który zostawia żonę i dzieci, by podnieść sobie adrenalinę, nie jest mężczyzną, ale chłopcem - zaprzeczyła.

- Nawet jeśli zabawa w wojnę wymuszona jest obowiązkiem wobec ojczyzny? A co z poświęceniem w imię wyższych ideałów? - oponował mąż i ojciec.

- Honorem dzieci nie nakarmisz - kobieta nie miała wątpliwości. Skarcona spojrzeniem głowy rodziny przyznała jednak przed synem, że honor w świecie, który kpi z wartości i ideałów, to jedyna ostoja. - Nie można jednak nadstawiać karku niepotrzebnie - wtrąciła, dodając, iż męstwo to też odpowiedzialność! - No i dążenie do zwycięstwa - uzupełniła.

- Czyli walka o pierwsze miejsce? - dociekał syn.

- Owszem, jednak z poszanowaniem zasad fair play - potwierdził ojciec. - Nie sztuką jest bowiem wygrać! Sęk w tym, by zrobić to uczciwie - zauważył, tłumacząc, iż miarą zwycięstwa jest umiejętność podnoszenia się po każdej porażce. - O wielkości człowieka świadczy wiara w końcowy sukces, nawet jeśli po drodze przyjdzie nam upaść albo się cofnąć. Nie można jednak iść na kompromisy godzące w ludzką godność... - dodał.

- Kompromisy? - młody nie zrozumiał.

- Innymi słowy: nie można dać się zastraszyć ani zrezygnować - pospieszyła z wyjaśnieniem matka. - Z drugiej strony nie należy niepotrzebnie ryzykować - powtórzyła.

- I tak źle, i tak nie dobrze - buntował się syn, nie ukrywając, iż powoli gubi się w zawiłych tłumaczeniach.

- Istotę męstwa jest w stanie pojąć tylko ten, kto ma właściwie ukształtowany świat wartości. Człowiek, który umie kochać, potrafi też służyć i być odpowiedzialny. Patrz na ojca i ucz się! - upomniała dziecko.

- Czyli męstwo to tata? - rzekł młody z miną odkrywcy.

- Męstwo, synu, to przyzwolenie na miłość - odpowiedział dumny ojciec. - Umiejętność przyjęcia jej i pielęgnowania. To wreszcie zgoda, by cię przemieniała, czyniąc lepszym człowiekiem.

WA

opr. ab/ab

Copyright © by Echo Katolickie