Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.
Żyję, ponieważ Bóg chce, abym żył. Istnieję, ponieważ Bóg powiedział do mnie „tak”. To, co Bóg przez proroków mówił do ludu izraelskiego, dotyczy każdego człowieka: „Wezwałem cię po imieniu; tyś moim!” (Iz 43, 1).
Jestem wolny, ponieważ Bóg mnie takim uczynił. Jemu zawdzięczam, że mogę wziąć w ręce odpowie-działalność za własne życie, to że mogę działać w sposób wolny. Doświadczenie, że wolność jest darem Boga dla ludzi, było także jednym z podstawowych doświadczeń ludu izraelskiego. „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Wj 20, 2). Doświadczenie wyzwolenia przez Boga odsłania Jego miłość. Ona daje raz na zawsze nie tylko życie i wolność, ale towarzyszy człowiekowi i otwiera przed nim przyszłość. Wierzący ufa w przyszłość, ponieważ Bóg mu ją przeznaczył.
Nadzieja ta stała się jeszcze silniejsza wśród chrześcijan. Św. Paweł powiada, że „zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rz 6, 23). Miłość Boża, objawiona w Jezusie Chrystusie, daje nadzieję, która pomaga przezwyciężyć zwątpienie Zaświadczają o tym chrześcijanie wszystkich wieków. Wierzący potrafi w każdym przeżyciu dostrzec miłość Bożą i w niej może mieć nadzieję.
Św. Jan tak mówi o miłości Boga do ludzi:
W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat,
abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
W tym przejawia się miłość,
że nie my umiłowaliśmy Boga,
ale że On sam nas umiłował (1 J 4, 9-10).
opr. mg/lb