Deklaracja w sprawie Bractw Szkaplerznych

O pobożności szkaplerznej i obrzędzie błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza

 Kraków 15 października 2001

Deklaracja w sprawie Bractw Szkaplerznych

 

Przeżywany w całym Kościele jubileusz 750-lecia Szkaplerza Karmelitańskiego nie przestaje ukierunkowywać ku praktyce nabożeństwa szkaplerznego wielu środowisk duszpasterskich w naszej Ojczyźnie. Nabożeństwo to jest bowiem zalecane przez Urząd Nauczycielski i bardzo cenione przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Równocześnie niektórzy duszpasterze, a także osoby świeckie, kierują do Kurii Prowincjalnej Karmelitów Bosych w Krakowie konkretne zapytania, dotyczące form pobożności szkaplerznej i obrzędu błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza.

Kuria Prowincjalna naszej Prowincji, cytując wytyczne Stolicy Apostolskiej, udzieliła już w dniu 23 lipca 2001 r. (pismo Nr 573/01, rozpowszechnione przez KAI i przez wiele tytułów prasy katolickiej) autorytatywnego wyjaśnienia dotyczącego wyglądu Szkaplerza Karmelitańskiego. Cytując te same wytyczne Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, zawarte w Obrzędzie błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel (Prot. N. 2474/95/L z dnia 5 stycznia 1996 r. oraz Prot. N. 927/98/L z dnia 18 października 2000 r.), pragniemy poinformować, że:

  1. Pobożność maryjna wyrażająca się przez Szkaplerz (...) dotyczy dziś wielu środowisk, które w różnym stopniu utożsamiają się z Rodziną Karmelitańską i do niej przynależą. Obejmują one:
    1. zakonników i zakonnice,
    2. Świecki Zakon (zwany niegdyś Trzecim Zakonem),
    3. członków Bractwa Szkaplerznego,
    4. wszystkie osoby, które przyjęły Szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się,
    5. wszystkich, którzy przyjąwszy Szkaplerz, żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się (Obrzęd, nr 5).
  • Wszyscy przyjmujący Szkaplerz zobowiązani są do gorliwego życia maryjnością charakterystyczną dla karmelitańskiej duchowości, każdy jednak w sposób odpowiadający więzi łączącej go z [karmelitańską] "Rodziną Maryi" (zob. tamże).
  • Do erygowania Bractwa Szkaplerznego uprawniony jest Najwyższy Przełożony Zakonu Karmelitańskiego. W przypadku kościołów należących do Zakonu, zezwolenie dane przez Biskupa Diecezjalnego na erygowanie domu zakonnego zawiera w sobie także zezwolenie na erygowanie Bractwa (por. KPK, kan. 312, 2). Natomiast na erygowanie Bractwa przy innych kościołach czy w innych miejscach, konieczne jest pisemne pozwolenie Biskupa Diecezjalnego (Obrzęd, nr 18, 2).
  • Do Bractwa Szkaplerznego może przyjąć osoba upoważniona do działania w imieniu Zakonu (tamże, nr 18, 3).
  • Przyjęcie Szkaplerza nie oznacza automatycznie wstąpienia do Bractwa, lecz tylko włączenie do Rodziny Karmelitańskiej. Władzę błogosławienia i nałożenia Szkaplerza posiada każdy kapłan i diakon. Pobłogosławiony Szkaplerz mogą też nałożyć inne osoby do tego upoważnione (por. tamże, nr 20-21).
  • Normy praktyczne dla Bractw Szkaplerznych znajdują się w Obrzędzie błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, zatwierdzonym przez Stolicę Apostolską 18 października 2000 r. (zob. tamże, nr 18, 1-10).
  • Należy uznać za nieuzasadnione wytyczne duszpasterskie, powielane nadal w niektórych środowiskach, że do obowiązków noszących Szkaplerz należy wpisanie się do Bractwa Szkaplerznego. Przyjęcie do Bractwa Szkaplerznego wymaga oddzielnej decyzji zarówno wiernego, jak i osoby upoważnionej do działania w imieniu Zakonu (por. tamże, nr 18, 3). Dlatego w środowiskach, w których Bractwo Szkaplerzne nie istnieje, a osoby przyjmujące Szkaplerz wpisuje się do księgi, nie należy księgi tej tytułować "Księgą Bractwa Szkaplerznego" lecz "Księgą przyjętych do Szkaplerza".
  • Należy wycofywać z użycia dawne formuły przyjmowania do Szkaplerza i posługiwać się Obrzędem błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, zatwierdzonym w wersji polskiej przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów 18 października 2000 r. (Prot. 927/98/L), który można nabyć m.in. w Kurii Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych.
  • W jednym środowisku duszpasterskim mogą być zarówno przyjęci tylko do Szkaplerza Karmelitańskiego, jak i do Bractwa Szkaplerznego (co wymaga oddzielnej decyzji wiernego).
  • Tutejsza Kuria Prowincjalna, zachęcając po raz kolejny do praktykowania nabożeństwa szkaplerznego, rozsyła do wszystkich Kurii Diecezjalnych w Polsce zatwierdzony przez Stolicę Apostolską Obrzęd błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel i potwierdza dyspozycyjność udzielania wszelkich innych informacji związanych z tą formą żywotnego nabożeństwa maryjnego.

    o. dr Szczepan T. Praśkiewicz, OCD
    Prowincjał


    opr. ab/ab



  • « 1 »
    oceń artykuł Pobieranie..

    reklama

    reklama

    reklama