Człowiek mówi do Boga

ks. prof. Edward Staniek

CZŁOWIEK MÓWI DO BOGA

ISBN: 978-83-60703-87-8

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2007

Wylać duszę przed Bogiem

Jedną z najpoważniejszych pokus, jakie zagrażają człowiekowi, jest samotność. Jesteśmy tak stworzeni, że potrzebujemy do naszej pełni bliskiego kontaktu z innymi osobami. Kiedy szukamy takich osób, przed którymi można otworzyć swoją duszę, okazuje się, że mimo mrowia ludzi kręcących się wokół nas, mimo tłoku na ulicach, w poczekalniach, a nawet przy ołtarzu w kościele, nie jest łatwo znaleźć człowieka, z którym można się podzielić tym, co w danym momencie przeżywamy. Można żyć w tłumie i być sterylnie samotnym. To jeden z paradoksów stworzonego przez nas świata.

Człowiek wierzący ma jednak stałe połączenie z Tym, kto zna każde drgnienie jego serca, kto rozumie to, czego sam człowiek wypowiedzieć nie potrafi, kto precyzyjnie odczytuje jego pragnienia. On też zna wszystkie tajemnice: te radosne, które chcą się wydostać przez uśmiech szczęśliwych oczu, i te bolesne, które płyną razem ze łzami. To Bóg, który milczy, choć słyszy, cierpliwie czeka na spotkanie i rozumie, bo kocha. Duszę bowiem można wylać jedynie przed tym, kto nas autentycznie kocha.

Jest jeszcze jeden wymiar tej tajemnicy. Ludzie, nawet jeśli nas kochają, często stoją bezradni, gdy wylewamy przed nimi naszą duszę. Podświadomie spodziewamy się, że nam pomogą. Często jednak jedyna pomoc tych osób ogranicza się do wysłuchania nas. Ich bezradność jest dla nas znakiem ludzkiej słabości. Liczymy bowiem na nich. A oni pomóc nam nie potrafią, mimo że bardzo chcą. Jedynie Bóg może nam pomóc, a jeśli tego nie uczyni natychmiast, to znak, że ma w tym jakiś ukryty cel. Trzeba Mu zaufać i czekać.

Rozważania zawarte w tym zbiorze są drugą częścią refleksji nad tekstami natchnionymi Starego i Nowego Testamentu, drukowanymi w tygodniku „Źródło”. Ich celem jest pomoc w doskonaleniu modlitwy. W pierwszym zbiorze, zatytułowanym „Bóg mówi do człowieka”, nicią przewodnią były teksty mówiące o inicjatywie Boga, który zwracał się do ludzi w historii zbawienia, bo ich potrzebował. W tym cyklu motywem wiodącym są teksty, w których ludzie zwracali się do Boga, bo to oni Go potrzebowali. W sumie są to dwa uzupełniające się cykle rozważań wzywające do refleksji nad własną modlitwą i nad jej tajemnicą. Ufam, że podobnie jak pierwszy tomik, tak i ten zostanie życzliwie przyjęty przez Czytelników.

Modlitwy nikt nikogo nie potrafi nauczyć. O to trzeba zabiegać samemu. Można jednak w dużej mierze pomóc tym, którym na doskonaleniu kontaktu z Bogiem zależy. Pismo Święte jest w tym wypadku podstawowym podręcznikiem i bez niego trudno wejść w tajemnicę kontaktu z żywym Bogiem.

Kraków, 24 grudnia 2007 roku

opr. aw/aw