Dyskrecja mających władzę - św. Jadwiga królowa (1373/4-1399)

ks. Edward Staniek

Dyskrecja mających władzę
św. Jadwiga królowa (1373/4—1399)

„Czyń, co widzisz”

W katedrze na Wawelu Jadwiga pod krzyżem Jezusa usłyszała Jego słowa: „Czyń, co widzisz”. Potraktowała je jako zadanie, które wykonała w swoim krótkim życiu bardzo dobrze.

Aktualność wypowiedzi Jezusa zdumiewa. On koncentruje uwagę na obrazie, a  nie na słowie. Obraz jest ważny dla oka. Słowo jest ważne dla ucha. Żyjemy w świecie rozkładu słowa tak mówionego, które nie znaczy więcej niż zeschłe liście unoszone przez wiatr, jak i  pisanego, które zamienia się w stertę makulatury. Do niej należy również literatura religijna. Przed nami likwidacja bibliotek i to nie na zasadzie rozdania księgozbiorów, ale przeznaczenia ich na przemiał, czyli całkowite zniszczenie książki.

Żyjemy w  świecie obrazu, o  czym świadczy fakt, że Jezus przemawia dziś bardzo mocno przez obraz „Jezu, ufam Tobie”. Dziś ekran telewizora i komputera znaczy o wiele więcej niż drukowane słowo.

Obraz jest fundamentem ewangelizacji, a  słowo jest jej drugim etapem. Jezus powiedział jasno: „Kto chce pójść za Mną, niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje”. Naśladowanie to uważne obserwowanie Mistrza i kopiowanie w swoim sercu Jego zachowania. Najbardziej skuteczna ewangelizacja polega na naśladowaniu. Św. Jadwiga była wpatrzona w  Jezusa nie tylko wiszącego na krzyżu, ale w każdej sytuacji, w jakiej się znalazła. Ona wiedziała, że Syn Boga stał się człowiekiem i przeszedł od poczęcia do śmierci całą drogę życia doczesnego, aby nam dać wzór postępowania i odsłonić sekrety drogi dorastania do pełnej dojrzałości, przez pełnienie woli Ojca Niebieskiego. Istota ewangelizacji polega na naśladowaniu Jezusa.

Drugi ważny wymiar spotkania Jezusa ze św. Jadwigą to mocne podkreślenie przez Niego czynu, a nie gadania. Otrzymała zadanie do wykonania. „Czyń!” Całe jej życie zostało skoncentrowane na czynie.

Dotykamy kolejnego, bardzo aktualnego wymiaru ewangelizacji — ona ma być prowadzona czynem, a  nie słowem. Ewangelia to droga pełnienia woli Boga, a nie mówienia o tej woli.

Przypominam migawki z życia św. Jadwigi.

„Czyń, co widzisz”

Znasz szpital Duchaków na ul. Szpitalnej? Tam moi bracia czekają na ręce, które ich nakarmią, obmyją, założą opatrunki na ich rany.

Królowa Jadwiga po śniadaniu, ze służącą, bez żadnej obstawy, idzie, aby stanąć przy chorych. W sercu nosi szpitale, nie tylko ten w Krakowie, a na piersi ukryty krzyż Duchaków, który jej przypomina o chorych i słowach Jezusa: „Byłem chory i nawiedziliście Mnie”. Dyskrecja w jej podejściu do chorych zdumiewa.

„Czyń, co widzisz”

Jutro twego królestwa zależy od poziomu wychowania. Uczelnia ma być nastawiona na kształtowanie serc i sumień przez umiłowanie prawdy i  mądrości. W  Krakowie zatem jest potrzebny Wydział Teologii. Załatw jego erygowanie u  biskupa Rzymu. Masz z nim kontakt, a on darzy cię wielkim zaufaniem. Pozwolił nawet, gdy na załatwieniu jakiejś sprawy tobie bardzo zależy, w  listach kierowanych do niego umieszczać twój znak jako szyfr. Nie mów o tym za wiele, bo wrogów Akademii w  Krakowie jest wielu. Załatw bullę erygującą, zaproś do Krakowa kilku ludzi zdolnych do budowania środowiska. Potrzebne też są pieniądze na zakup ziemi pod budynki Akademii.

Zaufanie papieża świadczy o  tym, jak bardzo królowa Jadwiga rozumiała wartość dyskrecji.

„Czyń, co widzisz”

Krzyżacy ewangelizują przemocą. Widzisz, że Ja na krzyżu ewangelizuję ranami i  śmiercią poniesioną z  rąk morderców. Nigdy nikogo nie zraniłem i nie zabiłem. Przedstaw mężowi, Władysławowi, po której stronie ma stać. Jeśli stanie po mojej, Ja będę po jego.

Zadanie wykonała. Zapowiedziała klęskę Krzyżaków. Wiedziała, że przemoc świata nie podbije, lecz podbije miłosierdzie.

„Czyń, co widzisz”

Potrafiła rozmawiać w  cztery oczy z  mężem i Witoldem, aby podali sobie rękę. Takie rozmowy mogły być jedynie wówczas, gdy pośrednik, jakim była Jadwiga, posiada autorytet i  potrafi przekonać, że zgoda jest jedynym mądrym rozwiązaniem. Święta Pani Wawelska to potrafiła, otaczając w sercu dyskrecją niełatwe rozmowy. „Czyń, co widzisz”.

Tęsknisz za dzieckiem. Znasz ból macierzyństwa oczekującego potomstwa. Otrzymasz dziecię i złożysz mi go, jak swego Izaaka, na ofiarę. Ja widząc jej wielkość, zabiorę razem z nim i ciebie.

W trumnie dziecię spoczęło obok mamy. Ich pogrzeb był 20 lipca 1399 roku.

Fragment pochodzi z książki: ks. Edward Staniek Miłosierdzie jest dyskretne ISBN: 978-83-7720-213-5 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2016

„Czyń, co widzisz”.

Twe królestwo obejmuje wiele narodów. Moje królestwo, jakim jest Kościół, obejmuje również wiele narodów. Organizuj je w  oparciu o  ustrój miłosierdzia, w  którym jest zachowana sprawiedliwość, a  łaskawość i  przebaczenie wznoszą się ponad nią. Ten ustrój to nie temat dyskusji w wymiarze politycznym, ekonomicznym-społecznym, to zadanie do wykonania.

Jadwiga obserwując ustrój miłosierdzia, jaki wprowadza Jezus na ziemi, potrafiła położyć fundament pod Polskę Jagiellonów, która do rozbiorów zdumiewała wielkością i mocą. Została zniszczona przez zdrajców, którzy nie rozumieją i nie szanują ani dyskrecji, ani tajemnicy.

To migawki z  życia św. Jadwigi, która realizowała słowa Jezusa skierowane wprost do niej: „Czyń, co widzisz”. Wiedziała, że Ewangelia to nie słowa, lecz czyn, a wzór, jaki zostawił Jezus, to klucz wygrania życia tak w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym.

Świętość to nie balon nadmuchany pięknymi słowami, ale diament szlifowany w warsztacie codzienności. Jadwiga jest drogowskazem dla ludzi mądrych. Amen. (kazanie wygłoszone w  katedrze na Wawelu 8 VI 2015)

---

---

opr. ab/ab