Bł. Maria Dolores Rodriguez Sopena

Urodziła się 30 grudnia 1848 r. w Vélez Rubio w Hiszpanii. Jej ojciec był prawnikiem. Jako pracownik administracji publicznej często przenosił się wraz z całą rodziną do różnych miast Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej.

Bł. Maria Dolores już od wczesnej młodości odznaczała się szczególną wrażliwością na potrzeby bliźnich: opiekowała się chorymi i odwiedzała podopiecznych ośrodków św. Wincentego a Paulo. W 1869 r., gdy rodzina mieszkała w Madrycie, była katechetką w więzieniu dla kobiet, w szpitalu i w szkołach niedzielnych.

W 1872 r. jej rodzice przenieśli się do Portoryko. Tutaj odkryła duchowość św. Ignacego Loyoli i pod kierownictwem jezuitów rozpoczęła czynną działalność apostolską. Założyła Stowarzyszenie Córek Maryi oraz szkoły dla ubogich.

W 1873 r. wyjechała wraz z rodzicami na Kubę, do Santiago de Cuba. Swą apostolską posługę w tym mieście zaczęła od opieki nad chorymi w miejscowym szpitalu. Z czasem zaangażowała się również w działalność charytatywną na przedmieściach, otwierając tzw. ośrodki oświatowe. Podczas pobytu na Kubie postanowiła wstąpić do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia, ale nie została przyjęta do nowicjatu ze względu na wątłe zdrowie.

Po śmierci matki, w 1877 r. powróciła wraz z rodziną do Madrytu, gdzie uczyła katechizmu. W 1883 r., gdy umarł jej ojciec, odżyło w niej pragnienie, by zostać zakonnicą. Idąc za sugestią spowiednika, wstąpiła do jednego z madryckich klasztorów kontemplacyjnych. Po 10 dniach zrozumiała, że nie jest to dla niej odpowiednia droga, opuściła nowicjat i od tej pory z jeszcze większym oddaniem angażowała się w apostolstwo wśród najuboższych. Z myślą o nich założyła w Madrycie tzw. «Dom społeczny».

Gdy lepiej poznała ciężką sytuację ludzi żyjących na przedmieściach, zaczęła dla nich organizować regularną pomoc, gromadząc środki materialne i włączając w to przedsięwzięcie wielu wolontariuszy. Tak powstały Dzieła Nauczania, zwane później Ośrodkami dla Robotników.

Idąc za radą ówczesnego biskupa Madrytu Ciriaca Sanchy, w 1892 r. założyła Stowarzyszenie Apostolstwa Świeckiego, istniejące do dziś pod nazwą: Ruch Świeckich Sopeńa.

W 1896 r. przeniosła się do Sewilli, gdzie dała początek nowym Dziełom Nauczania.

W 1900 r., podczas jubileuszowej pielgrzymki do Rzymu, postanowiła założyć zgromadzenie zakonne, które miałoby się zajmować prowadzeniem Dzieł oraz objąć duchową opieką Stowarzyszenie Apostolstwa Świeckiego. Duchową kolebką tego zgromadzenia, które przybrało nazwę: Instytut Panien Katechetek (dziś: Instytut Katechetyczny Dolores Sopeńa), stała się Loyola, gdzie siostry założycielki po odprawieniu ćwiczeń duchownych zredagowały w 1901 r. podstawowy zarys konstytucji, które w ostatecznej formie zostały zatwierdzone w 1907 r. przez Piusa X.

W tym samym okresie Maria Dolores założyła Dzieło Społeczne i Kulturalne Sopeńa.

Główną domeną działalności Instytutu oraz samej Marii Dolores stał się odtąd apostolat w środowisku robotniczym Hiszpanii. W 1917 r. siostry otworzyły w Chile pierwszy dom zgromadzenia w Ameryce.

Maria Dolores zmarła w opinii świętości 10 stycznia 1918 r. w Madrycie.

opr. mg/mg