Wiara objawia się przez uczynki cz. I

Copyright © Wydawnictwo WAM 2002

3. WIARA OBJAWIA SIĘ PRZEZ UCZYNKI

Wiara powinna inspirować chrześcijanina do pełnienia dobrych uczynków. Św. Cezary nie tylko starał się o tym przekonać swoich słuchaczy, ale wskazywał im konkretne uczynki, które mają świadczyć o ich chrześcijańskiej wierze. Większość z tych wskazań dotyczy elementarnych zachowań chrześcijańskich. Interesujące jest to, że w kazaniach przypomina się zwłaszcza o uczynkach wynikających z przykazania miłości bliźniego.

Dobre uczynki, pełnione przez chrześcijan, winny świadczyć o doskonałości moralnej, do zdobywania której jest zobowiązany każdy ochrzczony.

3.1. Obowiązek gościnności

Bracia! Czyż jest ktoś aż tak biedny, by nie miał skąd dać pożywienia biednemu, albo nie miał kąta w swoim domu, gdzie by przygotował posłanie podróżnemu? Cóż my na to powiemy? Jaką wymówkę możemy przedstawić, skoro mając obszerne i przestronne domy z trudem tylko niekiedy raczymy przyjąć podróżnego. Zapominamy, a tym samym nie wierzymy, że we wszystkich podróżnych przyjmujemy Chrystusa. On sam powiedział: „Byłem gościem i przyjęliście mnie” oraz „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnieście uczynili”.

Jest dla nas rzeczą uciążliwą i przykrą przyjąć w naszej ojczyźnie <ziemskiej> Chrystusa w ubogich. Boję się, aby On nie odpłacił nam tym samym w niebie, nie przyjmując nas do swojej szczęśliwości. Gardzimy nim na świecie. Boję się, aby On z kolei nie pogardził nami w niebie, zgodnie z tym, co sam powiedział: „Byłem głodny i nie daliście mi jeść” oraz „Byłem gościem, a nie przyjęliście mnie”.

3.2. Dobre uczynki

Tak więc bracia, ukrzyżujcie i „umartwiajcie wasze członki, które są na ziemi”, abyście się mogli podobać waszemu Stwórcy. Kto był pyszny, niech będzie pokorny; niedowiarek niech stanie się wierzącym; swawolny niech będzie czysty; rozbójnik niech będzie zacnym; pijak niech będzie trzeźwym; ospały niech stanie się czuwającym; chciwy niech będzie szczodrym; dwulicowy niech będzie szczerym; oszczerca i zawistny niech będzie czysty i łagodny. Jeśli ktoś spóźniał się do kościoła, niech częściej tam biegnie.

Niech każdy okupuje się szczodrą jałmużną, ponieważ „tak jak woda gasi ogień, tak jałmużna gładzi grzechy”. W każdym roku ze wszystkich zbieranych przez was owoców rozdzielajcie między Kościół i ubogich dziesięciny. Kochajcie posty, a unikajcie obżarstwa i upijania się winem. Dajcie jeść głodnym i pić spragnionym, przyodziewajcie nagich, odwiedzajcie chorych i więźniów. Gromadźcie w waszych domach podróżnych i stopy im obmywajcie, wycierajcie lnianym <ręcznikiem> i składajcie na nich pocałunek, przygotujcie im łoża.

Niech nikt nie kradnie, ani nie popełnia mordu, cudzołóstwa lub krzywoprzysięstwa. Niech nie składa fałszywego świadectwa. Niech czci ojca i matkę, aby długo żył na ziemi. Niech kocha Boga bardziej niż siebie samego, a bliźniego jak siebie samego. Jeśli dopuści się któregoś z wymienionych <czynów>, niech szybko się poprawi, wyzna swoje <grzechy> i czyni prawdziwą pokutę, a grzechy będą mu odpuszczone.

opr. ab/ab