Zapomniani święci - błogosławiona Hildegarda

Błogosławiona Hildegarda urodziła się około 758 roku w możnej rodzinie szwabskiej, nazywanej domem Udalryków. Była córką hrabiego Vizgau Gerolda i Emmy (Immy) z Alemanii. W 771 r. została drugą żoną Karola Wielkiego. Miała wtedy 13 lat.

Hildegarda zjednała sobie cały dwór. Urodziła królowi czterech synów i pięć córek. Synami byli: najstarszy Karol, który został królem we wschodniej Francji; Pepin – król Italii; Ludwik Pobożny, który był najpierw królem Akwitanii, a potem objął tron po ojcu; jego brat bliźniak Lotar, który zmarł w 780 r. Córki to: Adelajda, Rotruda, Berta, Gizela, Hildegarda.

Hojnie wspierała kościoły i klasztory, w tym klasztor w Reichenau nad Jeziorem Bodeńskim, fundacja św. Arnulfa w Metzu. Uznaje się ją za fundatorkę opactwa w Kempten w Bawarii, któremu miała ofiarować relikwie świętych męczenników Gordiana i Epimacha.

Zmarła 30 kwietnia 783 roku w Diedenhofen w Palatynacie. Została pochowana w kościele św. Arnulfa w Metzu. Co ciekawe, opactwo w Kempten deklaruje, że również jest w posiadaniu grobu bł. Hildegardy. Jej epitafium ułożył Paweł Diakon.

W ikonografii przedstawiana jako cesarzowa lub dobrodziejka, razem z Karolem Wielkim. Jej święto przypada 30 kwietnia.

opr. aś/aś