Św. Ignacy Antiocheński

Św. Ignacy był drugim po św. Piotrze Apostole biskupem Antiochii w Syrii. Czas jego posługiwania pasterskiego w Antiochii przypadał na lata 70 - 107. Właściwie o jego życiu możemy dowiedzieć się przede wszystkim z listów napisanych do chrześcijan poszczególnych gmin chrześcijańskich. Legenda głosi, że Ignacy miał być tym szczęśliwym dzieckiem, które Jezus postawił kiedyś przed uczniami i powiedział: „Zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego. Kto się uniży, jak to dziecko, ten jest największy w Królestwie Niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje (Mt 18,1-4). Św. Ignacy wszystkie swoje listy rozpoczynał od słów: „Ignacy zwany Teoforem”, co znaczy: „ten, który nosi Boga”, głosi Go, Jego naukę.

Za panowania rzymskiego cesarza Trajana wybuchło prześladowanie chrześcijan i wtedy to św. Ignacy jako głowa chrześcijan syryjskich został skazany na śmierć przez namiestnika Syrii. Miały go rozszarpać dzikie zwierzęta w jednym z amfiteatrów stolicy cesarstwa rzymskiego. Biskup Antiochii został wysłany pod eskortą żołnierzy do Rzymu. Żołnierze nie szczędzili skazanemu udręk i przykrości, skoro sam wspominał: „jestem w walce ze zwierzętami na ziemi i na morzu, w nocy i we dnie, przykuty do 10 leopardów, to znaczy do strzegących mnie żołnierzy, którzy są jeszcze gorsi, gdy się im świadczy dobrodziejstwa” (List do Rzymian). W drodze na męczeństwo św. Ignacy napisał 7 listów: do Efezjan, Magnezjan, Trallian, Filadelfian, Smyrneńczyków, do Rzymian i do biskupa Smyrny św. Polikarpa. W swoich listach ukazał Chrystusa jako prawdziwego Boga i człowieka, łączącego w sobie naturę Boską i ludzką; określił Kościół jako katolicki na oznaczenie całego Ludu Bożego złączonego z Chrystusem w jeden organizm. Hierarchię Kościoła stanowią biskupi, prezbiterzy i diakoni. Biskupi reprezentują autorytet Boga Ojca, prezbiterzy stanowią grono apostolskie, a diakoni pełnią zadanie Chrystusa sługi. Według św. Ignacego, kto ma wiarę, nadzieję i miłość, ten jest zjednoczony z Chrystusem Panem. Wiele szacunku okazał też biskup Antiochii Kościołowi, który jest w stolicy cesarstwa rzymskiego (F. Drączkowski).

Św. Ignacy pisząc do chrześcijan w Rzymie prosił ich, aby nie starali się o uwolnienie go od męczeńskiej śmierci, której bardzo pragnął: „Pozwólcie mi się stać pożywieniem dla dzikich zwierząt, dzięki którym dojdę do Boga. Jestem Bożą pszenicą. Zostanę starty zębami dzikich zwierząt, aby się stać czystym chlebem Chrystusa. Proście za mną Chrystusa, abym za sprawą owych zwierząt stał się żertwą ofiarną dla Boga (...). Lepiej mi umrzeć w Chrystusie niż panować nad całą ziemią (...). Pozwólcie mi naśladować mękę mego Boga. Jeśli ktoś ma Go w swoim sercu, zrozumie czego pragnę, a znając powód mego utrapienia, ulituje się nade mną (...). Nie chcę już dłużej żyć na ziemi” (Liturgia Godzin, t. IV, s. 1277-1278). Św. Ignacy poniósł śmierć męczeńską rozszarpany przez dzikie zwierzęta w amfiteatrze Flawiuszów - Koloseum w roku 107.

W ikonografii św. Ignacy przedstawiany jest między innymi jako starzec z długimi włosami i brodą, w szatach biskupa greckiego, z księgą w dłoni albo jako młodzieniec z krwawiącym sercem w piersi z wyrytym monogramem Chrystusa. W nawiązaniu do męczeńskiej śmierci św. Ignacego ukazuje się go też w sztuce pomiędzy dwoma lwami (M. Jacniacka).

Liturgiczny obchód ku czci św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, przypada na dzień 17 października i ma rangę wspomnienia obowiązkowego. Formularz mszalny nawiązuje do męczeńskiej śmierci św. Ignacego. W kolekcie prosimy Boga, aby sławne męczeństwo naszego Patrona było dla nas źródłem męstwa w wyznawaniu wiary. Modlitwa nad darami zawiera prośbę o przyjęcie naszej ofiary, ponieważ Pan przyjął ofiarę św. Ignacego, „który jako pszenica Chrystusa został zmielony zębami dzikich zwierząt i stał się czystym chlebem”. W modlitwie po Komunii prosimy Boga Ojca, abyśmy dzięki przyjęciu Chleba eucharystycznego przez swoje uczynki zasługiwali na nazwę chrześcijan.

Prośmy, aby św. Ignacy umacniał naszą wiarę i pomagał nam być wiernymi świadkami Chrystusa.

opr. ab/ab