Ukorzenie się przed Jezusem

Józef Augustyn SJ KAZANIE NA GÓRZE Rozważania rekolekcyjne oparte na Ćwiczeniach duchownych św. Ignacego Loyoli. Synteza ISBN: 978-83-7505-924-3 wyd.: Wydawnictwo WAM 2013

Wybrane fragmenty Nigdy nikt nie przemawiał tak jak ten człowiek Słowo Jezusa odbiciem jego życia Kazanie na górze drogą naśladowania Jezusa Ukorzenie się przed Jezusem Fascynacja Jezusem i jego nauką

3. UKORZENIE SIĘ PRZED JEZUSEM

Medytacja Kazania na Górze to doskonałe zwierciadło, dzięki któremu możemy poznać najgłębsze zamiary, dążenia i pragnienia naszego serca. Medytując je, będziemy mogli porównać życie Jezusa z naszym życiem, Jego służbę z naszą służbą, Jego myślenie z naszym myśleniem, Jego uczucia z naszymi uczuciami, Jego miłość z naszą miłością, Jego przebaczenie z naszym przebaczeniem.

Kontemplując w ten sposób Kazanie, nie będziemy czuli się oskarżani przez Jezusa, ale raczej zaproszeni do odkrywania wielkich horyzontów miłości Boga do człowieka, która objawiła się w tajemnicy Wcielenia. Sami zaś winniśmy czuwać, aby nasze mało świadome superego nie zdominowało naszej medytacji Kazania. Pierwszym owocem rozważań nauki Jezusa nie może być poczucie zawstydzenia, które prowadziłoby nas do poniżenia i upokorzenia.

Prośmy, abyśmy medytując radykalne wymagania Kazania na Górze, nie odczytywali ich jako oskarżenia przeciwko naszemu życiu pełnemu kruchości, słabości i grzechów. Jeżeli będziemy rozważać Kazanie w perspektywie miłości Jezusa do nas, wówczas radykalne sformułowania ewangeliczne nie będą nas oskarżać i upokarzać, ale staną się dla nas wyzwaniem, byśmy odpowiadali naszą ubogą miłością na Jego Boską miłość. Wielka mowa Kazania jest zaproszeniem uczniów do boskiej doskonałości: Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5, 48).

Radykalne stwierdzenia ewangeliczne odczytywane w perspektywie miłości Jezusa są też dla nas wielką obietnicą, że i nasze życie może ulegać przemianie i stawać się podobne do życia Jezusa. Dostrzegając na co dzień nasze różnorodne słabości, często nie wierzymy, że możemy je w sobie zwyciężyć. Kiedy ogarnia nas lęk o siebie i naszą przyszłość, bardzo trudno nam uwierzyć, że możemy Bogu zaufać. Kiedy zaś czujemy się bardzo zranieni przez bliźniego i rodzi się w nas pragnienie odwetu, trudno nam sobie wyobrazić, że możemy przebaczyć. Medytacja Kazania na Górze budzi wiarę w nowe możliwości i siły, które zrodzą się w nas pod wpływem łaski.

Medytując Kazanie, łatwo dostrzeżemy przepaść, jaka istnieje pomiędzy naszym życiem a życiem Jezusa. Jednak przepaść ta stanie się wyzwaniem. Jezus niczym pedagog będzie nas bowiem z miłością i delikatnością korygował i poprawiał, a w razie potrzeby także upominał i ganił. Długa mowa Kazania to wyraz cierpliwej pracy Jezusa z uczniami. Dzięki Jego nauczaniu zrozumiemy, że bez łaski Bożej nie możemy nic dobrego uczynić ani w naszym życiu, ani w życiu innych.

Rozważając Kazanie na Górze, będziemy prosić, byśmy mogli ocenić naszą codzienność, szczególnie tę trudną, w świetle Ewangelii. Zaskakujące, niekiedy wręcz brutalne zderzenie z twardymi realiami życia odsłania nasze wątłe ludzkie siły i nasze ludzkie granice. Bywamy nieraz zaskakiwani własnymi reakcjami i zachowaniem. Dziwimy się sobie, bo tak naprawdę nie przeczuwamy, co tli się na dnie naszego serca. Życie codzienne, które układamy sobie po swojej myśli, najczęściej nie jest w stanie odsłonić tego, co w nas drzemie naprawdę. Niespodziewane, trudne sytuacje życiowe pomagają nam dojrzeć nasze niepokoje, codzienne zbytnie troski, ułudy, podatność na zranienie, ułomność czy moralną słabość.

Prośmy o wielką otwartość serca w czasie rekolekcji, byśmy potrafili przyjąć to, co Jezus w tych dniach zechce nam ofiarować. Prośmy też, byśmy nie ulegali zbędnemu niepokojowi i nie usiłowali zmieniać naszego życia jedynie siłą naszej woli i odruchami niecierpliwości. Możemy być pewni, że pokorna medytacja Kazania będzie dla nas potwierdzeniem naszych szczerych dążeń i pragnień poznawania, miłowania i naśladowania Jezusa. Jezus nie tylko będzie nas wzywał do wewnętrznej przemiany, lecz przede wszystkim będzie nam nieustannie ofiarowywał siebie samego. Dzięki Kazaniu doświadczymy Jego ofiarnej i hojnej miłości, która objawiła się w Jego życiu, męce i Zmartwychwstaniu, i będziemy mogli na nią odpowiedzieć naszą ludzką miłością.

opr. ab/ab