Eschatologia

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Eschatologia

(gr. „nauka o rzeczach ostatecznych”) Gałąź teologii systematycznej zajmująca się ostatecznym królestwem Bożym takim, jakie zostało wyrażone w czasach przygotowania w Starym Testamencie (np. nadzieje mesjańskie), w przepowiadaniu Jezusa i nauczaniu Kościoła nowotestamentalnego. Według Alberta Schweitzera (1875-1965) Jezus błędnie oczekiwał na natychmiastowe nadejście tego królestwa. Zgodnie z przeciwstawnym twierdzeniem eschatologii urzeczywistnionej, której reprezentantem jest Charles Harold Dodd (1884-1973), Jezus głosił, że dzięki Jego posługiwaniu już nadeszło to, co jest w tym królestwie istotne. Stanowiska pośrednie przyjmują, że królestwo Boże zaczęło istnieć razem z posługiwaniem, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa (zob. Łk 11, 20; 1 Kor 10, 11), dopełni się ono jednak (zob. Mk 13; Łk 11, 2; 1 Kor 15, 20-28), kiedy Chrystus przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych (zob. Mt 25, 31-46; Ap 22, 12-13). Eschatologia, będąc czymś więcej niż tylko gałęzią teologii, oznacza skierowanie ku przyszłości całego naszego obecnego istnienia. Zob. królestwo Boże, literatura apokaliptyczna, Mesjasz, millenaryzm, nadzieja, paruzja, teologia Janowa, zmartwychwstanie umarłych.

opr. mg/mg