Nieomylność

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Nieomylność

Ta wolność od możliwości popełnienia błędu w sprawach dotyczących prawd objawionych i moralności, którą Chrystus przez Ducha Świętego (J 16, 12-15; LG 12) obdarzył cały Kościół, a w szczególności kolegium biskupów będące w łączności z następcą św. Piotra, papieżem (zob. Dz 15, 1-29; 1 Kor 15, 3-11; LG 25). Nieomylne określenia pochodzą zazwyczaj od soborów powszechnych (zob. DH 265, 363-364), rzadko od papieży. Sobór Watykański I (1869-1870) nauczał, że papież jest nieomylny wtedy, kiedy jako pasterz wszystkich chrześcijan i następca św. Piotra (zob. Mt 16, 18-19; Łk 22, 31-32) uroczyście ex cathedra podaje naukę o jakiejś prawdzie objawionej dotyczącej wiary lub obyczajów (DH 3065-3075; ND 831-840). Kolegium biskupów w łączności z papieżem przez zwyczajne nauczanie podaje naukę nieomylną, jeżeli wszyscy jego członkowie są zgodni co do tego, że jakąś prawdę objawioną trzeba definitywnie i bezwzględnie uznać (LG 25). Kiedy interpretujemy stwierdzenia nieomylne, musimy odróżnić istotę definicji od sposobu jej sformułowania, które może być uwarunkowane okolicznościami czasu. Zob. ex cathedra, kolegialność, prawda, sobór powszechny, Sobór Watykański I, Urząd Nauczycielski Kościoła.

opr. mg/mg