Świętując Boże Narodzenie obchodzimy pamiątkę wydarzenia historycznego - jednak to, co Ewangelie mają do powiedzenia na temat narodzin i dzieciństwa Jezusa, jest dość zdawkowe i nie trzeba tego uzupełniać jakimiś "legendami"
Świętujemy Boże Narodzenie. I bardzo dobrze. Ale czy zastanawialiśmy się nad tym, w jakich okolicznościach przyszedł na świat Pan Jezus i czy rzeczywiście je znamy? Ze ściśle historycznego punktu widzenia, niestety, nie są one do końca pewne. Ale czy to jest najważniejsze?
Jest rzeczą oczywistą, że najwięcej wiemy o Jezusie z Nazaretu z czterech Ewangelii. Praktycznie najlepiej znamy Go jako już dorosłego, który poprzez swoje słowa i czyny ogłasza nastanie Bożego królestwa, czyli tak naprawdę panowanie Pana Boga wśród swojego ludu (greckie słowo „basileia”, w którym to języku zapisano Nowy Testament, nie tyle znaczy „królestwo”, ile właśnie „panowanie”). O Jego narodzinach i dzieciństwie mamy niewiele pewnych danych. Zawarte są one w Ewangeliach dzieciństwa, obecnych tylko w dziele Mateuszowym i Łukaszowym (św. Marek i św. Jan w ogóle nie zajmują się dzieciństwem Chrystusa, interesując się wyłącznie Jego dorosłą działalnością).
Zarówno u jednego, jak i u drugiego Ewangelisty przekazy te zajmują zaledwie po dwa rozdziały. Na dodatek diametralnie się od siebie różnią, a jedynym wspólnym mianownikiem jest właściwie miejsce narodzenia — Betlejem judzkie oraz to, że Jego Matką była Maryja, a przybranym ojcem Józef. Okoliczności narodzin Pana, postaci tam występujące i następujący po sobie ciąg zdarzeń zupełnie do siebie nie przylegają. Mają bowiem znaczenie teologiczne (zob. wywiad z ks. prof. H. Witczykiem nt. teologicznego znaczenia Chrystusowych narodzin w Ewangelii według św. Mateusza), a nie ściśle historyczne. Gorąco zachęcam do lektury tych czterech rozdziałów i prześledzenia podczas świąt — samemu w spokoju — sekwencji zapisanych wydarzeń. To bardzo ciekawy bestseller. Biblia wszak to nadal najlepiej sprzedająca się książka. Mam nadzieję — również jako ktoś, kto poświęcił jej studiowaniu co najmniej dekadę życia — że będzie to fascynująca lektura.
Te opowiadania należą do jednych z bardziej dyskutowanych problemów w badaniach nad Ewangeliami. Jak pisze ks. prof. Józef Kudasiewicz: „Ewangelie dzieciństwa nie są legendą ani historią w sensie kronikarskim, ani tylko teologią, ani też czystym midraszem. Są po prostu Ewangelią, tj. jedyną w swoim rodzaju syntezą faktu i teologii. Na ile było to możliwe, odtwarzają to, co się wydarzyło, lecz także podają wiedzę o znaczeniu, jakie Jezus miał dla Jego wyznawców i naśladowców. Wiedza ta była z jednej strony oparta na faktach, z drugiej zaś strony wynikała z wiary Jezusowi i w Jezusa, dzięki której można było uchwycić prawdziwy sens i cel Jego przyjścia na świat, jak również całego Jego życia i działalności” („Ewangelie dzieciństwa Jezusa — historia czy legenda?”, s. 201, w: „Jezus i Ewangelie w ogniu dyskusji” autorstwa ks. J. Kudasiewicza i ks. H. Witczyka, Biblioteka „Verbum Vitae”, Kielce 2011).
„Dosyć rozpowszechniona opinia o tym, że Jezus urodził się dokładnie 25 grudnia pierwszego roku naszej ery z historycznego punktu widzenia jest przekonaniem jak najbardziej błędnym i naiwnym. Pewien mnich z VI wieku, zwany Dionizy Mały, jest odpowiedzialny za nasz obecny podział czasu na «przed Chrystusem» [przed Chr.] i «po Chrystusie» [po Chr.] (...). Jezus urodził się pod koniec trwania królestwa Heroda Wielkiego, a więc w okolicach 6-4 r. p.n.e. Jego matką była Miriam (Maryja), a Józef był jego przybranym ojcem. Właściwie to wszystko, co możemy powiedzieć pewnego o Jego narodzinach”. Tak napisał katolicki znany biblista ks. John P. Meier, związany z jednym z najlepszych czasopism biblijnych świata — „Catholic Biblical Quarterly”, wykładowca Nowego Testamentu m.in. na Katolickim Uniwersytecie Notre Dame w South Bend („Riflessioni sull'odierna ricerca sul Gesů storico”, s. 97, w: „L'ebraicità di Gesů”, red. James H. Charlesworth, Torino 2002).
Na początku 2010 r. na naszych łamach nt. narodzin Chrystusa wypowiadał się ks. prof. Antoni Paciorek, biblista z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II. Mówił on wtedy m.in. w wywiadzie, że Ewangelie dzieciństwa „powstały na bazie wspomnień rodzinnych, sąsiedzkich i innych. W środowiskach pierwszych chrześcijan przywoływano tamte wydarzenia nie tyle dla zaspokojenia ciekawości słuchaczy, ile w celu zrozumienia tego wszystkiego, co się później wydarzyło, zrozumienia w świetle proroków, Psalmów i w ogóle w świetle wszystkich pism Starego Testamentu. Tak powstały opowiadania o początkach ziemskiego życia Jezusa, opowiadania przepełnione miłością do Chrystusa, uwielbieniem dla dzieła Boga i gorącym pragnieniem zrozumienia tego wszystkiego, co wydarzyło się w zapomnianym zakątku rzymskiego imperium” („Niedziela”).
Najważniejsze i bezdyskusyjne jest jednak to, że Jezus z Nazaretu na zawsze zmienił bieg ludzkiej historii. Przez swoją kilkuletnią działalnośę publiczną tak zafascynował swoich naśladowców, że poszliby oni za Nim w przysłowiowy ogień. Tak dzieje się do tej pory. Tym zaś, co o tym przesądziło, było Jego zmartwychwstanie i wiara tych, którzy widzieli Go po Jego krzyżowej śmierci. Tę wiarę podziela ponad miliard chrześcijan, w tym i piszący te słowa. I tego się trzymajmy. Trzymajmy się Chrystusa.
opr. mg/mg