Czym zwykle mamią?

Diabeł jest zawsze tylko małpą Pana Boga.

Wiarą

– przykładami żarliwości wiary przy piętnowanej niewierze;
– radykalnością odwrócenia się od zła, skażonego świata, bogactwa, ale także od ograniczających związków, rodziny, znajomych;
– sugestywnością krytyki Kościoła, duchownych, zwyczajnej i dotychczasowej religijności;
– sposobami na bezpośrednie i silne doświadczenie Boga i Aniołów oraz wizji tamtego świata;
– obietnicami i próbkami głębszych duchowych doznań i wtajemniczeń;
– możnością uczestniczenia w rozbudowanych i częstokroć ekstatycznych nabożeństwach i rytuałach religijnych;
– wprowadzaniem w jedyną i nieomylną prawdę o Bogu i zbawieniu;
– szybkim namaszczaniem adeptów na apostołów jedynej wiary i orędzia zbawienia.

Nadzieją

– przekonującą obietnicą szansy na wyleczenie z lęków, zranień, poczucia winy, wahań i zagubienia;
– ofiarowaniem radykalnej szansy na nowe życie, nową tożsamość, nową wspólnotę i przyjaciół;
– stworzeniem nadziei na bezpieczeństwo, oparcie, pewność i czyjeś zdecydowane prowadzenie;
– przekonywaniem o pewności co do szczególnego wybraństwa spomiędzy wszystkich skazanych na zatracenie;
– tworzeniem sugestywnych obrazów zbawienia i szczęśliwości dla bezwzględnie wiernych i oddanych.

Miłością

– przygarnięciem i otoczeniem adepta szczególną serdecznością, akceptacją i zainteresowaniem;
– tworzeniem przekonującego poczucia oparcia we wspólnocie i jej zaufania do adepta;
– różnymi formami bezinteresownej pomocy (darmowe wyjazdy wypoczynkowe, turystyczne, edukacyjne), gratisami, sponsoringiem;
– nauczaniem i praktykowaniem miłości totalnej (częstokroć również seksualnej, wyzwolonej z zakazów i norm), wyzwalającej także z obowiązków wobec małżonków, dzieci czy rodziców, a zorientowanej na miłość „bożą” do wspólnoty czy jej guru;
– różnymi formami doznań jedności ze wspólnotą;
– wytwarzaniem w adepcie poczucia winy z powodu braków jego miłości i służenia;
– wytwarzaniem postawy gotowości do zupełnego oddania się, kiedy guru czy wspólnota tego zażąda.

Diabeł najpierw liże swoją ofiarę, zanim ją pożre.

opr. aś/aś