W prastarym Płocku

W prastarym Płocku

Z księdzem Piotrem Liberą, sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Polski, biskupem nominatem płockim, rozmawia Adam Suwart

Z woli Ojca Świętego obejmuje Ksiądz Biskup prastarą diecezję płocką - Kościół, który jest pomnikiem dziejów Polski i katolicyzmu, obok Gniezna, Poznania i Krakowa, nekropolią polskich władców... Jakie odczucia i przemyślenie towarzyszą temu wydarzeniu.

- Rzeczywiście, diecezja płocka jest jedną z najstarszych diecezji w Polsce. Wzmianki o rezydowaniu biskupa w Płocku pochodzą już z roku 1075. Obejmując tę prastarą diecezję, jestem świadomy wielkiego duchowego dziedzictwa, w które wchodzę. Towarzyszy mi poczucie odpowiedzialności za przebogatą spuściznę wiary minionych pokoleń, które w tej części Mazowsza budowały Kościół w wymiarze duchowym i materialnym. Chcę przyjąć to dziedzictwo jako swoje, poznać je i dalej z Bożą pomocą rozwijać. Ufam, że będą mi w tym pomagali księża, osoby konsekrowane i ludzie świeccy. Liczę również na orędownictwo patronów diecezji płockiej - św. Stanisława B. i M., św. Stanisława Kostki, jak również św. Zygmunta, który jest patronem miasta Płocka.

Wierzę, że wspólnymi siłami uda się nam również rozpoznać i odpowiedzieć na nowe wezwania, które stawia współczesność przed Kościołem płockim. Mam nadzieję, że będę mógł w tym względzie wykorzystać moje doświadczenie, które zdobyłem w minionych latach posługi kapłańskiej i biskupiej, szczególnie pełniąc obowiązki sekretarza Episkopatu Polski.

Misja w Kościele płockim, którego dotykały ostatnio poważne kryzysy, zapewne nie będzie łatwa. Jakie są pasterskie priorytety Waszej Ekscelencji na początek rządów w diecezji?

- Wspólnota Kościoła diecezjalnego jest podobna do rodziny. Życie w rodzinie przynosi wiele chwil radosnych i podniosłych, ale bywają w niej także momenty trudne i kryzysowe. W Kościele lokalnym też mogą pojawiać się trudne chwile. Chciałbym w duchu miłości i służby poznać z bliska te bolączki i w miarę możliwości szybko im zaradzić. Wiem również, że nie mogę się kierować pochopnymi opiniami, a tym bardziej krzywdzącymi nieraz doniesieniami prasowymi. Trudne sprawy załatwia się wewnątrz rodziny, a nie za pośrednictwem mediów. Z tego względu chcę rozmawiać z moimi przyszłymi najbliższymi współpracownikami, poznać opinie duchownych odpowiedzialnych za instytucje tworzące strukturę Kościoła płockiego. Obok księży zależy mi także na zbudowaniu bliskiego kontaktu z Seminarium Duchowym, jego zarządem, wychowawcami i studentami. Liczę również na nawiązanie owocnych relacji z różnymi środowiskami ludzi świeckich, działającymi w diecezji płockiej. Zależy mi bowiem na wydobyciu pokładów dobra, które są niewątpliwie obecne w ludziach żyjących w tej wspólnocie diecezjalnej. Trzeba pozwolić Bogu, który jest Miłością, aby uleczył rany zadane przez grzech i ludzką słabość. Wierzę w Pawiowe słowa: „Gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska" (Rz 5, 20b).

Ingres Księdza Biskupa do katedry płockiej następuje w święto Nawiedzenia NMP. Czas ten zapewne wybrany został nieprzypadkowo. Jak należy to odczytywać?

- Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny stwarza dobry klimat liturgiczny i duchowy dla objęcia diecezji przez nowego pasterza. Tak jak Maryja spieszy z pomocą swej krewniaczce Elżbiecie, podobnie nowy biskup przychodzi, aby służyć i pomagać Kościołowi płockiemu.

W liturgii tego dnia dominuje radość i wdzięczność względem Pana Boga, który z pomocą ludzi realizuje swój odwieczny plan zbawienia. Maryja poprzez swoją obecność wnosi w życie Elżbiety pokój, miłość, radość i umacnia ją w nadziei, którą ta pokłada w Bogu.

Realizując moją posługę pasterską w duchu Nawiedzenia, będę mógł umacniać moich diecezjan w postawie zawierzenia Bogu.

Jestem przekonany, że Maryja, Matka Kościoła i Pani Mazowiecka, wyprosi nam potrzebne łaski, abyśmy wierni swojemu powołaniu mogli być prawdziwymi uczniami Jej Syna.

opr. mg/mg