Ekumenizm

Kard. Walter Kasper
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan

Ekumenizm

Zagadnienia ekumeniczne nie są zagadnieniami drugorzędnymi — powinny stanowić jeden z głównych obszarów działalności duszpasterskiej biskupa. Ekumenizm jest jednym z wielkich wyzwań czekających nas na progu nowego tysiąclecia. Główne osiągnięcie dialogu ekumenicznego ostatnich trzydziestu pięciu lat to odzyskane poczucie braterstwa wszystkich chrześcijan. Dziś jednak stają przed nami nowe wyzwania. Zdajemy sobie sprawę, że droga wiodąca do ekumenicznej jedności będzie jeszcze długa i nie pozbawiona trudności.

Powinniśmy więc zastanowić się, jak w sposób odpowiedzialny wykorzystać ten czas, dzielący nas od osiągnięcia celu. Nie jest nam na razie dane zasiąść wspólnie przy jednym stole Pańskim, lecz moglibyśmy już czynić razem o wiele więcej, niż czynimy do tej pory:

1. Ekumenizm życia — nie chodzi tu o «dodatek» do działalności ekumenicznej, lecz o ekumeniczną postawę w życiu codziennym.

2. Recepcja i formacja — byłoby dużym osiągnięciem, gdyby doniosłe wyniki dialogu ekumenicznego zostały przyswojone przez wszystkich. Wymaga to ekumenicznej formacji świeckich, kapłanów, a także biskupów.

3. Ekumenizm ad intra — musimy budować ducha wspólnoty przede wszystkim wśród nas samych oraz usposobić nasz Kościół do akceptacji innych Kościołów i Wspólnot kościelnych. Powinniśmy więc zadbać o większą równowagę we wzajemnych stosunkach między Kościołami partykularnymi a Kościołem powszechnym.

4. Ekumenia jako wysiłek duchowy — nie możemy własnymi siłami «stworzyć» lub zorganizować jedności, jest ona bowiem darem Ducha Świętego. Musimy modlić się o nią, trwając w ekumenicznej wspólnocie, oraz prosić — jak czynili to apostołowie wraz z Maryją — by zstąpił na nas Duch Boży i nastała nowa Pięćdziesiątnica.

opr. mg/mg