Kongresy eucharystyczne

Kard. Jozef Tomko
Przewodniczący Papieskiego
Komitetu ds. Międzynarodowych
Kongresów Eucharystycznych

Kongresy eucharystyczne

Zamknięcie tego zgromadzenia synodalnego zbiega się z końcem Roku Eucharystii, zainaugurowanego 17 października 2004 r. przez Sługę Bożego Jana Pawła II, w dniu zakończenia 48. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego w Guadalajarze. Temat tygodniowego kongresu, który poprzedziło bogate w treści sympozjum teologiczne, brzmiał: «Eucharystia światłem i życiem na nowe millennium». Wielkie wrażenie wywarło trwające przez tydzień masowe świadectwo wiary: obecność milionów wiernych, wielogodzinna procesja eucharystyczna, w czasie której młodzi ludzie skandowali słowa: «Se ve, se siente, Jesús es presente — widzimy i czujemy, że Jezus jest obecny», wielka pielgrzymka kilku milionów osób do Matki Bożej z Zapopan (Niewiasty Eucharystii), udział siedemnastu tysięcy wiernych w codziennej liturgii eucharystycznej, po której prowadzone były katechezy i przedstawiane świadectwa, wreszcie orędzie Jana Pawła II transmitowane na żywo za pośrednictwem telewizji. Był to prawdziwy «ocean» wiary. Wokół Jezusa Chrystusa eucharystycznego zgromadzili się na tej Statio Orbis reprezentanci całego Kościoła: nawet z Syberii i z Korei, oraz liczni czciciele Eucharystii.

Kongresy eucharystyczne zostały zainicjowane w 1881 r. we Francji dzięki żywej pobożności eucharystycznej i harmonijnej współpracy między świeckimi i klerem; jednym z ich inspiratorów był św. Piotr Julian Eymard. Celem kongresów, wyrażonym w motcie: «Eucharystia drogą do zbawienia społeczeństwa», było przeciwstawienie się powszechnemu zobojętnieniu religijnemu, podobnemu do dzisiejszego agnostycyzmu. W ramach przygotowań do I Międzynarodowego Kongresu, który odbył się w 1881 r. w Lille, powołano stały komitet, zatwierdzony przez Leona XIII, nazwany później «papieskim». Ten komitet w dalszym ciągu organizuje cyklicznie międzynarodowe kongresy eucharystyczne, a nadto: «docenia i wspiera te inicjatywy, które — zgodnie z rozporządzeniami obowiązującymi w Kościele — mają na celu szerzenie kultu tajemnicy eucharystycznej we wszystkich jej aspektach, poczynając od celebracji Eucharystii, a kończąc na kulcie extra missam» (Statuty, art. 3).

Międzynarodowe kongresy eucharystyczne odbywają się co cztery lata na różnych kontynentach. Wielu z nas pamięta jeszcze kongres zorganizowany w Rzymie w Roku Jubileuszowym 2000 oraz — cofając się w czasie — kongresy we Wrocławiu, Sewilli, Seulu, Nairobi, Filadelfii, Bombaju, Monachium i innych miastach. Następny odbędzie się w r. 2008 w Quebecu w Kanadzie. Niedawny Światowy Dzień Młodzieży w Kolonii dzięki swej myśli przewodniej: «Venimus adorare eum», był w istocie swoistym kongresem eucharystycznym.

Po Soborze Watykańskim II międzynarodowe kongresy eucharystyczne przyjęły formę Statio Orbis, czyli swego rodzaju «postoju», w czasie którego Kościoły partykularne z różnych części świata jednoczą się z papieżem i jego legatem, gromadząc się w wyznaczonym mieście wokół Chrystusa obecnego w misterium eucharystycznym, aby wyrazić i pogłębić swą wiarę. Katecheza, celebracja Najświętszej Ofiary, adoracja Najświętszego Sakramentu, uroczysta procesja eucharystyczna, I komunia św., działalność charytatywna na rzecz ubogich, chorych i niepełnosprawnych, spotkania dyskusyjne poświęcone różnym tematom sprawiają, że kongres staje się rzeczywistą okazją do duchowej odnowy, przynoszącej owoce widzialne i niewidzialne, które zna tylko Bóg, ale które są z pewnością obfite.

Zachowując należyte proporcje, można powiedzieć to samo o innego rodzaju kongresach eucharystycznych, które są organizowane na szczeblu kraju, diecezji, dekanatu-wikariatu itp. Wspólnotowe spotkanie z Chrystusem eucharystycznym zawsze jest owocne, ożywia bowiem zapał religijny, pogłębia wspólnotę, budzi powołania, umacnia ducha misyjnego, pokój społeczny i solidarność.

Mówiliśmy o odkrywaniu na nowo adoracji, również nocnej. Przykładem są czciciele Eucharystii, których widzieliśmy w Meksyku, oraz członkowie zakonów kontemplacyjnych. Dzisiaj Jezus eucharystyczny przyciąga również młodych, którzy odkrywają w Nim Boga-Miłość. Mamy nadzieję, że zjawisko to obejmie nasze parafie, seminaria duchowne, klasztory i domy księży. On nie wymaga wielkiego rozumowania, wystarczy prosta wiara rolnika z Ars, którego św. Jan Vianney zapytał, co robi tak długo przed tabernakulum. Głębia jego odpowiedzi jest rozbrajająca: «Ja patrzę na Niego, a On patrzy na mnie!» W tych krzyżujących się spojrzeniach można znaleźć rozwiązanie wielu problemów naszych czasów.

opr. mg/mg