Nigdy więcej terroryzmu i prześladowania

W sobotę 24 października 2015 rano podczas XVII kongregacji generalnej Synodu Biskupów, ojcowie skierowali apel w sprawie Bliskiego Wschodu, Afryki i Ukrainy, wyrażając przekonanie, «że pokój jest możliwy i że jest możliwe powstrzymanie przemocy w Syrii, w Iraku i w Jerozolimie oraz w całej Ziemi Świętej», a także w Afryce i na Ukrainie. Odczytany apel został przyjęty oklaskami, podobnie jak propozycja tekstu «Relatio synodi», odczytanego i przekazanego Zgromadzeniu, które po południu miało głosować nad wszystkimi paragrafami tego dokumentu końcowego. Poniżej zamieszczamy apel ojców synodalnych.

My, ojcowie synodalni, zgromadzeni wokół Ojca Świętego Franciszka, Następcy Piotra, wraz z bratnimi delegatami, audytorami i audytorkami, uczestniczącymi w XIV Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, kierujemy nasze myśli ku wszystkim rodzinom Bliskiego Wschodu.

Już od lat z powodu trwających krwawych konfliktów są one ofiarami niesłychanych okrucieństw. Ich warunki życia pogorszyły się jeszcze bardziej w tych ostatnich miesiącach i tygodniach.

Stosowanie broni masowego rażenia, bezwzględne zabójstwa, ścinanie głów, porywanie istot ludzkich, handel kobietami, zaciąganie do wojska dzieci, prześladowanie z powodu wiary i przynależności etnicznej, dewastacja miejsc kultu, niszczenie dziedzictwa kulturowego oraz niezliczone inne okrucieństwa zmusiły tysiące rodzin do ucieczki z własnych domów i szukania schronienia gdzie indziej, często w warunkach skrajnie prowizorycznych. Aktualnie nie mogą do nich powrócić i korzystać ze swojego prawa do tego, by żyć godnie i bezpiecznie na swojej ziemi, przyczyniając się do odbudowy i dobrobytu materialnego oraz duchowego swoich krajów.

W tej dramatycznej sytuacji nieustannie naruszane są podstawowe zasady godności ludzkiej i pokojowego oraz harmonijnego współżycia osób i ludów, najbardziej fundamentalne prawa, takie jak prawo do życia i do wolności religijnej oraz międzynarodowe prawo humanitarne.

Pragniemy zatem wyrazić naszą bliskość patriarchom, biskupom, kapłanom, osobom konsekrowanym i wiernym, jak również wszystkim mieszkańcom Bliskiego Wschodu, okazać solidarność i zapewnić o modlitwie. Myślimy o wszystkich osobach porwanych i domagamy się ich uwolnienia. Nasze głosy przyłączają się do wołania bardzo licznych niewinnych ludzi: nigdy więcej przemocy, nigdy więcej terroryzmu, nigdy więcej zniszczeń, nigdy więcej prześladowania! Niech natychmiast ustaną wrogość i handel bronią!

Do pokoju na Bliskim Wschodzie należy dążyć nie poprzez narzucanie siłą wyborów, ale poprzez decyzje polityczne szanujące odrębności kulturowe i religijne poszczególnych narodów oraz różnych grup, które je tworzą.

Wyrażamy wdzięczność w szczególności Jordanii, Libanowi, Turcji oraz licznym krajom europejskim za przyjmowanie uchodźców i zwracamy się z nowym apelem do wspólnoty międzynarodowej, ażeby odkładając na bok indywidualne interesy, poszukiwała rozwiązań pokładając ufność w narzędziach dyplomacji, dialogu i prawa międzynarodowego.

Przypominamy słowa Papieża Franciszka do «wszystkich ludzi i wspólnot, które powołują się na Abrahama: Szanujmy się i miłujmy się wzajemnie jak bracia i siostry! Uczmy się rozumieć cierpienie innej osoby! Niech nikt nie traktuje instrumentalnie imienia Boga, stosując przemoc! Wspólnie pracujmy na rzecz sprawiedliwości i pokoju!» (przemówienie w siedzibie Najwyższej Rady Muzułmańskiej na Wzgórzu Świątynnym, Jerozolima, 26 maja 2014 r., w: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 6/2014, s. 21).

Jesteśmy przekonani, że pokój jest możliwy i że możliwe jest powstrzymanie przemocy, która w Syrii, w Iraku, w Jerozolimie i w całej Ziemi Świętej dotyka każdego dnia coraz więcej niewinnych rodzin i cywilów, nasilając kryzys humanitarny. Pojednanie jest owocem braterstwa, sprawiedliwości, poszanowania i przebaczenia.

Naszym jedynym pragnieniem, podobnie jak pragnieniem ludzi dobrej woli, którzy należą do wielkiej rodziny ludzkiej, jest to, aby możliwe było życie w pokoju. «Oby żydzi, chrześcijanie i muzułmanie odkryli w innym wierzącym brata, którego należy szanować i kochać, aby na swej ziemi dać w pierwszym rzędzie piękne świadectwo pogody ducha i dobrego współżycia między synami Abrahama» (Ecclesia in Medio Oriente, 19).

Naszymi myślami i naszą modlitwą obejmujemy z taką samą troską, gorliwością i miłością wszystkie rodziny, które znajdują się w podobnych sytuacjach w innych częściach świata, zwłaszcza w Afryce i na Ukrainie. Pamiętaliśmy o nich wyraźnie podczas prac tego zgromadzenia synodalnego, podobnie jak o rodzinach Bliskiego Wschodu, i również dla nich domagamy się usilnie, aby mogły powrócić do godnego i spokojnego życia.

opr. mg/mg