Homilia na nabożeństwie ekumenicznym 21.07.97

(2 Kor 5,20)

Katowice-Szopienice, parafia św. Jadwigi - 21 stycznia 1997 r.

I. Umiłowani Bracia i Siostry wyznający wiarę w Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela świata! (por. Hbr I3,8).

Chrystus, nasz Pan i Zbawca, jest naszym pojednaniem!

Apostoł Paweł usilnie wzywa: "W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!" (2 Kor 5,20).

Chrystus przyszedł do wszystkich. Nikogo nie odtrącił, o czym przed chwilą słyszeliśmy w czytanym Słowie Bożym. "On dźwigał nasze słabości... był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy" (Iz 53,4-5). Umarł za nasze grzechy, wprowadzając pokój przez krew swego krzyża, niszcząc jednocześnie mur rozdzielenia między Bogiem i ludzkością.

Wraz z Nim nastaje nowy czas zbawienia. Tę prawdę wszyscy będziemy obchodzić w radosnym Jubileuszu Roku 2000. Bóg jeszcze raz objawia nam wielką miłość jaką nas umiłował (por. Ef 2,4). Miłość ta ukazuje się najpełniej w tajemnicy pojednania dokonanej przez krzyż.

Wraz z chrztem przyjęliśmy tę tajemnicę pojednania człowieka z Bogiem w Chrystusie i trwamy w niej. Od chrztu Bóg powierza zadanie głoszenia jej całej wspólnocie wierzących. Zleca każdemu z chrześcijan świadczenie o niej własnym życiem.

O posłudze pojednania rozważamy w każdym dniu tegorocznego Tygodnia Modlitwy o Jedność.

Potrzeba i w naszym zgromadzeniu wsłuchać się w usilne wołanie Apostoła Narodów: "W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!" (2 Kor 5,20). Wybór tego tematu był podyktowany troską o niesienie odnowionego świadectwa "Ewangelii Pojednania" do dzisiejszego społeczeństwa, gdzie wielu ludzi wzdycha za pojednaniem z samym sobą, między Kościołami, w konfliktach dzisiejszego świata.

Z ich głosem łączą się także wszyscy członkowie Ludu Bożego. Są to głosy różnego pochodzenia, które dają się słyszeć z wielu okolic świata, błagające, aby dojrzały wreszcie owoce pojednania wśród sytuacji nabrzmiałych cierpieniem i niesprawiedliwością. Szczególnie w tym roku dla Europy są to głosy Konferencji Kościołów Europejskich i Rady Konferencji Episkopatów Europejskich (Kościoła katolickiego) wzywające do wielkiego zgromadzenia w Grazu: "Pojednanie - darem Boga i źródłem nowego życia". W tym austriackim mieście zbiorą się przedstawiciele wszystkich Kościołów chrześcijańskich, by poprzez dialog i spotkanie lepiej się wzajemnie poznać. Program spotkania będzie nawiązywał do programu przygotowania do Jubileuszu Roku 2000, jaki ofiaruje nam wszystkim Jan Paweł II.

Są to głosy wielu chrześcijan różnej przynależności wyznaniowej, którzy w obliczu dwutysięcznej rocznicy narodzin Chrystusa, czują się wezwani do wspólnej celebracji tego wydarzenia i podejmowania coraz skuteczniejszych zmagań o jedność na progu trzeciego tysiąclecia. Z radością i nadzieją chrześcijanie różnych wyznań stają się rzecznikami pojednania z Bogiem, w imię Jezusa Chrystusa, poprzez szczere zaangażowanie swych Kościołów w dążenie do jedności chrześcijan.

Od dłuższego już czasu doświadczają Kościoły mocy pojednania Ducha Świętego. Trzeba dziś wspomnieć główne wydarzenia na tej drodze.

• W 1908 roku narodził się Tydzień Modlitwy o Jedność Chrześcijan.
• W 1920 roku prawosławny patriarcha Konstantynopola wezwał Kościoły chrześcijańskie do utworzenia wspólnoty (KOINONIA) Kościołów.
• W 1948 r. powstała Światowa Rada Kościołów.
• Trzydzieści lat temu Sobór Watykański II ogłosił nieodwracalne zaangażowanie ekumeniczne Kościoła rzymskokatolickiego.
• Zgromadzenie ekumeniczne w Bazylei, obradujące na temat "Pokój, sprawiedliwość i ochrona dzieła stworzenia".
• Dialogi i uzgodnienia teologiczne między Kościołami.
• Deklaracja wspólnoty wiary Kościoła katolickiego i niektórych starożytnych Kościołów Wschodu.

Ileż trzeba by tu wspomnieć spotkań i wydarzeń z naszego terenu, ażeby ukazać dynamikę pojednania, która przynaglała wspólnoty kościelne do przezwyciężenia swych podziałów!

Chciałbym tu wspomnieć moje spotkania ze śp. Księdzem Adamem Hławiczką, proboszczem parafii ewangelickiej w Katowicach. Bp Herbert Bednorz wiele razy spotykał się z Ks. Hauptmanem. Już przed wojną Ks. Emil Szramek, męczennik z Dachau spotykał się w Katowicach z pastorem i rabinem miasta. Mieli sobie wiele do powiedzenia.

Jakże nie wspomnieć dziś wydarzenia sprzed roku, kiedy to w Kościele ewangelickim w Skoczowie modlił się nie kto inny, ale sam Jan Paweł II.

Każdy Tydzień Modlitwy o Jedność jest sposobnością do przypomnienia sobie całokształtu osiągnięć ekumenicznych, jakie znaczyły życie naszych Kościołów, a o których tak łatwo zapominamy.

Jako uczniowie Chrystusa spoglądamy coraz częściej w stronę roku 2000. Jest to data, która ma dla nas wszystkich wielką wymowę.

Wszyscy czujemy się przynagleni przez naszego Mistrza, do wzmożenia naszych wysiłków ekumenicznych, aby rok 2000 zastał nas, jeśli nie zjednoczonych całkowicie, to przynajmniej mniej podzielonych.

II. Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie!

Św. Paweł Apostoł wzywa nas słowami: "W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!" (2 Kor 5,20).

Ale czy my możemy pojednać się z Bogiem?

Przecież to On, i tylko On, jedna nas z sobą przez Syna swego Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł wzywa nas właśnie do przyjęcia-li tylko do przyjęcia-tego paschalnego daru pojednania.

Przecież w tekście oryginalnym, greckim, czytamy: "katallagete to Theo" co znaczy: "dajcie się Bogu pojednać... pozwólcie się pojednać... przyjmijcie pojednanie".

Zresztą dwa wiersze wcześniej mówi tenże Apostoł wyraźnie, że Bóg "pojednał nas z sobą przez Chrystusa" (por. 2 Kor 5,18-19). W Liście do Kolosan przypomina: "W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą" (Kol 1,20). W dziale pojednania chodzi więc o wielkie Boże dzieło jednania, które napełnia nas optymizmem!

Ale to dzieło zaczyna się od wewnętrznej przemiany każdej i każdego z nas. Albowiem wzywając nas do przyjęcia daru, równocześnie wzywa nas św. Paweł do dzielenia się tym darem, do służenia innym otrzymanym pojednaniem. Pisze bowiem, że Bóg zlecił nam "posługę (diakonis) pojednania" (2 Kor 5,18) i przekazał nam "słowo (logos) jednania" (2 Kor 5,19).

Chodzi bowiem o to dzieło Boże, które Paweł z Tarsu nazywa "nowym stworzeniem". Mówi o nas: "Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe" (2 Kor 5,17).

Potrzeba każdemu z nas "zadać śmierć temu co przyziemne" (por. Kol 3,5), by móc w pełni otworzyć się na Boży dar pojednania.

Tam gdzie dzieje się dobro-zło nie odpoczywa.

Musimy więc odrzucić wszelką małostkowość, opieszałość, nieufność, stare myślenie, podejrzliwość, grzechy monologu i ekumenicznej głuchoty, niechęć do podjęcia nowych prób kontaktów pomiędzy naszymi wspólnotami.

Pragnę powtórzyć za Ojcem Świętym: "Kościół katolicki z nadzieją podejmuje dzieło ekumeniczne, jako imperatyw chrześcijańskiego sumienia oświeconego wiarą i kierowanego miłością" (Ut unum sint, 8).

Niech więc stale brzmią w naszych sercach słowa Apostoła Narodów: "W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!" (2 Kor 5,20). Niech się tak stanie. Amen.

+Arcybiskup Damian Zimoń