Niezbędnik katolika

Niezbędnik katolika. Modlitwy i prawdy Kościoła katolickiego z dodatkiem przemyśleń własnych posiadacza tej książeczki.

opr. Pietro Principe

[Fragmenty]

Spis treści
Wprowadzenie	7
Część 1
Modlitwy	11
Znak krzyża	12
Ojcze nasz	14
Chwała Ojcu	17
Wierzę	19
O Stworzycielu Duchu, przyjdź	23
Zdrowaś Maryjo	28
Pod Twoją obronę	31
Witaj, Królowo	34
Anioł Pański	37
Różaniec	41
Wieczny odpoczynek	47
Aniele Boży	49
Akt wiary	51
Akt nadziei	54
Akt miłości	57
Akt żalu	60
Modlitwa poranna	63
Modlitwa wieczorna	67
Akty strzeliste	70
Droga krzyżowa	78
Modlitwa do św. Józefa	82
Amen	86
Msza święta	87
Formuły doktryny katolickiej	95
Główne tajemnice wiary	96
Dwa przykazania miłości	97
Złota reguła	98
Siedem sakramentów	99
Dziesięć przykazań (dekalog)	100
Trzy cnoty teologalne	102
Cztery cnoty kardynalne	103
Siedem darów Ducha Świętego	104
Błogosławieństwa ewangeliczne	105
Rzeczy ostateczne	108
Siedem grzechów głównych	109
Uczynki miłosierdzia co do duszy	110
Uczynki miłosierdzia co do ciała	111
Pięć przykazań kościelnych	112
Część 2
Czym jest wiara (Credo)	117
I. Bóg Stwórca	118
II.Syn Boga żywego	119
III. Zbawiciel	120
IV. Odkupiciel	121
V. Zmartwychwstały	122
VI. Wniebowstąpienie	123
VII. Sędzia	124
VIII. Duch Święty	125
IX. Kościół katolicki	126
X. Uświęciciel	127
XI. Zmartwychwstanie w Chrystusie	128
XII. Życie wieczne w Chrystusie	129
Amen	130
Co daje wiara (sakramenty)	131
1. Chrzest	134
2. Bierzmowanie	135
3. Eucharystia	136
4. Pokuta (pojednanie)	137
5. Namaszczenie chorych	138
6. Sakrament święceń	139
7. Małżeństwo	140
Czego wymaga wiara (przykazania)	141
Pierwsze przykazanie	143
Drugie przykazanie	144
Trzecie przykazanie	145
Czwarte przykazanie	146
Piąte przykazanie	147
Szóste przykazanie	148
Siódme przykazanie	149
Ósme przykazanie	150
Dziewiąte przykazanie	151
Dziesiąte przykazanie	152
Zakończenie	154

Część 1

Pierwsza część Niezbędnika zawiera modlitwy zawdzięczane tradycji katolickiej.

Niektóre z nich sięgają pierwszych stuleci istnienia Kościoła, kiedy chrześcijanie byli jeszcze prześladowani, inne są owocem wiary jednostek czy wspólnot w szczególny sposób natchnionych przez Ducha Świętego.

Dalej przedstawiono formuły doktryny katolickiej mające pomóc wierzącym zachować w pamięci to, w co wierzą.

Część 2

W tej części Niezbędnika, streszczając naukę Katechizmu Kościoła Katolickiego, pokazujemy:

czym jest wiara
(dwanaście artykułów Credo),

co daje wiara
(siedem sakramentów),

czego wymaga wiara
(dziesięć przykazań).

 

Czym jest wiara (credo)

w Wierzymy w to, że Bóg nas kocha, i wierzymy Bogu, który mówi. Na tym polega wiara.

Według starożytnej tradycji, o której świadczy już św. Ambroży, wymienia się zazwyczaj
dwanaście artykułów „Wyznania wiary”,
symbolizujących poprzez liczbę Apostołów całość wiary apostolskiej (KKK 191).

1.Bóg Stwórca

2.Syn Boga żywego

3.Zbawiciel

4.Odkupiciel

5.Zmartwychwstały

6.Wniebowstąpienie

7.Sędzia

8.Duch Święty

9.Kościół katolicki

10.Uświęciciel

11.Zmartwychwstanie w Chrystusie

12.Życie wieczne w Chrystusie.

I.Bóg Stwórca

Wierzę

w Boga Ojca Wszechmogącego,

Stworzyciela nieba i ziemi.

 

„«Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię» (Rdz 1,1). Tymi uroczystymi słowami zaczyna się Pismo Święte” (KKK 279).

„Credo zaczyna się od Boga Ojca, ponieważ Ojciec jest pierwszą Osobą Boską Trójcy Świętej” (KKK 198).

„Biorąc za punkt wyjścia ruch i stawanie się, przygodność, porządek i piękno świata, można poznać Boga jako początek i cel wszechświata” (KKK 32).

II.Syn Boga żywego

I w Jezusa Chrystusa,

Syna Jego Jedynego,

Pana naszego.

 

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).

„Wierzymy i wyznajemy o Jezusie: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego» (Mt 16,16)” (KKK 424).

„To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!”
(Łk 9,35).

III.Zbawiciel

Który się począł z Ducha Świętego,

narodził się z Maryi Panny.

 

„Duch Święty, który jest «Panem i Ożywicielem», zostaje posłany, aby uświęcić łono Maryi Dziewicy”

(KKK 485).

„Wiara w prawdziwe Wcielenie Syna Bożego jest znakiem wyróżniającym wiarę chrześcijańską”

(KKK 463).

„Syn Boży stał się prawdziwie człowiekiem, pozostając prawdziwie Bogiem. Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem” (KKK 464).

IV.Odkupiciel

Umęczon pod Ponckim Piłatem,

ukrzyżowan, umarł i pogrzebion.

 

„Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei...” (Łk 3,1).

„A oni krzyczeli: «Precz! Precz! Ukrzyżuj go!»”
(J 19,15).

„Syn Boży, który stał się człowiekiem, rzeczywiście umarł i został pogrzebany” (KKK 629).

V.Zmartwychwstały

Zstąpił do piekieł,

trzeciego dnia zmartwychwstał.

 

„Zstąpienie do piekieł jest całkowitym wypełnieniem ewangelicznego głoszenia zbawienia (...) wszystkim ludziom wszystkich czasów i wszystkich miejsc...” (por. KKK 634).

„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał” (Łk 24,5-6).

„A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał (...), próżna jest także nasza wiara” (1 Kor 15,14).

VI.Wniebowstąpienie

Wstąpił na niebiosa,

siedzi po prawicy

Boga Ojca Wszechmogącego.

 

„Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” (Mk 16,19).

„Wstąpienie Chrystusa określa ostateczne wejście człowieczeństwa Jezusa do niebieskiego panowania Boga, skąd kiedyś powróci” (KKK 665).

„Jezus Chrystus, Głowa Kościoła, poprzedza nas w chwalebnym Królestwie Ojca, abyśmy jako członki Jego Ciała żyli w nadziei, że pewnego dnia będziemy z Nim na wieki” (KKK 666).

VII.Sędzia

Stamtąd przyjdzie sądzić

żywych i umarłych.

 

„Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi” (Rz 14,9).

„Przychodząc na końcu czasów sądzić żywych i umarłych, chwalebny Chrystus objawi ukryte zamiary serc i odda każdemu człowiekowi w zależności od jego uczynków oraz jego przyjęcia lub odrzucenia łaski” (KKK 682).

„Jezus powie w dniu ostatecznym: «Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili» (Mt 25,40)” (KKK 678).

VIII.Duch Święty

Wierzę

w Ducha Świętego.

 

„W dzień Pięćdziesiątnicy (...) Pascha Chrystusa wypełnia się przez wylanie Ducha Świętego” (KKK 731).

„Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5).

„Wierzyć w Ducha Świętego oznacza wyznawać, że Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy Świętej, współistotny Ojcu i Synowi” (KKK 685).

IX.Kościół katolicki

Święty Kościół powszechny.

 

„W ten sposób cały Kościół ukazuje się jako lud zjednoczony jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (KKK 810).

„Kościół jest na tym świecie sakramentem zbawienia, znakiem i narzędziem wspólnoty Boga i ludzi” (KKK 780).

„Kościoły partykularne są w pełni powszechne przez jedność z jednym z nich — z Kościołem rzymskim, «który przewodniczy w miłości»” (KKK 834).

X.Uświęciciel

Grzechów odpuszczenie.

 

„Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają” (Mt 9,12).

„Symbol Apostolski łączy wiarę w odpuszczenie grzechów z wiarą w Ducha Świętego, a także z wiarą w Kościół i w komunię świętych. Chrystus Zmartwychwstały, dając Apostołom Ducha Świętego, udzielił im swojej Boskiej władzy odpuszczania grzechów: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (J 20,22-23)” (KKK 976).

XI.Zmartwychwstanie w Chrystusie

Ciała zmartwychwstanie.

 

„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem” (J 11,25).

„Wierzymy mocno i mamy nadzieję, że jak Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i żyje na zawsze, tak również sprawiedliwi po śmierci będą żyć na zawsze z Chrystusem Zmartwychwstałym...” (KKK 989).

„Tak powinieneś zachować się w każdym czynie i w każdej myśli, jak gdybyś dziś miał umrzeć” (por. KKK 1014).

XII.Życie wieczne w Chrystusie

Żywot wieczny.

 

„Chrześcijanin, który łączy własną śmierć ze śmiercią Jezusa, widzi śmierć jako przyjście do Niego i jako wejście do życia wiecznego” (KKK 1020).

„Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne” (J 3,36).

„Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania” (1 Kor 15,19).

(...)

Zakończenie

Na zakończenie Niezbędnika przypomnijmy fragment Ewangelii św. Mateusza. Lektura tego tekstu i jego rozważanie prowadzą do pewnej filozofii życia, która polega na spotkaniu z osobą Chrystusa — spotkaniu będącym istotą życia chrześcijańskiego.

 

„Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: «Pójdźcie, błogosławieni u Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane dla was od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie». Wówczas zapytają sprawiedliwi: «Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? Albo spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię, lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?» A Król im odpowie: «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili». Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: «Idźcie precz ode Mnie, przeklęci w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głody, a nie daliście mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie». Wówczas zapytają i ci: «Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?». Wtedy odpowie im: «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili». I pójdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego” (Mt 25,31-46).

opr. mg/mg