Przesłanie z okazji Światowego Dnia Wyżywienia

Z okazji Światowego Dnia Wyżywienia 2007 Benedykt XVI skierował do dyrektora generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) Jacques'a Dioufa przesłanie, w którym nawiązał do hasła tegorocznych obchodów Dnia: «Prawo do wyżywienia».

Szanowny Pan Jacques Diouf
Dyrektor Generalny
Organizacji Narodów Zjednoczonych
ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO)

1. W tym roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), którą pan kieruje, obchodzi kolejną rocznicę swego powstania, zachęcając wspólnotę międzynarodową, by poświęciła uwagę jednemu z najpoważniejszych wyzwań naszych czasów — uwolnieniu od głodu milionów istot ludzkich, których życie jest zagrożone z powodu braku chleba powszedniego.

Wybrany na ten Dzień temat: «Prawo do wyżywienia», zapoczątkowuje niejako refleksje wspólnoty międzynarodowej przy okazji obchodów 60. rocznicy Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Te okoliczności pomagają zastanowić się nad znaczeniem prawa do wyżywienia dla skutecznego korzystania z innych praw, poczynając przede wszystkim od podstawowego prawa do życia.

Musimy stwierdzić, że, jak się wydaje, podejmowane do tej pory wysiłki nie zmniejszyły znacząco liczby ludzi głodujących na świecie, choć wszyscy uznają, że wyżywienie jest prawem podstawowym. Jest to być może spowodowane tendencją do kierowania się w działaniu wyłącznie bądź głównie racjami technicznymi i ekonomicznymi, a zapomina się o priorytecie aspektu etycznego «karmienia głodujących». Ten priorytet rodzi się z właściwego istocie ludzkiej poczucia solidarności i współczucia, skłaniającego do dzielenia się z innymi nie tylko dobrami materialnymi, lecz i miłością, której wszyscy potrzebujemy. W istocie dajemy zbyt mało, jeżeli ofiarowujemy tylko rzeczy materialne.

2. Dane, którymi dysponujemy, pokazują, że nierespektowanie prawa do wyżywienia powodują nie tylko przyczyny o charakterze naturalnym, lecz przede wszystkim sytuacje powstające na skutek postępowania ludzi, które prowadzą do ogólnego pogorszenia warunków społecznych, ekonomicznych i humanitarnych. Rośnie wciąż liczba osób, które z powodu ubóstwa bądź krwawych konfliktów zmuszone są do opuszczenia swoich domów i bliskich, by szukać środków do życia na obcej ziemi. Pomimo że istnieją międzynarodowe porozumienia, wielu z nich odmawia się prawa wjazdu.

W członkach wspólnoty narodów musi zatem dojrzewać solidarna świadomość, uznająca pożywienie za powszechne prawo wszystkich istot ludzkich, które nie dopuszcza różnic czy dyskryminacji.

3. Cel, jakim jest wykorzenienie głodu a zarazem zapewnienie żywności zdrowej i w dostatecznej ilości, wymaga także specjalnych metod i działań, pozwalających na eksploatację zasobów z poszanowaniem dziedzictwa świata stworzonego. Działania podejmowane w tym kierunku są priorytetem, wymagającym nie tylko wykorzystania osiągnięć nauki, badań i technologii, lecz także brania pod uwagę cyklów i rytmu przyrody, które znają mieszkańcy obszarów wiejskich, jak również ochrony tradycyjnych zwyczajów rdzennych społeczności oraz rezygnacji z pobudek egoistycznych i wyłącznie ekonomicznych.

Prawo do wyżywienia wraz ze wszystkimi jego implikacjami ma bezpośredni wpływ zarówno na sferę indywidualną, jak i wspólnotową, i dotyczy całych społeczności i grup ludzi. Mam na myśli w szczególności sytuację dzieci — pierwszych ofiar tej tragedii głodu — których rozwój fizyczny i psychiczny jest opóźniony, a niejednokrotnie są zmuszane do niewolniczej pracy bądź werbowane do ugrupowań zbrojnych w zamian za trochę żywności. W związku z tym pokładam ufność w wielostronnych inicjatywach, które zostały podjęte, aby ułatwić dożywianie w szkołach, co pozwala całym wspólnotom, których przetrwaniu zagraża głód, patrzeć w przyszłość z większą nadzieją.

Jest zatem niezbędna konkretna i wspólna inicjatywa, w której ramach wszyscy członkowie społeczeństwa, zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i międzynarodowym, poczują się zobowiązani do współdziałania, aby stało się realne prawo do wyżywienia, którego nierespektowanie stanowi wyraźne pogwałcenie godności ludzkiej i wynikających z niej praw.

4. Znajomość problemów świata rolniczego i niedoborów żywności, dowiedziona zdolność opracowywania projektów i programów zaradczych są podstawową zaletą FAO i świadczą o głębokiej wrażliwości na potrzeby tych, którzy domagają się bardziej ludzkich warunków życia.

W obecnej chwili, kiedy tak liczne są problemy tego rodzaju, choć pojawiają się również nowe inicjatywy, które mogą przyczynić się do złagodzenia dramatu głodu, zachęcam państwa do dalszych prac nad zagwarantowaniem żywności, mogącej zaspokoić aktualne potrzeby, tak aby każdy człowiek, stworzony na obraz Boga, mógł się rozwijać w warunkach naprawdę ludzkich.

Kościół katolicki wspiera waszą organizację w tych staraniach, a za pośrednictwem swoich rozmaitych instytucji pragnie nadal współpracować, by spełniły się pragnienia i nadzieje tych osób i ludów, które są objęte działaniami FAO.

Oto parę refleksji, panie dyrektorze generalny, które pragnę poddać pod rozwagę tych, którzy pełniąc różne funkcje, pracują nad tym, by stworzyć rodzinie ludzkiej przyszłość wolną od dramatu głodu. Zarazem proszę Najwyższego o nieustanne błogosławieństwo dla państwa i dla prowadzonych przez państwo prac.

Watykan, 4 października 2007 r.

opr. mg/mg