Zacieśniajmy więzy miłości i współpracy

W Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan, 19 stycznia, Benedykt XVI spotkał się w swojej bibliotece prywatnej z delegacją ekumeniczną z Finlandii przybyłą do Wiecznego Miasta z okazji święta św. Henryka — biskupa Uppsali i patrona kraju. W przemówieniu Papież stwierdził, że relacje, jakie rozwijają się w ostatnim czasie między chrześcijanami w Finlandii, budzą wiele nadziei na dalszy postęp ruchu ekumenicznego.

Drodzy Biskupi,
szanowni Przyjaciele!

Witam was z radością, członków ekumenicznej delegacji z Finlandii, przybyłych do Rzymu z okazji święta św. Henryka, patrona waszego kraju.

Wasza wizyta zbiega się w czasie z tegorocznym Tygodniem Modlitw o Jedność Chrześcijan. Temat tego Tygodnia: «Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę» (Mk 7, 37), wskazuje, że Jezus uwalnia nas wszystkich od duchowej głuchoty i sprawia, że możemy słuchać Jego zbawczego słowa i głosić je innym. To zadanie dawania wspólnego świadectwa słowami i czynami ożywia nasze ekumeniczne dążenia. Przybliża nas ono coraz bardziej do Chrystusa, nawracając do Jego prawdy i miłości, a tym samym zbliża nas do siebie nawzajem.

Sposób, w jaki rozwijają się w ostatnim czasie relacje między chrześcijanami w Finlandii, budzi wiele nadziei co do przyszłości ekumenizmu. Chętnie razem się modlą i pracują, dając wspólne publiczne świadectwo słowu Bożemu. Właśnie to przekonujące świadectwo o zbawczych prawdach Ewangelii, nadających kierunek życiu człowieka, chcą bądź potrzebują usłyszeć wszyscy ludzie. Wymaga to od chrześcijan odwagi. Jak bowiem powiedziałem w czasie ekumenicznych Nieszporów podczas mej wizyty w Bawarii, «przyczyną zarzucenia tematyki usprawiedliwienia i przebaczenia grzechów jest w gruncie rzeczy osłabienie naszej relacji z Bogiem. Dlatego najważniejszym zadaniem jest odkrycie na nowo żyjącego Boga — w naszym życiu, w naszej epoce i w społeczeństwie» («L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 11/2006, s. 30).

We Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu luteranie i katolicy znacznie zmniejszyli dystans pod względem teologicznym. Wiele pozostaje jeszcze do zrobienia, i dlatego napawa otuchą fakt, że nordycki dialog luterańsko-katolicki w Finlandii i Szwecji prowadzony jest na temat: «Usprawiedliwienie w życiu Kościoła». Mam nadzieję — i modlę się o to — że te rozmowy skutecznie przyczynią się do przywracania pełnej i widzialnej jedności Kościoła, a zarazem będą dawały coraz jaśniejszą odpowiedź na podstawowe pytania dotyczące życia i społeczeństwa.

Wierząc, że to Duch Święty jest rzeczywistym podmiotem ekumenicznych dążeń (por. Unitatis redintegratio, 1; 4), nadal módlmy się i starajmy się zacieśniać więzy miłości i współpracę między luteranami i katolikami w Finlandii. Proszę Boga o obfite błogosławieństwo pokoju i radości dla was i dla całego umiłowanego narodu fińskiego.

opr. mg/mg