W ogrodzie Pisma Świętego

Przemówienie na zakończenie rekolekcji dla Papieża i Kurii Rzymskiej, 3.03.2012

Na zakończenie tygodniowych rekolekcji wielkopostnych dla Papieża i Kurii Rzymskiej, na temat: «Współuczestnictwo chrześcijanina z Bogiem — 'A mieć z nami współuczestnictwo, znaczy: mieć je z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem'» (1 J 1, 3), które odbywały się w watykańskiej kaplicy «Redemptoris Mater», Benedykt XVI wygłosił krótkie przemówienie. Podziękował w nim rekolekcjoniście kard. Laurentowi Monsengwo Pasinyi, metropolicie Kinszasy w Demokratycznej Republice Konga. Podkreślił w nim, że duchowe dziedzictwo stanowi wielkie bogactwo dla całego ludu Bożego i świata, zwłaszcza w perspektywie nowej ewangelizacji. Do afrykańskiego purpurata Papież skierował także list, w którym napisał m.in., że czas wielkopostnej refleksji pozwolił raz jeszcze doświadczyć wymiany darów, stanowiącej jeden z najpiękniejszych aspektów komunii kościelnej.

Eminencjo, drodzy bracia!

Na zakończenie tych dni wypełnionych modlitwą i słuchaniem wypada powiedzieć: dziękuję. W imieniu nas wszystkich dziękuję za wskazówki, jakie eminencja nam dawał w czasie tych rekolekcji.

Z wielką wiedzą egzegetyczną i doświadczeniem duchowym oraz duszpasterskim poprowadził nas eminencja — że tak powiem — do wielkiego ogrodu Pierwszego Listu św. Jana, i do całego Pisma Świętego. Prowadził nas, zawsze kierując spojrzenie ku Bogu, i właśnie przez to patrzenie na Boga uczyliśmy się miłości, wiary, która tworzy jedność. A ubarwił eminencja swoje rozważania pięknymi historiami, pochodzącymi przeważnie z drogiej ziemi afrykańskiej, które nas radowały i nam pomagały.

Szczególne wrażenie wywarła na mnie opowieść o przyjacielu eminencji, który był w śpiączce, i wydawało mu się, że znajduje się w ciemnym tunelu, ale w głębi widział nieco światła i przede wszystkim słyszał piękną muzykę. Myślę, że to może być metafora naszego życia: często znajdujemy się w ciemnym tunelu, w głębokiej nocy, ale dzięki wierze na końcu widzimy światło i słyszymy piękną muzykę, postrzegamy piękno Boga, nieba i ziemi, Boga stwórcy i stworzenia; i tak prawdziwie spe sumus salvi (por. Rz 8, 24).

A eminencja utwierdził nas w wierze, w nadziei i w miłości. Dziękuję.

List Benedykta XVI do rekolekcjonisty

Czcigodny Brat

Kard. Laurent Monsengwo Pasinya Arcybiskup Kinszasy

Na zakończenie tygodniowych rekolekcji, podczas których Eminencja przedstawił rozważania na temat jedności z Bogiem, pragnę wyrazić czcigodne- mu Bratu, Księdzu Kardynałowi, z serca płynącą wdzięczność za tę cenną posługę oddaną mnie i moim współpracownikom.

Komentując wybrane fragmenty Pierwszego Listu św. Jana, poprowadził nas Ksiądz Kardynał drogą odkrywania na nowo tajemnicy jedności, w którą zostaliśmy włączeni z chwilą naszego chrztu. Również dzięki temu cyklowi, mądrze przygotowanemu przez Księdza Kardynała, milczenie i modlitwa w czasie tych dni, a w szczególności adoracja eucharystyczna były pełne głębokiej wdzięczności Bogu za «wielką miłość» (1 J 3, 1), jaką nas obdarzył i którą nas związał z sobą w relacji synowskiej, która już teraz stanowi naszą najgłębszą rzeczywistość, a objawi się w pełni, kiedy «nasze oczy ujrzą [Jego] oblicze i my staniemy się podobni do [Niego]» (Mszał Rzymski, III Modlitwa Eucharystyczna).

Powodem do szczególnej radości było dla mnie to, że w samej obecności i w stylu czcigodnego Brata mogłem dostrzec szczególne świadectwo wiary Kościoła na kontynencie afrykańskim, który wierzy, ma nadzieję i kocha: jest to duchowe dziedzictwo, stanowiące wielkie bogactwo dla całego ludu Bożego i dla całego świata, zwłaszcza w perspektywie nowej ewangelizacji. Jako syn Kościoła w Afryce Ksiądz Kardynał sprawił, że jeszcze raz mogliśmy doświadczyć owej wymiany darów, która jest jednym z najpiękniejszych aspektów komunii kościelnej, w której różnorodność wynikająca z pochodzenia z różnych obszarów geograficznych i kulturowych potrafi wyrażać się w sposób harmonijny w jedności mistycznego Ciała.

Prosząc, aby Bóg obficie wynagrodził czcigodnemu Bratu, i życząc wszelkiej pomyślności w wymagającej trudu posłudze, z serca udzielam Księdzu Kardynałowi specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego, którym pragnę objąć również kapłanów i wiernych powierzonych duszpasterskiej trosce Księdza Kardynała.

Watykan, 3 marca 2012 r.

BENEDICTUS PP XVI

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama