Przemówienie do zebranych przed pałacem biskupim 21.04.2007 (podróż do Pawii i Vigevano)
Przed pałacem biskupim w Vigevano Benedykta XVI witali mieszkańcy miasta, wśród których było wiele młodzieży i chorych. W ich imieniu przemawiał burmistrz Ambrogio Cotta Ramusino, a następnie z balkonu pałacu Ojciec Święty wygłosił krótkie przemówienie.
Drodzy Bracia i Siostry!
Cieszę się, że jestem pośród was; dziękuję wam za serdeczne i entuzjastyczne przyjęcie. Gdy wysiadałem z helikoptera, niemal słyszałem echo dzwonów wszystkich kościołów diecezji, które biły w południe, witając mnie chóralnie i uroczyście. Jestem wam wdzięczny i za ten przyjazny gest. Najpierw spotkałem się z młodzieżą ze szkół i klubów sportowych, która oczekiwała na mnie na miejskim stadionie. Później, wzdłuż trasy, widziałem bardzo wielu ludzi. Wszystkim i każdemu dziękuję. Tu w Vigevano, jedynej diecezji lombardzkiej, której nie odwiedził mój czcigodny poprzednik Jan Paweł II, chcę rozpocząć moje pasterskie pielgrzymowanie po Włoszech. W ten sposób niejako wracam na pokonaną przez niego drogę, by dalej głosić mężczyznom i kobietom umiłowanych Włoch stare i zawsze nowe orędzie, które ze szczególną mocą rozbrzmiewa w tym okresie wielkanocnym: Chrystus zmartwychwstał! Chrystus żyje! Chrystus jest z nami dzisiaj i zawsze!
Witam burmistrza tego miasta i dziękuję za uprzejme słowa powitania, które do mnie skierował w imieniu całej waszej wspólnoty. Z serca dziękuję tym, którzy na różne sposoby współpracowali, by zorganizować i doprowadzić do skutku tę moją wizytę, do której przygotowywaliście się zwłaszcza przez modlitwę. W szczególności myślę tu o siostrach od wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu, z którymi przed chwilą się spotkałem. Ich modlitewna obecność jest dla całej diecezji stałym przypomnieniem, że należy coraz bardziej uświadamiać sobie wartość Eucharystii, będącej centrum i szczytem życia Kościoła. Do tych drogich sióstr, które całe swoje życie poświęciły Panu, kieruję słowa otuchy i wdzięczności. Pozdrawiam również chorych, a zwracając się do was tu obecnych, myślą obejmuję także tych, którzy w wioskach i miastach tej diecezji cierpią, borykają się z trudnościami bądź są zepchnięci na margines.
Niech matczyna opieka Najświętszej Dziewicy będzie dla każdego wsparciem i pokrzepieniem w chwilach próby.
W szczególny sposób pozdrawiam teraz ciebie, droga młodzieży zgromadzona na tym placu, a w duchu uściskiem obejmuję całą młodzież Vigevano i Lomellino. Drodzy przyjaciele, zmartwychwstały Chrystus kieruje do każdego z was swoje zaproszenie, by pójść za Nim. Nie wahajcie się Mu zaufać — spotykajcie się z Nim, słuchajcie Go, kochajcie Go całym sercem; w przyjaźni z Nim doświadczycie prawdziwej radości, która nadaje sens i wartość życiu.
Drodzy bracia i siostry, chętnie bym skorzystał z zaproszenia, by przedłużyć mój pobyt w waszej diecezji, ale jest to niemożliwe, a zatem pozwólcie, że mocno uścisnę każdego mieszkańca tego miasta oraz wikariatów Mortary, Garlasco, Mede i Cavy Manary. Za chwilę, duchowo zjednoczeni wokół ołtarza, by uroczyście koncelebrować Eucharystię, wszyscy będziemy się modlić, aby zmartwychwstały Pan sprawił, by wizyta Następcy Piotra rozbudziła w każdym członku waszej wspólnoty diecezjalnej nową gorliwość ducha. Z tym życzeniem z serca udzielam wszystkim specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (6/2007) and Polish Bishops Conference