Z dala od świata

W papieskiej Mszy św. w Domu św. Marty uczestniczyła m.in. kolejna grupa pracowników APSA z kard. Domenikiem Calcagno, który koncelebrował.

Pokoju, tego prawdziwego, nie można kupić. Jest on darem Bożym (por. J 14, 27-31a). Darem, który On ofiarowuje swojemu Kościołowi. Aby go otrzymać, chrześcijanie muszą wciąż zawierzać Kościół Bogu, prosząc Go, by się Nim opiekował i by go bronił przed zakusami szatana, który człowiekowi proponuje inny pokój, pokój światowy, nieprawdziwy — taki sens miało rozważanie wygłoszone przez Papieża Franciszka. A trzonem refleksji Papieża było słowo «zawierzenie», które pojawia się dwa razy w pierwszym czytaniu, zaczerpniętym z Dziejów Apostolskich (14, 19-28): po raz pierwszy, kiedy w Perge apostołowie polecają, czyli zawierzają starszych Panu; po raz drugi, kiedy wracają do Antiochii, «gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła». Tak więc apostołowie i starsi zawierzeni byli Panu: «oznacza to — powiedział Papież — zawierzenie Kościoła Panu. Można strzec Kościoła, można troszczyć się o Kościół. Musimy to robić przez naszą pracę. Najważniejsze jest jednak to, co robi Pan: tylko On może patrzeć szatanowi w twarz i go pokonać. 'Nadchodzi władca tego świata, nie może jednak nic uczynić przeciwko Mnie': jeśli nie chcemy, by władca tego świata wziął Kościół w swoje ręce, musimy go zawierzyć jedynemu, który może pokonać władcę tego świata».

Jednak «czy my — zapytał Papież — modlimy się za Kościół? Za cały Kościół? Za naszych braci, których nie znamy, wszędzie na świecie?». To jest Kościół Pana, rozproszony na całym świecie; i kiedy «w modlitwie mówimy Panu: 'Panie, spójrz na Twój Kościół'», mamy na myśli ten Kościół, Kościół Pana, Kościół, który gromadzi «naszych braci». Jest to modlitwa, którą «musimy odmawiać sercem — powtórzył Papież — i to coraz bardziej. Łatwo jest nam się modlić prosząc Pana o łaskę, kiedy czegoś potrzebujemy; nie jest też trudno modlić się, by podziękować Panu: dziękuję za... Ale modlitwa za Kościół, za tych, których nie znamy, ale którzy są naszymi braćmi i siostrami, bo otrzymali ten sam chrzest, i mówienie Panu: 'oni są Twoi, są nasi... zachowaj ich'», to co innego, znaczy to «zawierzyć Kościół Panu»; jest to «modlitwa, dzięki której Kościół wzrasta», lecz także «akt wiary. My nie możemy nic, wszyscy jesteśmy tylko ubogimi sługami Kościoła: lecz to On może prowadzić go naprzód, strzec go i powodować jego wzrost, uświęcać go, bronić go przed 'władcą tego świata'», czyli przed tym, który «chce, by Kościół był coraz bardziej ze świata. To jest największe niebezpieczeństwo», ponieważ «kiedy Kościół staje się ze świata, kiedy ma w sobie ducha świata», kiedy zyskuje pokój, który nie jest pokojem Pana — tym, który obiecał nam Jezus, mówiąc: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam» — wówczas staje się Kościołem «słabym, Kościołem, który będzie zwyciężony i nie będzie zdolny nieść właśnie Ewangelię, przesłanie krzyża, zgorszenie krzyża. Nie może go nieść, jeśli jest ze świata! Dlatego taka ważna i usilna jest ta modlitwa: zawierzanie Kościoła Panu».

«Nie jest naszym zwyczajem — zauważył Ojciec Święty — zawierzanie Kościoła Panu». Dlatego wezwał, by uczyć się zawierzania osób starszych, chorych, dzieci Panu, powtarzając «'Panie, zachowaj Twój Kościół': jest Twój! Jeśli takie będzie nasze nastawienie, On nam da pośród cierpień ów pokój, który tylko On może dać. Ów pokój, który jest prawdziwym darem obecności Jezusa pośród Jego Kościoła», również w cierpieniach: wielkich, takich jak «prześladowanie», i «także w małych cierpieniach, małych cierpieniach związanych z dolegliwościami czy problemami rodzinnymi». Wszystko to, powiedział Papież na zakończenie, musimy zawierzać Panu, modląc się: «zachowaj Twój Kościół w cierpieniu, aby nie stracił wiary, aby nie stracił nadziei». I «dziś — dodał — chciałbym powiedzieć: ta modlitwa z zawierzaniem Kościoła zrobi dobrze nam i zrobi dobrze Kościołowi; da wielki pokój nam i wielki pokój Kościołowi; nie usunie naszych cierpień, ale sprawi, że będziemy silni w cierpieniu. Tak więc prośmy o tę łaskę, żebyśmy mieli zwyczaj zawierzać Kościół Panu».

opr. mg/mg