Ostatni dla świata, pierwsi dla nieba

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dwa pierwsze dni listopada są dla nas wszystkich momentem intensywnej wiary, modlitwy i refleksji o «sprawach ostatecznych» życia. Oddając cześć wszystkim świętym i wspominając wszystkich wiernych zmarłych, Kościół pielgrzymujący na ziemi przeżywa bowiem i wyraża w liturgii duchową więź, która łączy go z Kościołem w niebie. Dziś wielbimy Boga za niezliczoną rzeszę świętych mężczyzn i świętych kobiet wszystkich czasów: ludzi zwykłych, prostych, czasami «ostatnich» dla świata, ale «pierwszych» dla Boga. Jednocześnie wspominamy już naszych zmarłych bliskich, odwiedzając cmentarze: wielką pociechą jest fakt, że przebywają oni z Maryją Panną, apostołami, męczennikami i wszystkimi świętymi w niebie!

Tym samym dzisiejsza uroczystość pomaga nam w zastanowieniu się nad fundamentalną prawdą wiary chrześcijańskiej, którą wyznajemy w Credo: świętych obcowaniem. Co to znaczy: świętych obcowanie? Jest to komunia, która rodzi się z wiary i jednoczy tych wszystkich, którzy na mocy chrztu należą do Chrystusa. Jest to duchowe zjednoczenie — wszyscy jesteśmy zjednoczeni! — które nie ulega zerwaniu przez śmierć, ale trwa nadal w przyszłym życiu. W rzeczywistości istnieje nierozerwalny związek między nami, żyjącymi na tym świecie, a tymi, którzy przekroczyli próg śmierci. My tu, na ziemi, wraz z tymi, którzy weszli do wieczności, tworzymy jedną wielką rodzinę. Ta więź rodzinna zostaje zachowana.

Ta wspaniała komunia, ta wspaniała wspólna jedność między niebem a ziemią urzeczywistnia się w sposób najwznioślejszy i z największą siłą w liturgii, a zwłaszcza w Eucharystii, która wyraża i urzeczywistnia najgłębsze zjednoczenie członków Kościoła. W Eucharystii spotykamy bowiem żywego Jezusa i Jego moc, a przez Niego wchodzimy w komunię z naszymi braćmi w wierze: z tymi, którzy żyją z nami tu na ziemi, i tymi, którzy nas poprzedzili w przyszłym życiu, życiu, które nie ma końca. Ta rzecz napełnia nas radością: wspaniale jest mieć wielu braci i sióstr w wierze, którzy idą razem z nami, wspierają nas swoją pomocą i wraz z nami przemierzają tę samą drogę do nieba. Pociesza nas także świadomość, że są inni bracia, którzy osiągnęli już niebo, oczekują nas i modlą się za nas, abyśmy mogli razem oglądać na wieki chwalebne i miłosierne oblicze Ojca.

Bóg zechciał w wielkim zgromadzeniu świętych przyznać pierwsze miejsce Matce Jezusa. Maryja jest w centrum świętych obcowania, jako szczególna strażniczka więzi Kościoła powszechnego z Chrystusem, więzi rodzinnej. Jest Ona Matką, jest Ona naszą Matką, naszą Matką. Dla tych, którzy chcą podążać za Jezusem drogą Ewangelii, jest Ona niezawodną przewodniczką, bo jest pierwszą Uczennicą. Jest troskliwą i uważną Matką, której możemy zawierzyć wszelkie pragnienia i trudności.

Prośmy wspólnie Królową Wszystkich Świętych, aby nam pomogła wielkodusznie i wiernie odpowiedzieć Bogu, który wzywa nas, abyśmy byli święci, tak jak On jest święty (por. Kpł 19, 2; Mt 5, 48).

Po modlitwie maryjnej Ojciec Święty powiedział m.in.:

Drodzy Bracia i Siostry!

Dzisiejsza liturgia mówi nam o chwale Jerozolimy w niebie, niebieskiego Jeruzalem. Wzywam was do modlitwy, aby Święte Miasto, drogie żydom, chrześcijanom i muzułmanom, które w minionych dniach było świadkiem różnych napięć, mogło być zawsze znakiem i zapowiedzią pokoju, którego Bóg pragnie dla całej rodziny ludzkiej.

Dzisiaj w Vitorii (Hiszpania) zostaje ogłoszony błogosławionym męczennik Piotr Asúa Mendía. Kapłan pokorny i surowy, głosił Ewangelię poprzez świętość życia, katechezę i zajmowanie się ubogimi i potrzebującymi. Aresztowany, torturowany i zabity za to, że chciał dochować wierności Panu i Kościołowi, jest dla nas wszystkich wspaniałym przykładem niezłomnej wiary i świadectwa miłości. (...)

Dzisiaj po południu udam się na cmentarz Verano i odprawię Mszę św. za zmarłych. Nawiedzając główny cmentarz Rzymu, jednoczę się duchowo z wszystkimi, którzy w tych dniach udają się na groby swoich zmarłych na cmentarzach całego świata.

Życzę wszystkim dobrego święta Wszystkich Świętych, w radości z należenia do wielkiej rodziny świętych. Proszę, byście nie zapominali modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg