Bogu powierzamy tych, którzy pozostawili ten świat

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Wczoraj obchodziliśmy uroczystość Wszystkich Świętych, a dzisiaj liturgia zachęca nas do wspominania wiernych zmarłych. Te dwie uroczystości są ściśle ze sobą związane, tak jak radość i łzy znajdują w Jezusie Chrystusie syntezę, będącą podstawą naszej wiary i naszej nadziei. Z jednej strony bowiem Kościół pielgrzymujący w dziejach raduje się z powodu wstawiennictwa świętych i błogosławionych, wspierających go w misji głoszenia Ewangelii; z drugiej zaś, tak jak Jezus, dzieli on smutek tych, którzy cierpią z powodu rozłąki z osobami im drogimi, i tak jak On oraz dzięki Niemu składa dziękczynienie Ojcu, który nas wyzwolił spod panowania grzechu i śmierci.

Dziś, jak i wczoraj wiele osób odwiedza cmentarz, który — jak mówi samo to słowo — jest «miejscem odpoczynku», w oczekiwaniu na ostateczne przebudzenie. Piękna jest myśl, że to sam Jezus nas obudzi. Sam Jezus objawił, że śmierć ciała jest jakby snem, z którego On nas wybudzi. Z tą wiarą zatrzymujemy się — również duchowo — przy grobach naszych bliskich, tych, którzy nas kochali i czynili nam dobro. Ale dzisiaj jesteśmy wezwani, aby wspomnieć wszystkich, także tych, o których nikt nie pamięta. Pamiętajmy o ofiarach wojen i przemocy; o tak wielu «maluczkich» świata, unicestwionych przez głód i nędzę; pamiętajmy o tych bezimiennych, którzy spoczywają we wspólnych mogiłach. Wspominajmy braci i siostry, zabitych dlatego, że byli chrześcijanami; i tych, którzy poświęcili życie, aby służyć innym. Powierzmy Panu szczególnie tych, którzy nas opuścili w tym ostatnim roku.

Tradycja Kościoła zawsze zachęcała do modlitwy za zmarłych, w szczególności przez ofiarowanie za nich Mszy św.: jest ona najlepszą pomocą duchową, jaką możemy dać ich duszom, zwłaszcza tym najbardziej opuszczonym. Podstawą modlitwy za zmarłych jest komunia Ciała Mistycznego. Jak potwierdza Sobór Watykański II, «uznając w pełni tę komunię całego Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa, Kościół pielgrzymujący od zarania religii chrześcijańskiej czcił z wielkim pietyzmem pamięć zmarłych» (Lumen gentium, 50).

Pamięć o zmarłych, troska o groby i modlitwy za dusze zmarłych są świadectwem ufnej nadziei, zakorzenionej w przekonaniu, że śmierć nie jest ostatnim słowem co do ludzkiego losu, ponieważ człowiek jest przeznaczony do nieskończonego życia, które ma swoje źródło i znajduje swoje wypełnienie w Bogu. Zwróćmy się do Boga z taką modlitwą: «Boże nieskończonego miłosierdzia, powierzamy Twej niezmiernej dobroci tych, którzy pozostawili ten świat dla wieczności, gdzie oczekujesz na całą ludzkość, odkupioną bezcenną krwią Chrystusa, Twego Syna, który umarł, aby odkupić nasze grzechy. Nie patrz, Panie, na tak wiele ubóstwa, nędzy i słabości ludzkich, gdy staniemy przed Twym sądem, aby uzyskać wyrok zasądzający szczęście lub potępienie. Skieruj na nas swój miłosierny wzrok, pochodzący z łagodności Twego serca, i pomóż nam iść drogą całkowitego oczyszczenia. Niech żadne z Twoich dzieci nie zostanie strącone w wieczny ogień piekła, gdzie nie może już być skruchy. Powierzamy Ci, Panie, dusze naszych bliskich, osób, które zmarły bez pociechy sakramentalnej lub nie miały możliwości wyrażenia skruchy nawet pod koniec swego życia. Niech nikt nie lęka się spotkania z Tobą po ziemskiej pielgrzymce, ufając, że ogarną go ramiona Twego nieskończonego miłosierdzia. Niech siostra śmierć cielesna zastanie nas czuwających na modlitwie i pełnych wszelkiego dobra, jakie czyniliśmy podczas naszego krótkiego lub długiego życia. Panie, niech nic nie oddali nas od Ciebie na tej ziemi, ale niech wszystko i wszyscy wspierają nas w gorącym pragnieniu pogodnego i wiecznego spoczynku w Tobie. Amen» (O. Antonio Rungi, pasjonista: Modlitwa za zmarłych).

Z tą wiarą w ostateczne przeznaczenie człowieka zwracamy się teraz do Matki Bożej, która pod krzyżem boleśnie przeżywała dramat śmierci Chrystusa, a później uczestniczyła w radości Jego zmartwychwstania. Niech Ona, Brama Niebios, pomaga nam coraz lepiej rozumieć wartość modlitwy za zmarłych. Oni są nam bliscy! Niech Ona nas wspiera w codziennej pielgrzymce na ziemi i nam pomaga, byśmy nigdy nie stracili z oczu ostatecznego celu życia, jakim jest raj. A my z tą nadzieją, która nigdy nie zawodzi, idźmy naprzód!

opr. mg/mg