Wiara w Jezusa pozwala nam wykonywać dzieła Boże

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Przez ostatnie niedziele liturgia ukazywała nam pełen czułości obraz Jezusa, wychodzącego na spotkanie rzesz ludzi i zaspokajającego ich potrzeby. W dzisiejszym opowiadaniu ewangelicznym (J 6, 24-35) perspektywa się zmienia — to tłum, który Jezus nakarmił, znów wyrusza, by Go szukać, idzie na spotkanie Jezusa. Lecz Jezusowi nie wystarcza to, że ludzie Go szukają, chce, żeby ludzie Go poznawali; chce, żeby poszukiwanie Go i spotkanie z Nim wychodziły poza bezpośrednie zaspokojenie potrzeb materialnych. Jezus przyszedł, by przynieść nam coś więcej, aby otworzyć nasze życie na horyzont szerszy niż codzienne zabieganie o pożywienie, o ubranie, o karierę i tym podobne. Toteż, zwracając się do tłumu, woła: «Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta» (w. 26). W ten sposób pobudza ludzi do pójścia krok dalej, do zastanowienia się nad znaczeniem cudu, a nie tylko do korzystania z niego. W istocie rozmnożenie chlebów i ryb jest znakiem wielkiego daru, jaki Ojciec dał ludzkości, a którym jest sam Jezus!

On, który jest prawdziwym «chlebem życia» (w. 35), chce sycić nie tylko ciała, ale także dusze, dając pokarm duchowy, który może zaspokoić głęboki głód. Dlatego zachęca tłum, aby zabiegał «nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne» (w. 27). Chodzi o pokarm, który Jezus daje nam każdego dnia — Jego Słowo, Jego Ciało, Jego Krew. Tłum słucha wezwania Pana, ale nie rozumie jego znaczenia — jak to się zdarza niejednokrotnie także nam — i pyta Go: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?» (w. 28). Słuchający Jezusa myślą, że On domaga się od nich przestrzegania przykazań, aby uzyskali kolejne cuda, jak cud rozmnożenia chlebów. Jest to powszechna pokusa — sprowadzania religii tylko do wypełniania przepisów, odzwierciedlając w naszej relacji z Bogiem obraz relacji między sługami i ich panem; słudzy muszą wykonywać zadania, które pan im wyznaczył, aby cieszyć się jego przychylnością. Wiemy o tym wszyscy. Dlatego tłum chce się dowiedzieć od Jezusa, jakie czynności powinien wykonywać, żeby zadowolić Boga. A Jezus odpowiada w sposób nieoczekiwany: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał» (w. 29). Te słowa są skierowane dzisiaj także do nas: dzieło Boże polega nie tyle na «robieniu» czegoś, ale na «wierze» w Tego, którego On posłał. Oznacza to, że wiara w Jezusa pozwala nam wykonywać dzieła Boże. Jeżeli damy się wciągnąć w tę relację z Jezusem, opartą na miłości i ufności, potrafimy pełnić dobre uczynki, mające woń Ewangelii, dla dobra braci i zaspokajania ich potrzeb.

Pan napomina nas, abyśmy nie zapominali, że choć konieczne jest troszczenie się o chleb, to jeszcze ważniejsze jest pielęgnowanie relacji z Nim, umacnianie naszej wiary w Niego, będącego «chlebem życia», który przyszedł, aby zaspokoić nasz głód prawdy, nasz głód sprawiedliwości, nasz głód miłości. Oby Maryja Dziewica, Salus Populi Romani, w dniu, w którym wspominamy dedykowanie bazyliki Matki Boskiej Większej w Rzymie, podtrzymywała nas na naszej drodze wiary i nam pomagała zdawać się z radością na zamysł Boga co do naszego życia.

Po modlitwie «Anioł Pański» Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry, czterdzieści lat temu bł. Papież Paweł VI przeżywał swoje ostatnie godziny na tej ziemi. Umarł bowiem wieczorem 6 sierpnia 1978 r. Wspominamy go z wielką czcią i wdzięcznością, w oczekiwaniu na jego kanonizację 14 października br. Niech z nieba oręduje za Kościołem, który tak bardzo miłował, i w sprawie pokoju na świecie. Uczcijmy oklaskami tego wielkiego Papieża współczesności, wszyscy!

Serdecznie pozdrawiam was wszystkich, rzymian i pielgrzymów z różnych krajów — rodziny, grupy parafialne, stowarzyszenia i poszczególnych wiernych. (...)

Wszystkim życzę dobrej niedzieli. Proszę, nie zapominajcie o modlitwie za mnie. Dziękuję! Dobrego obiadu!

opr. mg/mg