Bóg nas nigdy nie opuszcza!

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dzisiejszy fragment Ewangelii (Łk 21, 5-19) zawiera pierwszą część mowy Jezusa o czasach ostatecznych w redakcji św. Łukasza. Jezus wygłasza ją przed świątynią w Jerozolimie, a inspirację czerpie z podziwu wyrażanego przez ludzi dla piękna sanktuarium i jego ozdób (por. w. 5). I tak Jezus mówi: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony» (w. 6). Możemy sobie wyobrazić, jakie wrażenie wywarły te słowa na uczniach Jezusa! On jednak nie chce znieważyć świątyni, ale uzmysłowić im, a także nam dzisiaj, że ludzkie budowle, nawet te najświętsze, są nietrwałe i nie należy w nich upatrywać naszego bezpieczeństwa. Ileż rzekomych pewników w naszym życiu uważaliśmy za ostateczne, a potem okazały się ulotne! Z drugiej strony, jak wiele problemów wydawało się nam bez rozwiązania, a później zostały przezwyciężone!

Jezus wie, że zawsze są ludzie spekulujący na ludzkiej potrzebie bezpieczeństwa. Dlatego mówi: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono» (w. 8), i przestrzega przed wieloma fałszywymi mesjaszami, którzy mogą się pojawić (w. 9). Są oni także i dziś! I dodaje, żeby nie dać się terroryzować i dezorientować przez wojny, rewolucje i katastrofy, bo także i one należą do realiów tego świata (por. ww. 9-11). Historia Kościoła jest pełna przykładów ludzi, którzy znosili straszliwe cierpienia i udręki z pogodą ducha, bo mieli świadomość, że Bóg trzyma ich mocno w swoich rękach. On jest wiernym Ojcem, troskliwym Ojcem, który nie opuszcza swoich dzieci. Bóg nas nigdy nie opuszcza! W naszych sercach powinniśmy mieć tę pewność, że Bóg nas nigdy nie opuszcza!

Trwanie niezłomne w Panu, z tą pewnością, że On nas nie opuszcza, kroczenie w nadziei, pracowanie na rzecz budowy lepszego świata, pomimo trudności i smutnych wydarzeń, które znaczą życie osobiste i społeczne, jest tym, co naprawdę się liczy; i do czynienia tego powołana jest wspólnota chrześcijańska, by iść na spotkanie «dnia Pana». Właśnie w tej perspektywie pragniemy umiejscowić zadanie, które wynika z tych miesięcy, kiedy przeżywaliśmy z wiarą Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, który dzisiaj kończy się w diecezjach całego świata zamknięciem Drzwi Świętych w kościołach katedralnych. Rok Święty pobudził nas, z jednej strony, do wypatrywania stale królestwa Bożego, a z drugiej, do budowania przyszłości na tej ziemi, pracując nad ewangelizowaniem teraźniejszości, tak aby stała się ona czasem zbawienia dla wszystkich.

Jezus w Ewangelii napomina nas, abyśmy w naszych umysłach i sercach zachowywali mocną pewność, że Bóg prowadzi naszą historię i zna ostateczny cel rzeczy i wydarzeń. Pod miłosiernym spojrzeniem Pana rozwija się historia w swoim niepewnym biegu i splocie dobra i zła. Ale wszystko to, co się zdarza, jest zachowane w Nim; nasze życie nie może się zatracić, ponieważ jest w Jego rękach. Módlmy się do Maryi Panny, aby nam pomogła pośród smutnych i radosnych wydarzeń tego świata zachować mocną nadzieję życia wiecznego i królestwa Bożego. Prośmy Maryję Pannę, aby pomogła nam dogłębnie zrozumieć następującą prawdę: Bóg nigdy nie opuszcza swoich dzieci!

Po modlitwie maryjnej Ojciec Święty powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry! W tym tygodniu został ponownie oddany dla kultu wiernych najstarszy drewniany krucyfiks z Bazyliki św. Piotra, pochodzący z czternastego wieku. Po pracochłonnym odrestaurowaniu odzyskał dawny splendor i zostanie umieszczony w kaplicy Najświętszego Sakramentu, na pamiątkę Jubileuszu Miłosierdzia.

Dzisiaj obchodzony jest we Włoszech tradycyjny Dzień Dziękczynienia za owoce ziemi i pracy rąk ludzkich. Przyłączam się do biskupów, wyrażając nadzieję, że matka ziemia będzie uprawiana w sposób zrównoważony. Kościół darzy sympatią i uznaniem świat rolniczy i wzywa, aby nie zapominać o tych, którzy w różnych stronach świata są pozbawieni podstawowych dóbr, takich jak pokarm i woda.

Pozdrawiam was wszystkich, rodziny, parafie, stowarzyszenia i pojedynczych wiernych, którzy przybyliście z Włoch i wielu części świata. (...)

Życzę wszystkim udanej niedzieli. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg