Miłosierdzie jest ważniejsze od uprzedzeń

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam spotkanie Jezusa z kobietą z Samarii, które miało miejsce w Sychar, w pobliżu starej studni, gdzie ta kobieta codziennie chodziła, by zaczerpnąć wody. Owego dnia zastała tam Jezusa, który siedział «zmęczony drogą» (J 4, 6). Od razu powiedział do niej: «Daj mi pić!» (w. 7). W ten sposób pokonuje bariery wrogości, które istniały między Żydami a Samarytanami i przełamuje schematy uprzedzeń wobec kobiet. Prosta prośba Jezusa zapoczątkowuje szczery dialog, przez który z wielką delikatnością wchodzi On w wewnętrzny świat osoby, do której, według schematów społecznych, nie powinien nawet się odezwać. Ale Jezus to czyni! Jezus się nie lęka. Gdy Jezus widzi jakąś osobę, podejmuje inicjatywę, ponieważ kocha. Kocha nas wszystkich. Uprzedzenia nigdy nie powstrzymują Go przed spotkaniem z osobą. Jezus uświadamia jej własną sytuację, nie osądza jej, ale sprawia, że czuje się ona poważana, uznawana, a tym samym wzbudza w niej pragnienie wyjścia poza codzienną rutynę.

Pragnienie Jezusa było nie tyle pragnieniem wody, ile pragnieniem spotkania duszy oschłej. Jezus potrzebował spotkać Samarytankę, aby otworzyć jej serce: prosi ją, by dała Mu pić, aby ukazać pragnienie, jakie było w niej samej. Kobieta jest poruszona tym spotkaniem: zwraca się do Jezusa z tymi głębokimi pytaniami, które wszyscy nosimy w sobie, ale które często ignorujemy. Także my mamy wiele pytań, które chcielibyśmy zadać, ale nie mamy odwagi, by skierować je do Jezusa! Wielki Post, drodzy bracia i siostry, to okres stosowny do tego, by zajrzeć do swojego wnętrza, aby ujawnić nasze najprawdziwsze potrzeby duchowe i by w modlitwie prosić o Bożą pomoc. Przykład Samarytanki zachęca nas do mówienia w następujący sposób: «Jezu, daj mi tej wody, która ugasi moje pragnienie na wieki».

Ewangelia mówi, iż uczniowie byli zdziwieni, że ich Mistrz rozmawiał z tą kobietą. Ale Pan jest większy od uprzedzeń, dlatego nie bał się przystanąć z Samarytanką: miłosierdzie jest większe od uprzedzenia. Musimy się tego dobrze nauczyć! Miłosierdzie jest większe od uprzedzenia, a Jezus jest bardzo miłosierny, bardzo! Wynikiem tego spotkania przy studni była przemiana owej kobiety: «zostawiła swój dzban» (w. 28), którym czerpała wodę, i pobiegła do miasta, aby opowiedzieć swoje niezwykłe doświadczenie. Spotkałam «człowieka, który mi powiedział wszystko, co uczyniłam: Czyż On nie jest Mesjaszem?». Była rozentuzjazmowana. Poszła do studni po wodę, a znalazła inną wodę, żywą wodę miłosierdzia, wytryskującą ku życiu wiecznemu. Znalazła wodę, której od zawsze szukała! Biegnie do wioski, do tej wioski, która ją osądzała, potępiała i odrzucała, i głosi, że spotkała Mesjasza: Tego, który zmienił jej życie. Gdyż każde spotkanie z Jezusem zawsze zmienia nasze życie. Jest krokiem naprzód, krokiem przybliżającym do Boga. W ten sposób każde spotkanie z Jezusem zmienia nasze życie. Zawsze tak jest, zawsze.

Ta Ewangelia także i dla nas jest bodźcem do tego, by «zostawić nasz dzban», symbol tego wszystkiego, co na pozór jest ważne, ale co traci wartość wobec «miłości Boga». Wszyscy mamy jakiś dzban, albo więcej niż jeden! Zapytuję was, a także siebie: «Co jest dla ciebie wewnętrznym dzbanem, tym, który ci ciąży, który cię oddala od Boga?». Odstawmy go na bok i posłuchajmy sercem głosu Jezusa, który daje nam inną wodę, inną wodę, która przybliża nas do Pana. Jesteśmy wezwani, aby na nowo odkryć wagę i sens naszego chrześcijańskiego życia, które rozpoczęło się w chrzcie, i jak Samarytanka dawać świadectwo naszym braciom. Świadectwo czego? Radości! Dawać świadectwo radości ze spotkania z Jezusem, ponieważ powiedziałem, że każde spotkanie z Jezusem zmienia nasze życie, a także każde spotkanie z Jezusem napełnia nas radością, tą radością, która płynie z wnętrza. Taki jest Pan. I opowiadać o tym, jak wiele cudownych rzeczy potrafi czynić Pan w naszym sercu, gdy mamy odwagę odstawić na bok nasz dzban.

Po modlitwie «Anioł Pański» Papież powiedział m.in.:

Drodzy Bracia i Siostry!

Przypomnijmy sobie teraz dwa zdania: każde spotkanie z Jezusem zmienia nasze życie i każde spotkanie z Jezusem napełnia nas radością. Powtórzymy je razem? Każde spotkanie z Jezusem zmienia nasze życie; każde spotkanie z Jezusem napełnia nas radością. Tak właśnie jest.

Jutro przypada Światowy Dzień Walki z Gruźlicą: módlmy się za wszystkie osoby cierpiące na tę chorobę i za tych, którzy się nimi opiekują na różne sposoby.

W przyszły piątek i sobotę będziemy przeżywać szczególny czas pokutny, nazwany «24 godziny dla Pana». Rozpocznie się on nabożeństwem w Bazylice św. Piotra w piątek po południu, następnie wieczorem i w nocy niektóre kościoły w centrum Rzymu będą otwarte, aby można było się pomodlić i wyspowiadać. Będzie to — możemy je tak nazwać — będzie to święto przebaczenia, które odbędzie się również w wielu diecezjach i parafiach na świecie. Trzeba świętować przebaczenie, którego udziela nam Pan, podobnie jak świętował ojciec z przypowieści o synu marnotrawnym, który gdy syn powrócił do domu, wydał ucztę, zapominając o wszystkich jego grzechach. To będzie święto przebaczenia. (...)

Życzę wszystkim dobrej niedzieli i dobrego obiadu. Do widzenia!

opr. mg/mg